این مرده بی‌صدا، ادبیات ایران است

در واقع ضرورت های ما در این دوره و زمانه خود به ضروری و ضروری تر تبدیل شده است. در جایی که مردمانش مجبورند مانند یک بند باز درآمد اندک خود را بین مخارج ضروری زندگی تقسیم کنند و با مهارت  یک بند باز از لبه تیغ تیز زندگی، هفته ها و ماه ها را به آخر ببرند آیا صحبت درباره موضوعی مثل مرگ ادبیات، ندیدن درد مردم نیست؟

بله چند سالیست که فشار اقتصادی و دغدغه تامین معاش بر مردم ما فشار آورده است و این فشار باعث شده است پدیده ای فرهنگی- اجتماعی مثل ادبیات ملی از کالایی ضروری به کالایی لوکس تبدیل شود.

گرانی کاغذ و افت درآمد صنعت نشر در سالیان گذشته به نوبه خود این  صنعت را به سمت کتابهای آموزشی و کمک آموزشی و ادبیات خارجی سوق داده بود اما هفت هشت برابر شدن قیمت کاغذ در ماه های اخیر و زمزمه های ناخوشایندی که از آینده واردات و تخصیص کاغذ به گوش می رسد برای کسانی ادبیات ملی دغدغه شان است آهنگ پر طنین و بد صدایی دارد.

بله سفره ایرانیان کوچک تر شده اما سفره فرهنگ نوشتاری با تمام تاثیرات و تجلیات فرهنگیش  دیگر جمع شده است و طرح این موضوع گرچه ممکن است ضروری تر نباشد اما ضروری است.

ضروری است که بدانیم حیات و پویایی زبان و فرهنگ  یک کشور به ادبیات آن ملت بستگی دارد. ضروری است که بدانیم مرگ تولیدات فرهنگی یک جامعه، مرگ روح آن جامعه و تقلیل حیات اجتماعی شان به خور و خواب است.

این روزها موج توفنده ادبیات جهان بازار ایران را در نوردیده است و جالب اینکه نویسندگان کشور همسایه؛ ترکیه مانند الیف شافاک و  اورهان پاموک که خود به تاثیر پذیری از فرهنگ ایران معترفند سهم بزرگی ازاین موج دارند اما نویسندگان داخلی که بعضا خلاق تر و صد البته دارای مهارت و تسلط بیشتری بر فرهنگ ایرانی هستند در کشور خود و با شرایط پیش آمده برای قیمت کاغذ در به در موسسات انتشاراتی برای راضی کردن آنها به چاپ ۵۰۰- ۶۰۰ نسخه ای آثارشان هستند. نویسندگانی که برخی از آن ها در جزیره متروک سرگردانی در حاشیه قاره اقیانوسیه بزرگترین جایزه ادبی کشوری غریب را از آن خود می کنند.

حال در این شرایط  اگر گشایشی نشود و وزارت ارشاد و وزارتخانه های اقتصاد و تجارت  تصمیم خاصی برای واردات  کاغذ و تعدیل قیمت آن  نگیرند اتفاقی که می افتد مرگ کامل ادبیات ایران است . نهالی  که از زمان رودکی و فردوسی تا به امروز در کوران حوادث و ناملایمات تاریخی دوام آورده و در دوران معاصر با صدها نام درخشان به درختی پر محصول بدل شده اما در میان این همهمه پر طبل گرانی کالاهای ضروری تر می رود تا بی صدا و بی همهمه خشک شود و به خاطره ای از گذشته بدل شود.

۴۶