امیر نوری زاده: داستان زندگی دیگو مارادونا در نیم قرن پیش در حومه بوینس آیرس آغاز می شود هر چند که دالما و دیگو (پدر) تصور نمی کردند روزی فرزندشان یکی از بزرگترین فوتبالیست های تاریخ شود. دیگو جوان در منطقه «ویا فیوریتو» در جنوب بوینس ایرس بزرگ شد .برادر او رائول درباره این روزهای دشوار می گوید:"والدین من برای اینکه مطمئن شوند نان سر سفره ما هست سخت کار می کردند ولی تعداد بچه ها زیاد بود و چیز زیادی به هر نفر نمی رسید. وقتی دیگو اولین چک حقوقش را گرفت ما را به اسباب بازی فروشی برد و برای ما هدایایی مثل دوچرخه و لباس ورزشی خرید.او به ما چیزی داد که هرگز به عنوان کودک نداشتیم . یادم می آید بعد از اولین سفر ورزشی اش برای ما کفش فوتبال آورد . سایز این کفشها بزرگ بود اما من با یک جفت جوراب بیشتر آنها را می پوشیدم."
مارادونا در 15 سالگی اولین بازی حرفه ایش را انجام داد ولی در بازیهای جام جهانی 1978 درترکیب ثابت تیم ملی جایی نداشت . اما سال بعد در بازیهای جام جهانی جوانان در ژاپن قهرمان شد. این اولین قهرمانی او در بازیهای بین المللی بود و در سالهای 1981 تا 1997 برای باشگاه های بارسا ، ناپل ، سویا ، نیو اولد بویز و بوکا جونیورز بازی کرد. پس از حضور تلخ وشیرین در چهار دوره جام جهانی، او با تیم ملی آرژانتین در بازیهای افریقای جنوبی به عنوان مربی حضور پیدا کرد.نیکلا بوردیسو در مورد حضور مارادونا در این بازیها گفت :"وقتی که شما همراه او از زمین بازی خارج می شوید و می بینید که تمام تماشاگران تیم حریف نام او را صدا می زنند و به هر کاری دست می زنند تا عکسی با او بگیرند احساس می کنید تیم آرژانتین با یک گل ازحریف پیش است .این واقعا جالب بود.»
اما مارادونا موفق نشد که تیمش را از مرحله یک چهارم نهایی بالاتر ببرد و پس از آن هم از مربی گری تیم ملی کناره گیری کرد.او در گفتگویی در اوایل این ماه گفت :"من پیشنهاد های مختلفی پیش رو داشتم و بزودی برمی گردم .خیلی زود چون باید چند چیز را اثبات کنم."مارادونا به رغم تمامی این افت و خیزها هنوز هم تشنه فوتبال است همانطور که 36 سال قبل برای اولین بار در مسابقات دسته اول آرژانتین حضور پیدا کرد.
درهمین حال مارادونا در جشن تولد پنجاهمین سالگی اش گفت این تولد غم انگیز ترین جشن تولد زندگی اش بود است . او در این مراسم بزرگداشت که از سوی باشگاه ناپل برگزار شده بود گفت :دوست ندارم در این روز جشن بگیرم چون در سینه ام غمی است که اجازه نمی دهد لذت ببرم. وقتی از جام جهانی حذف شدیم به نوعی عزای درونی دچار شدم.من از بزرگترین هدایایی که به من داده شد لذت نبردم و زمانی که شمعها را فوت کردم آرزو کردم که به نیمکت تیم ملی آرژانتین برگردم". مارادونا همچنین تیم ناپل را بهترین تیمی دانست که در آن بازی کرده است.
مارادونا به روایت دیگران
سپ بلاتر (رییس فیفا) : مارادونا گلهایی به یاد ماندنی در جام جهانی 1986 مکزیک زد که در خاطر همه فوتبال دوستان از جمله خود من باقی خواهد ماند.او در بازیهای جوانان سال 1979 در ژاپن همه را حیرت زده کرد ودرسن 50 سالگی هنوز هم تمایل دارد استعدادش را به همه نشان دهد.
امیر کوستاریتسا (کارگردان و سازنده مستند مارادونا): از خودم پرسیدم این مرد کیست ؟این جادوگر فوتبال ؟ اگر «اندی وارهول» زنده بود قطعا مارادونا را در کنار مائو و مریلین مونرو قرار میداد. اگر مارادونا فوتبالیست نمی شد حتما یک انقلابی بود.
فیدل کاسترو( رهبر پیشین کوبا): دیگو دوست صمیمی من است و بدون شک بازیکن بزرگی است و با اینکه دوستی اش با کوبا منافعی برایش ندارد اما هنوز این رابطه را حفظ کرده است
لیونل مسی :اگر یک میلیون سال دیگر هم بازی کنم باز هم نمی توانم نزدیک مارادونا شوم . او بزرگترین بازیکن همه دوران است.
میشل پلاتینی: کاری که پله با توپ فوتبال می کرد ، مارادونا با پرتقال می کرد.
پپ گواردیولا: برای نسل من او بزرگترین بازیکن تمام تاریخ است.
روبرتو کارلوس : پله الگوی من در بازی بوده هر چند که من بازی مارادونا را دیدم . بدون شک او بازیکن شماره یک من است و رویای من این بود که بتوانم حتی برای چند دقیقه هم که شده یک روز با او بازی کنم من از تماشای بازی های او چیزهای زیادی یاد گرفتم.
رونالدینیو: دیگو همیشه الگوی من بوده و به خاطر می آورم روزی که مرا به خانه اش دعوت کرد . واقعا شوکه شده بودم و برای من بازی درکنار او به هر شکل رویا بود. هیچ وقت تصور نمی کردم شانس این را پیدا کنم که بتوانم در کنار او به توپ ضربه بزنم.
نظر شما