این اردو در شان فوتبال ایران نبود

در روزهای گذشته مسائلی در مورد تیم ملی مطرح شده که واقعا برخی از آن‌ها قابل باور نیست.

این‌که آدم می‌شنود اردوی تیم ملی در کنار گاوداری و نجاری برپا شده و هتل تیم ملی امکانات اولیه مثل کولر را ندارد واقعا عجیب است.

قبول دارم تیم ملی برای برپایی اردو در اروپا بهتر است به جایی برود که شهر نباشد و از شلوغی فاصله بگیرد، اما دیگر نباید به جایی بروند که در خور شان نام تیم ملی ایران نیست. باید خارج از شهرها، جایی را بگیرند که تمیز و با امکانات باشد. باید امکانات تفریحی داشته باشد و بازیکنان بتوانند با امکانات تفریحی آن، خود را سرگرم کنند.

این اصلا در شان فوتبال ایران نیست که تیم ملی‌اش در چنین جای کم‌امکاناتی اردو بزند. در طول سال‌های گذشته و به خصوص در دوره ما هیچ وقت پیش نیامد که تیم ملی در چنین شرایطی اردو بزند.

حتی آن زمان که فدراسیون مثل حالا از نظر مالی وضعیت خوبی نداشت نیز این اتفاق نیفتاد. فدراسیون باید تیم ملی را به جایی می برد که اعتبار تیم ملی ایران حفظ شود.

صحنه‌هایی که از بازی تیم‌های ایران مقابل حریفان تدارکاتی‌اش پخش شده من را به این نتیجه رسانده که تیم ملی در جایی مثل بیابان اردو زده. این در حالی است که ما از اول می‌گفتیم در یکی از بهترین کمپ‌های اتریش اردو خواهیم زد.

به نظرم یک تیم بزرگ باید شخصیت بالایی هم داشته باشد. نمی‌توانیم بگوییم ما تیم بزرگی در آسیا هستیم اما اردوهای تیم ملی خود را در چنین جاهایی برگزار کنیم. همچنین کسی که بالای سر تیم ملی است نیز باید شخصیت بالایی داشته باشد. اگر این‌طوری نباشد تیم لطمه می‌خورد.

نکته دیگری که در مورد اردوی تیم ملی در اتریش وجود دارد این است که به نظرم زمان این اردو زیاد است. 10 روز برای تیمی که فعلا هیچ مسابقه رسمی ندارد زیاد به نظر می‌رسد. با برگزاری این اردو، باشگاه‌ها لطمه خوردند چراکه آن‌ها پول زیادی خرج می‌کنند و توقع دارند بازیکنشان در اختیارشان باشد.

البته این را هم بگویم که باشگاه‌هایمان به تیم ملی‌مان می‌آیند. یعنی باشگاه‌هایمان هم چیز خاصی ندارند که بگوییم نسبت به تیم ملی شرایط خیلی بهتری دارند.

باشگاهی که سالانه میلیاردها تومان خرج می‌کند چطور نمی‌تواند حق خودش را از تیم ملی بگیرد؟ وقتی نمی‌توانند حقشان را از تیم ملی بگیرند همان بهتر که بازیکنانشان در اردوی تیم ملی باشند و به تمرینات بدنسازی نرسند.

در کل می‌توان گفت فدراسیون فوتبال برای باشگاه‌ها هیچ ارزشی قائل نشده است، ضمن این‌که باشگاه‌ها هم نتوانسته‌اند حق خود را از فدراسیون بگیرند. این کارها در حد فوتبال محلات است، هم تصمیمات فدراسیون، هم واکنش باشگاه‌ها به این تصمیمات.