جان ال. هنسی*:چالش‌هایی که دنیا با آنها روبرو است هر روز پیچیده‌تر می‌شود، چالش‌هایی مانند حفظ زیست‌بوم‌های زمین در عین تغذیه 9 تا 10 میلیارد نفر انسان، کاهش فقر، افزایش صلح و امنیت، و بهبود وضعیت سلامتی انسان‌ها هم در کشورهای توسعه یافته و هم در جهان سوم. دانشگاه‌ها باید نقشی در جستجوی راه حل این مشکلات داشته باشند و به نسل بعدی رهبران بیاموزند تا چگونه با آنها مواجه شوند.
شاید بزرگ‌ترین تهدید برای دانشگاه‌های پژوهشی ما در دهه آینده، چالش‌های اقتصادی باشد که دولت‌ها با آن مواجه شده‌اند. برای مثال در ایالات متحده امریکا، کسری بودجه سبب شده تا خیلی از ایالت‌ها حمایت‌های مالی خود را از دانشگاه‌های عمومی کاهش دهند و در سطح فدرال نیز، احتمال این وجود دارد که حمایت‌های مالی از برنامه‌های پژوهشی نه تنها افزایش نیابند بلکه دچار کاهش نیز بشوند.
برای مواجهه با این چالش‌های اقتصادی و عقلانی، دانشگاه‌ها باید نحوه نگرش خود را به ماموریت‌های پژوهشی و آموزشی تغییر دهند. ابعاد و پیچیدگی چالش‌های حال حاضر جهان نیاز به رویکردهایی همکارانه‌تر و چند نظمی دارد.
به طور سنتی، اساس ساختار دانشگاه‌ها بر مبنای نظم و دانشکده‌ها بود. سازمان‌هایی که از پژوهش حمایت می‌کردند معمولا این ساختار را در حمایت مالی خود از پروژه‌ها بازتاب می‌دادند. این صلبیت می‌تواند مانعی در راه نوآوری باشد، و همچنین مانعی بر سر راه نیاز به آموزش دانشجویان برای یک محیط کاری همکارانه‌تر.
از همین رو، دانشگاه‌ها و سازمان‌های حامی مالی پژوهش، باید کار در بیرون مرزهای نظم را تشویق کنند؛ برای مثال از طریق مراکز آکادمیک که به جای حوزه‌های محدود بر مبنای موضوعات گسترده بنا نهاده شده‌اند. چالش این خواهد بود که این کار را بدون نفی نظم سنتی و نقشی که آنها در تضمین درستی کار دارند انجام داد.
با افزایش فشارهای جهانی، شاید موسسات مجبور شوند که تصمیمات سخت بگیرند؛ اولویت‌بندی حوزه‌هایی که در حال حاضر از قدرت کافی و یا علاقه زیاد دانشجویان در آنها برخوردار هستند و همکاری با موسسات مشابهی که در حوزه‌های دیگر توانایی بیشتری دارند. ادامه دادن به حمایت برای اقدامات تازه شروع شده چند نظمی در شرایط سخت اقتصادی نیاز به هشیاری دارد.
دانشگاه‌ها مسئولیت دوگانه‌ای دارند: گسترده‌تر کردن مرزهای دانش و آموزش دانشجویان. از طریق این نقش دوگانه ما این توانایی را داریم تا همکاری‌هایی را ترتیب دهیم که می‌توانند به آینده شکل دهند. چالش دهه آینده این خواهد بود تا این توانایی بالقوه را به فعل بدل کنیم.
*رئیس دانشگاه استنفورد
منبع: نیچر، شماره 7277 - ترجمه: مجید جویا
نظر شما