جهان نوشت: مبحث موسیقی در سازمان صدا و سیما همچنان از دشواری‌های پیش‌روی مسئولان است. سیاست و ضوابط پخش موسیقی در قالب 26 بند در دستورالعمل تولید، تهیه و تامین پخش برنامه تدوین شده است. شواهد نشان می‌دهد جمعی از برنامه‌سازان به ضوابط یاد شده به برخی بندها التزام عملی ندارند.
به طور خاص بند 26-7-1 تصریح می‌دارد که «پخش موسیقی خوانندگان، شاعر و هنرمندانی که مشهور به فساد یا موضع‌گیری علیه اسلام و انقلاب اسلامی هستند ممنوع می‌باشد.» که در ادامه به برخی از نمونه‌های غیرقانونی اشاره می‌شود:
در موسیقی متن برنامه «توسعه پایدار» شبکه چهار از موسیقی قطعة «من و گنجشک‌های خونه» از آلبوم «دو پنجره» گوگوش استفاده شده‌است.
در موسیقی تیتراژ برنامه «بُعد چهارم» شبکه چهار از آهنگ «آتش در دل فکن» از آلبوم «جبر جغرافیا» به خوانندگی محسن نامجو استفاده شده‌است.
در موسیقی متن برنامه «ژرفا» شبکه یک از آهنگ «زلف بر باد مده» به خوانندگی محسن نامجو استفاده شده‌است.
پخش برخی موزیک‌های روز لسآنجلسی که خوانندگان زن و مرد آمریکایی یا ایرانی مقیم آمریکا روی آنها ترانه خوانده‌اند در شب و روز‌های نوروز به طوری ساختارشکنی کرده بود که مردم کوچه وبازار با تعجب از پخش این آهنگها در میهمانی‌ها یاد می‌کردند و به قول خود می‌گفتند: «همه چیز آزاده شده است.»
افشین سرفراز، شاعر و ترانه سرای معاصر با انتقاد به سیاست های حاکم بر حوزه موسیقی صدا و سیما می‌گوید: «الان ترانه سرایانی با مبتذل‌ترین خوانندگان لسآنجلسی همکاری می‌کنند، از سوی دیگر همان افراد کارهایشان از صدا و سیما مجوز پخش می‌گیرد و حتی برخی از آنها به عنوان کارشناس ادبیات کهن به تدریس می‌پردازند و در برنامه صبحگاهی شبکه دوم سیما خود را در شمار پنج ترانه سرای برتر تاریخ معرفی می‌کنند!»
سیدعبدالحسین مختاباد از خوانندگان موسیقی سنتی در گفت وگو با سرویس گزارش روز کیهان می‌گوید: «با توجه به اینکه 30 سال از انقلاب می‌گذرد اما هنوز برنامه‌های موسیقی در صدا و سیما بر روی برنامه موسیقی گلهای قبل از انقلاب متمرکز است، یعنی هر وقت که رادیو فرهنگ را گوش می‌کنید بدون استثناء برنامه گلها پخش می‌کند، این در حالی است که برنامه گلها حاصل حداقل 2، 3 سال برنامه موسیقی سنتی رژیم گذشته بود اما صدا و سیما هنوز نتوانسته در این مدت 30 سال الگویی برای موسیقی ارائه کند و این موضوع واقعاً جای تأسف و تأمل دارد.»
به هر حال در اشکال صورت گرفته علاوه بر قصور کسانی که موسیقی قطعات مورد اشکال را انتخاب کرده‌اند و گروه‌های برنامه‌ساز، به طور ویژه به عملکرد واحدهای پخش برخی شبکه‌ها اشکال وارد است. به هر سو با توجه به ملاحظات فراوان در تهیه موسیقی، لازم است اطلاعات موسیقیایی ناظران پخش افزایش پیدا کند و دست‌کم در هر شیفت کاری پخش شبکه‌ها، فردی وجود داشته باشد که به کلیه جوانب موسیقی اعم از ملاحظات شرعی، ضوابط قانونی، شناخت قطعات و ... اشراف داشته‌باشد.
درحال حاضر به نظر می رسد صدا و سیما بیشترین نقش را در ترویج و گسترش و شناساندن این موسیقی داشته است، به نحوی که ضرغامی با اشاره به بحث موسیقی در صدا و سیما اعلام کرد چنانچه در این موسیقی‌ها از اشعار خوب و با کیفیت استفاده شده باشد، ما مشکلی با پخش موسیقی رپ در صدا و سیما نداریم.
بعد از این اظهار نظر در ابتدای تیتراژ چند سریال از موسیقی رپ استفاده شد که سر و صدای زیادی نیز به پا کرد. در اواخر سال 88 نیز به کرات از تلویزیون آهنگ‌هایی پخش شد که بی‌شباهت به موسیقی زیر زمینی پاپ نبود.
اما رادیو به دلیل ماهیتش در این زمینه سهم بیشتری را دارا است و بعضا پا را فراتر از خطوط قرمز گذاشته و موسیقی‌هایی پخش می‌کند که نه تنها دارای هیچ معنی خاصی نیستند بلکه بعضا دارای ابیات سخیف و نامناسب نیز است. ریتم تند غربی، صدایی ناهنجار و اشعار بی‌ربط و پوچ که هیچ نشانی از این آب و خاک وهویت ندارد.
این بی سرو سامانی حتی در برنامه‌های کودکان نیز رسوخ کرده است. در چند مورد از اشعاری که در یکی از برنامه‌های کودک پخش می‌شود از ریتم تند غربی و مدل خواندن رپرها استفاده می‌شود و در یکی از آنها آنقدر کیفیت شعر سطح پایین و سخیف است که گویی کودک خواننده آن این اشعار را برای معشوقش می‌خواند!!! این در حالی که کودکان این اشعار را به سرعت در خاطر می‌سپارند و آن را تکرار می‌کنند.
به راستی چه اتفاقی در حوزه موسیقی رسانه ملی رخ داده که چنین موسیقی‌هایی مجوز پخش می‌گیرند و این بی سروسامانی در برنامه‌های موسیقی صدا و سیما چه معنایی دارد.
نظر شما