کودک‌آزاری‌ها شدیدتر شده است

 به تازگی شاهد یک مورد جدید دیگر کودک آزاری بوده ایم. با وقوع چنین اتفاقاتی، دوباره توجه همگان به چنین مواردی جلب شده و به فکر راهکارهای پیشگیرانه و اقداماتی برای مقابله با چنین وقایعی می افتند. این در حالی است که این نمونه هایی که رسانه‌ای میشود تنها معدود نمونه هایی است که در گوشه و کنار رخ میدهد.

شاید بهتر باشد به جای طرح این سوال که هنگام وقوع چنین مواردی چه باید کرد، این سوال را مطرح کنیم که چه مسائلی دست به دست میدهد تا پدر و مادری، اینچنین فرزندشان را کتک زده و مورد آزارهای جسمی و روانی قرار دهند.

علاوه بر مسائل اقتصادی، بیکاری، نداشتن امنیت شغلی، از دست دادن امید به آینده و بسیاری زمینه‌های دیگر که موجب بروز چنین مشکلاتی می‌شود، باید به موارد دیگری نیز اشاره کرد که نقش نهادهای اجتماعی است.

 یکی از مهمترین مسائل این است که گفته میشود باید در چنین شرایطی فرزند را از این خانواده که مادر و پدر به کودک آزار میرسانند گرفت؛ خب این درست است، اما پس از آن تکلیف این بچه چه میشود؟ باید او را به کجا تحویل داد؟ چه کسی مسوولیت نگهداری از او را به عهده خواهد گرفت؟ کدام سازمان؟ تنها سازمانی که برای این منظور در نظر گرفته شده، سازمان بهزیستی است اما سوال اینجاست که آیا این سازمان به تنهایی می تواند از پس این حجم عظیم کاری برآید؟ آن هم در شرایطی که متاسفانه مشاهده میشود این سازمان نمیتواند به خوبی از پس چنین مواردی برآید.

نکته مهم دیگر این است که درست است که کودک آزاریهایی که اخیرا رخ داده بیشتر رسانه ای و دیده شده است اما نمیتوان گفت میزان آنها بیشتر شده است؛ بلکه قبلا هم وجود داشته ولی شاید کمتر مطرح می شده است. در عین حال تفاوتی که وجود دارد اینجاست که شدت کودک آزاری ها بیشتر شده است؛ به طوری که اگر پیش از این کتکهایی که والدین به فرزندان میزدند سطحی بود اما اکنون به شدت و گاهی تا سر حد مرگ به کودک آسیب میزنند.

علت چنین فاجعه ای را شاید بتوان در ناراحتی ها، گرفتاریها و مشکلات بیشتر والدین برشمرد که روزانه با آنها دست و پنجه نرم میکنند. مقایسه میزان حقوق و میزان خط فقر به سادگی این را نشان میدهد که برای بسیاری از افراد تامین معاش به سختی صورت میگیرد و نیاز است که والدین هر دو کار کنند و یا این که در دو شیفت کار کنند که اینها از لحاظ روانی فرد را تحت فشار قرار داده و منجر به بیماریهای روحی و روانی و پس از آن وقوع چنین آسیب‌ها و فجایعی میشود. نمیتوان انکار کرد که طلاق، اعتیاد، بیکاری، کودک آزاری و ... مجموعه ای از آسیبهای اجتماعی است که به هم ربط دارند.