روز گذشته خبری در رسانهها منتشر شد مبنی بر آنکه یکی از زنان این مرز و بوم از رئیس دولت آتی انتقاد کرده است که چرا در گزینههای کاندیداهای وزرای کابینه اسمی از زنان وجود دارد. در پاسخ به اظهارات تعجبآور ایشان که استناد بر روایتهای ائمه اینچنین سخن گفتهاند میتوان گفت: در قرآن می‌خوانیم: «خداوند زن و مرد را آفریده است و هرکس باتقوا‌تر باشد نزد خداوند کرامت و انسانیت بیشتری دارد.» در این آیه می‌بینیم که معیار کرامت و انسانیت تقوا می‌باشد و نه زن یا مرد بودن است.
معمولاً تقوا در صورتی کامل است که شامل همه جوانب حیات آدمی باشد. نوعی از تقوا را تنها در عرصه فعالیت در اجتماع میتوان به منصه ظهور گذا شت. در آیات دیگری می‌خوانیم هر کس از زن و مرد کار نیک انجام دهد و مؤمن باشد به بهشت می‌رود و هر کدام از زن و مرد که کار خلاف انجام داده باشد مجازات خواهد شد.
اگر لازمه رفتن به بهشت را رسیدن به بالاترین حد کمال انسانی بدانیم. در آن صورت میتوان گفت میزان و نیروی بالقوه کمال زن و مرد از نظر اسلام مساوی است و امکان دست یافتن به تعالی روحی و جسمی برای زن و مرد یکسان در نظر گرفته شده است. باید برای زن ومرد زمینه‌هایی که می‌تواند این نیروی بالقوه شکوفا شود مساوی باشد. کمال و رشد را تنها در یک جنبه یعنی در ارتباط با افراد خانواده نمی‌توان به دست آورد بلکه باید در همه عرصه‌های اجتماعی امتحان داد.
در جای دیگر در قرآن می‌خوانیم که خلقت زن و مرد از نفس واحد است. بس در خلقت و نوع وجودیشان نیز زن و مرد با هم تفاوتی ندارند.
در سوره آل عمران می‌خوانیم که پیامبر اسلام بنا به دستور خداوند برای اثبات حقانیت قرآن و اثبات روش پیامبر از وجود زنان و مردان به طور مساوی کمک گرفته است. آیا اگر وجودی شایستگی آن را دارد که سمبل حقانیت اسلام قرار گیرد نباید نشاندهنده همه ابعاد زندگی اسلامی باشد. از فردی گرفته تا اجتماعی و از عبادت در تنهایی گرفته تا رفتار مناسب در سطوح بالای مدیریت اجتماعی.
در سوره توبه آیه 71 قرآن زن و هم مرد را به طور مساوی دعوت به تلاش برای اصلاح جامعه میکند و هر دو را مسئول می‌داند.
فاطمه زهرا (س) اولین زن در تاریخ انسان است که در لباس وکیل مدافع اولین دفاعیه حقوقی را ایراد کرد. آیا این حضور در مسجد و تلاش برای روشنگری، درسی برای زنان دیگر برای آمادگی انجام وظیفه در اجتماع نیست؟
در بررسی تاریخ باید شرایط تاریخی را در نظر گرفت. اسلام برای رشد پایدار و عمیق و متحول‌کننده مردمان آن روز شرایط را از نظر دور نمی‌داشت.
اگر طبق آیه قرآن زنان نیز مسئول امور اجتماع می‌باشند در آن صورت انجام این وظیفه شامل همه جنبه‌های فعالیت اجتماعی و همچنین مدیریت اجتماعی و سیاسی می‌شود.
از طرف دیگر علم و تجربه ثابت کرده است که گرچه پرداختن به مسائل نظری مهم است اما وجود انسان تنها در تجربه به کمال می‌رسد. لازم است که مردان و زنان وظایف را بین خود تقسیم کنند تا شخصیت متعادل بدست آورند. کسی که مشغول کار اجرایی باشد و مسئولیت مستقیم در اداره امری را دارد، با کسی که فقط حرف می‌زند فرق دارد. این امکان تعالی را نباید از زن‌ها گرفت. باید این امکان را فراهم کرد که انر‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژی زنان صرف امور سازندگی اجتماع گردد وگرنه نیروی آنان در اظهار نظر‌های بی‌فایده و جنجال‌آفرین به هدر می‌رود و می‌شود به مصداق «کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها» دستی از دور بر آتش خواهند داشت.
با سهیم شدن زنان در مدیریت اجتماعی فایده بزرگی نصیب جامعه می‌شود؛ نیروی سازندگی در جامعه تقویت می‌شود و روش مدیریتی اصلاح می‌گردد. اگر زنان تنها به دنباله‌روی و تقلید از راه و روش مردان در مدیریت و سیاست نروند و خود راه وروش کاملتری ابداع نمایند در آن‌صورت امکان آن فراهم می‌شود که رفته‌رفته مهر و عطوفت انسانی که زنان تمرین بیشتری در آن دارند نیز، در مدیریت و سیاست چه در سطح ملی و بین‌المللی نقش بازی کند و دنیا را از رقابت و قدرتطلبی و جنگ نجات دهد.
به عبارتی با حضور زنان در سطوح عالی مدیریتی سیاسی و اجتماعی، نیروی سازندگی کشور توان بیشتری مییابد.
علاوه بر آن کمکم مهر و عطوفت مادرانه به روابط سیاسی حاکم در سطح جامعه رسوخ پیدا میکند. در این صورت دنیا اینچنین شتابان به سوی رقابت‌ها، تهمتها و قدرتطلبی نخواهد رفت.
بنابراین به دلیل شرایط بحرانی چه در سطح ملی وچه در سطح بین‌المللی حضور زنان بیش از گذشته در مدیریت و سیاست اجتماع لازم می‌آید. البته زنانی که مستقل و آزاده باشند.
پژوهشگر اجتماعی
نظر شما