سحر عصرآزاد

«پاریس تا پاریس» را می‌توان بازخوانی فیلم «از کرخه تا راین» بر بستری از عشق زمینی دانست؛ عشق به فرزند و یار قدیمی. 

محمدحسین لطیفی پس از «توفیق اجباری» و تجربه‌هایی در تلویزیون، در فیلم «پاریس تا پاریس» یک جانباز شیمیایی جنگ را محور کار قرار داده که در کش و قوس رابطه عاطفی با دختر کوچکش و عشق قدیمی آن هم در مملکت غریب قرار می‌گیرد. 

همانطور که اشاره شد محور اصلی داستان همچون فیلم قدیمی ابراهیم حاتمی‌کیا، شخصیت جانبازی است که دوران حاد درمان را در یک کشور غریب می‌گذراند. در آن فیلم بستر انتخابی برای این دوران گذار، احیاء رابطه جانباز با خواهرش لیلا بود که دور از خانواده در آلمان زندگی می‌کرد و زمینه‌ای فراهم می‌شد تا آنها این فاصله چند ساله را در فرصتی کوتاه به نوعی جبران کنند. 

در فیلم لطیفی این بستر به نوعی با عشق قدیمی قهرمان به یک زن فرانسوی برجسته می‌شود که همچون گره‌ای باز نشده باقیمانده است. در واقع باز شدن این گره در رابطه مرد با زنی که تنهایش گذاشته تا به وطن خود بازگردد و در جنگ شرکت کند، در مسیر دوران حاد درمان شکل می‌گیرد. 

به نظر می‌آید وقتی قرار است یک قصه قدیمی، تکراری و آشنا که پس ذهن مخاطب قرار دارد، پس از سالیان دوباره روایت شود مهمترین ویژگی خود را از نوع نگاه نویسنده و فیلمساز و بازخوانی قصه در زمان حال می‌گیرد. 

همانطور که اشاره شد برخی مولفه‌های لازم برای ورود به حیطه‌ای جدید با نگاهی به نسبت متفاوت در بطن قصه «پاریس تا پاریس» وجود دارد، اما فیلم همچنان عاری از حس و حال و روح است. 

بخصوص که نوع نگاه لطیفی امکانی برای عمیق شدن روابط و حتی دغدغه‌ها و انگیزه‌های شخصیت‌ها باقی نمی‌گذارند چراکه بیش از هر چیز قائل به بیان مستقیم همه حس‌ها و عواطف در قالب دیالوگ و باز کردن گره‌های داستانی در گفت‌وگو است. 

نکته دیگر «پاریس تا پاریس» شکست روایت در زمان روی دادن قصه و حرکت در گذشته است. فلاش‌بک‌هایی که در فیلم وجود دارند نه بر اساس ساختاری تعریف شده یا نیاز حیاتی قصه بلکه صرفاً برای یادآوری خاطرات لحظه‌ای کاراکترها طراحی شده‌اند تا بار ملودرام پررنگتر شده و البته نکته مجهولی برای مخاطب باقی نماند. 

واقعیت این است که فیلم «پاریس تا پاریس» نه می‌تواند اهمیتی از وجه روایت داستانی تکراری این بار از نقطه دید فیلمساز پیدا کند و نه ذاتاً جذابیتی در بطن موقعیت محوری آن وجود دارد چراکه همه چیز به گونه‌ای از پیش تعیین‌شده و نمایشی چیده شده تا قصه به نقطه پایانی برسد.

54

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 130211

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • سمانه IR ۰۷:۲۴ - ۱۳۸۹/۱۱/۲۶
    0 0
    روایت فیلم پاریس تا پاریس اصلاً یادآوری از کرخه تا راین را نمی کرد قصه عشق یک پدر به دخترش یلدا بود در پاریس آخه این چه نقدیه
  • تارا IR ۰۸:۰۳ - ۱۳۸۹/۱۲/۰۱
    0 0
    چرا منتقدها اینقدر بد فیلم می بینند خیلی قصه جذابی داشت الحق که حسین یاری و یلدا عالیییییییییی بازی کردند توراخدا ربطش ندین به از کرخه تا راین خسته شدیم بابا فیلم خوبی بود با حس و حال
  • توران IR ۱۲:۲۱ - ۱۳۸۹/۱۲/۱۸
    0 0
    حسین یاری مثل بقیه کارهاش یه بازی هنرمندانه ای ثبت کرد خیلی از تماشاگرانی که فیلم رو دیدن و از سالن آمدند بیرون خیلی تحت تاثیر فیلم قرار گرفته بودند نقد منتقدان سینمای ایران واقعاً افتضاحه آخه ما نفمهمیدیم چه شباهتی بین از کرخه تا راین با فیلم پاریس تا پاریس وجود داشت این فیلم حتی می تونه تو جشنواره های دیگه بدرخشه به خاطر نگاه انسان دوستانه ای که داشت قهرمان این فیلم رزمنده ای بود مثل همه رزمنده های ایرانی که از همه چیز دنیا گذشتند متاسفم برای نقد بی انصافانه ای که نوشتید