انجام تفکیک جنسیتی در دانشگاهها امکان پذیر نیست و اجرای چنین کاری چه در داخل به لحاظ علمی و چه در خارج به لحاظ فضای فرهنگی به ما آسیب خواهد زد و ما زمانی میتوانیم تفکیک جنسیتی در دانشگاهها را اجرایی کنیم که امکان انجام چنین کاری را داشته باشیم ،یعنی در صورت اجرای چنین طرحی باید دانشگاههای ما از تعداد کافی اساتید مربوط به بخش بانوان برخوردار باشد، آزمایشگاههای لازم برای این کار مهیا باشد و در کل فضای آموزشی کافی در دست باشد که در حال حاضر چنین نیست و به لحاظ زیر ساختی امکان اجرای چنین طرحی وجود ندارد.
بحث تفکیک جنسیتی در دانشگاهها نه در مجلس و نه در شورای عالی انقلاب فرهنگی بحث نشده است و طرحی نیز در این مورد از وزارت علوم مطرح نمیشود و اکثر بحثها درباره تفکیک جنسیتی در دانشگاها تنها در حد حرف است و هیچ طرح کارشناسی پشت آنها نیست.
لذا انجام این کار باعث خواهد شد که بخش خواهران آموزش عالی ما آسیب جدی بیند. باتوجه به اینکه بانوان در چند سال اخیر درصد بالایی از قشر دانشجو را تشکیل میدهند و در دانشگاهها نقش فعالتری نسبت به آقایان پیدا کردهاند به طوری که اکنون انعکاس بین المللی این مساله در فضاهای فرهنگی دنیا امتیاز خوبی برای کشور ما محسوب میشود، اجرای چنین کاری چه در داخل به لحاظ علمی و چه در خارج به لحاظ فضای فرهنگی به ما آسیب خواهد زد.در واقع من حیث مجموع اجرای چنین تصمیمی در حال حاضر امکان پذیر نیست و امکان آن هم در آینده نزدیک فراهم نخواهد شد. علاوه بر آن این نگرانی جدی وجود دارد که در صورت اجرای این طرح جلوی پیشرفت بانوان گرفته شود.
زن ومرد باید بتوانند در تمامی عرصه ها در کنار هم کار کنند ونیاز است که با همکاری و هم فکری هم در تمامی فضاهای اجتماعی اعم از مراکز آموزشی ،تجاری ،اداری ،پژوهشی و...بتوانند جامعه را در کمال آرامش اداره کنند .کسانی که مسئله تفکیک جنسیتی را مطرح می کنند می خواهند چه مشکلی را مطرح نمایند .در حال حاضر زن و مرد در کنار هم در تمامی عرصه ها کار می کنند و این امکان پذیر نیست که بتوانیم این رویه را مردود اعلام نماییم .با این روش نمی توان جامعه را مصون نگه داشت این روش نه تنها جامعه را مصون نمی کند بلکه ان را به مخاطره می اندازد. در هیچ کجا نتوانستیم با تفکیک جنسیتی مصونیت به وجود آوریم مصونیت با جداسازی تحقق نمی یابد .
بنابراین ما نمیتوانیم این بحثها را در شرایطی که مشکلاتی همچون کمبود اعضای هیات علمی در دانشگاهها و مشکلاتی از این قبیل داریم مطرح کنیم و با توجه به زیرساختهای دانشگاهی کشور و سطح بالای شعور و فرهنگ ایرانی ـاسلامی در بین دانشجویان احساس میکنم که بحثهایی در این رابطه صحیح نیست و امکانپذیر هم نیست چرا که نگاههای برونگرای فرهنگی همچون همین طرح تفکیک جنسیتی بیشتر توهین به دانشگاهیان کشور است.
طرحی که در دهه 60 توسط شورای عالی انقلاب به تصویب رسیده، با توجه به تغییرات با شتابی که در حوزه علم و دانش ظرف بیست و چند سال گذشته صورت گرفته نیازمند بازنگری است،زیرا تفکیک جنسیتی نگاهی یک بعدی در بحث اسلامی کردن دانشگاهها است اما لازم است که یک نگاه جامع و مکتبی را نسبت به اسلامی کردن دانشگاهها پیشه کنیم.
در حال حاضر ایجاد تحول بنیادین در محتوی آموزشی دانشگاهها مهمترین طرح برای اسلامی کردن دانشگاههاست که این طرح مورد تاکید مقام معظم رهبری، سیاستهای ابلاغی از جانب معظم له و همچنین برنامه پنجم توسعه و نقشه جامع علمی کشور است. متاسفانه ما محتوا را رها کرده و به شکل و قالب چسبیدهایم، در حالیکه چسبیدن به شکل و پرهیز از پرداختن به محتوا نمیتواند دانشگاههای ما را اسلامی کند. اسلامی کردن دانشگاهها یعنی اینکه محتوای آموزشی نظام آموزش عالی تحول پیدا کند و از مکتب نورانی اسلام الهام بگیرد. تصمیمات شکلی و قالبی بعد ضعیف اسلامی کردن دانشگاهها را تشکیل میدهد.
در ابتدای انقلاب بخشی از مصوبه تفکیک جنسیتی اجرا شد. عدهای آمدند و در کلاسها پرده کشیدند و برخی از فضاها را جدا کردند اما این اقدام در عمل نتیجه مطلوبی نداشت و انعکاس داخلی و بین المللی آن مثبت نبود و امام راحل که دیدی بسیار وسیع و ارزشمند از دین و اسلام داشت، از این تصمیم ناراضی بود. بنابراین بعد از مدتی این کارجمع شد و مسکوت ماند.لذا امروزه پرداختن به این مسابل به صلاح نیست، بهتر است وزیر محترم علوم کارشناسان مکتبی وزارت خانه را برای ایجاد تحول در محتوای آموزش بسیج کند.اگر ما بتوانیم انسانها را درست تربیت کرده و آموزه درستی را درذهن آنها قرار دهیم، آموزههایی که از مکتب نورانی اسلام گرفته شده است، قرین به توفیق خواهد بود نه پرداختن به شکل و قالب.
از طرفی با این روش نمی توان جامعه را مصون نگه داشت این روش نه تنها جامعه را مصون نمی کند بلکه ان را به مخاطره می اندازد در هیچ کجا نتوانستیم با تفکیک جنسیتی مصونیت به وجود آوریم مصونیت با جداسازی تحقق نمی یابد .
نظر شما