پیش از اجرای کنسرت یانی در آکروپلیس یونان، خانواده روحانی با نام انوشیروان روحانی در میان اهالی موسیقی و مردم شهره بود. انوشیروان روحانی برادر بزرگ‌تر خانواده آهنگ‌های معروف و ماندگاری چون «تولدت مبارک» و «سلطان قلب‌ها» را ساخته بود. بنابراین کمتر کسی تا سال 74 نامی از شهرداد روحانی شنیده بود تا سال 72 کنسرت یانی در آکروپلیس برگزار شد و ویدئوهای این کنسرت با تاخیر به ایران رسید. مردم ایران اما به هیچ روی با موسیقی کلاسیک احساس نزدیکی نمی‌کردند. چرا که موسیقی کلاسیک نه رسانه‌ای داشت و نه کنسرت‌های زیادی برایش برگزار می‌شد. حالا در کنسرت یانی رهبر ارکستر، یک ایرانی بود به نام شهرداد روحانی که در پایان کنسرت هم خیلی خوب و البته سریع! ویولن می‌نواخت.
تاریخ ثابت کرده ما ایرانی‌ها بسیار بیشتر از آنکه حافظه شنیداری خوبی داشته باشیم، حافظه تصویری خوبی داریم. برای ما، همان اجرای شهرداد روحانی کافی بود تا برای همیشه او را در ذهن داشته باشیم و از او خوشمان بیاید. در ضمن او را به عنوان یکی از بزرگترین رهبران ارکستر جهان بشناسیم. دلیل؟ اینکه با یانی اجرا کرده...آن هم کجا؟ در آکروپلیس که هیچکس را برای اجرای موسیقی به آن راه نمی‌دهند. هنوز که هنوز است اگر بخواهید آدرس شناسه روحانی را به کسی بدهید به راحتی می‌توانید بگوئید «رهبر ارکستر یانی»! در نشست‌های خبری سال‌های اخیر هم با وجود آنکه بیش از 15 سال از آن ماجرا گذشته باز یکی از سوال‌های خبرنگاران حتما همان ماجرای همکاری روحانی با یانی است.
البته اینکه ما شهرداد روحانی را به این دلیل به ذهن سپرده‌ایم، چیزی از ارزش‌های او کم نمی‌کند. شهرداد روحانی تحصیلکرده موسیقی است. از کودکی در خانواده‌ای بزرگ شده که در آن همیشه موسیقی جریان داشته است. ارکسترهای مختلفی را در دنیا رهبری کرده و عرق خاصی نسبت به ارکستر سمفونیک تهران دارد.
همه این‌ها درست! اما دلیل نمی‌شود که هر وقت کفگیر دفتر موسیقی و انجمن موسیقی به ته دیگ خورد از آمدن او در مقام رهبر ارکستر سمفونیک استفاده شود تا بلکه محبوبیت او در میان عامه باعث شود ضعف‌های هویدای موسیقی پوشانده شود. گفتم عامه چرا که اصولا موسیقی جدی جز موسیقی پاپ در میان خواص طرفدار دارد و اگر این موسیقی جدی، موسیقی سمفونیک کلاسیک باشد که کار بسی دشوارتر است.
امسال در حالی جشنواره موسیقی فجر برگزار می‌شود که به سختی می‌توان نام گروه معتبری را در آن یافت. به جز این از آمارها هم به راحتی می‌توان فهمید که تعداد گروه‌های شرکت‌کننده در جشنواره تا چه میزان کم شده است. پارسال 230 گروه و امسال 130 تا!
آوردن شهرداد روحانی به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک تهران، بار اول نیست که اتفاق می‌افتد و بعد از اجرای او در جشنواره، برای بار آخر هم نخواهد بود. اما خیلی خوب می‌شد اگر دفتر موسیقی گزینه‌های تازه‌تری هم داشت تا از آنها به عنوان برگ برنده جشنواره موسیقی استفاده می‌کرد. برگی که البته نیست!
54144
نظر شما