بهنوش خرم‌روز: پیش از این محققین دریافته بودند که بزاق حلزون‌های دریایی مخروطی شکل، مسکنی بسیار کارامد است، اما مسکن جدید فقط وقتی جواب می‌داد که با پمپ‌های مخصوصی به نخاع تزریق می‌شد و در نتیجه استفاده از آن کاملا محدود و دشوار بود. اما ظاهرا روش‌های جدید، استفاده از بزاق حلزون دریایی را به عنوان یک مسکن آسان کرده است. مزیت این مسکن جدید نسبت به مورفین این است که خطر اعتیاد ندارد.
بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، محققین موسسه علوم زیستی مولکولی واقع در دانشگاه کویینزلند استرالیا متوجه شده‌اند که چه طور می‌توان از این مسکن به صوت قرص‌های خوراکی استفاده کرد: قرص بزاق حلزون!
بزاق حلزون دریایی ماده‌ای به نام کنوتوکسین دارد که در واقع پپتیدهای سمی هستند که فعالیت‌های زیستی متنوعی را در بدن موجودات زنده بازداری می‌نمایند. خود حلزون‌ها با استفاده از دندان‌های سوزن مانند خود، این ماده را به بدن شکار خود تزریق می‌کنند و بدین ترتیب، فعالیت‌های عصبی آن‌ها را مختل می‌کنند.
با این که پپتیدها به دلیل ماهیت خود می‌توانند داروهایی بسیار قوی باشند، اما چون ثبات کافی ندارند و به طور معمول دهانی جذب نمی‌شوند، استفاده از آن‌ها ساده نیست. اما حالا محققین با حلقه‌سازی در ساختار این ماده که اساسا بستن آن‌ها به یک حلقه است، موفق شده‌اند آن‌ها را به شکلی دربیاورند که در قالب قرص خوراکی هم قابل استفاده باشد. آن‌ها از رشته‌ای متشکل از 6 اسید آمینه برای اتصال پپتیدها به هم استفاده می‌کنند، چون اسید آمینه ماده‌ای است که در عملکرد پپتید اختلالی ایجاد نمی‌کند. آزمایش‌های اولیه روی موش‌ها نشان می‌دهد که قرص‌های به دست آمده عالی جواب می‌دهند.
نظر شما