بهنوش خرمروز: طی دو دهه اخیر، میزان خشونت در سراسر جهان افزایش یافته است. از جنگهای مختلف در کشورها گرفته تا عملیات تروریستی و نقض حقوق بشر به شکلهای مختلف. اما وقتی صحبت از این خشونتها میشود اغلب بحث از قضاوتهای ارزشی و باورهای ایدئولوژیک و استفاده از برچسبهایی مثل تندروهای مذهبی فراتر نمیرود. در حالی که شاید تلاش برای درک انگیزه خشونت، میتوانست در کاهش آن موثر باشد، آن هم با استفاده از تحلیلهای علمی و بیطرفی که به دنبال برچسب زدن نباشند.
نیوساینتیست در گزارش مفصلی به مطالعه جدیدی اشاره کرده است که سعی کرده انگیزه خشونت را در افراد پیدا کند. دانشمندان در این مطالعه، گروههای متفاوتی که تجربه جنگ، شکنجه، جابهجایی اجباری و بمبگذاری را داشتند انتخاب کردند. اغلب این افراد احساس بیعدالتی، خشم، ناراحتی، درماندگی، بیوفایی مردم و بیمعنا بودن زندگی را گزارش کردهاند.
کسانی که عزیزانشان در معرض تهاجم، آسیب، شلیک گلوله، شکنجه و مانند آن قرار گرفته بودند، بیش از همه اظهار داشتند که دلشان میخواهد مسبب این اتفاقات را با دستهای خودشان مجازات کنند. بعد از این گروه، کسانی که خودشان در معرض این آسیبها بودند، چنین احساسی را گزارش کردند.
محققین بر این باورند که خشونت، به اسم سرکوب، کنترل، مبارزه با تروریسم و هر اسم دیگری، فقط خشونت را افزایش میدهد و چرخه معیوبی درست میکند که هیچ نتیجهای ندارد. شاید برای همین است که مبارزه خشونتآمیز با گروههای تروریستی سالهاست که بینتیجه مانده است.
نظر شما