آنچه به نظر من می رسد این است که همچنانکه تحقیقات کمی جای خود را به تحقیق های کیفی داده است امروزه مسائل شهری و روستایی به جای بررسی های نقطه ای باید جایش را به بحث های زمینه ای و بافتی بدهد.
این به این معنا است که هرگز نمی توان شهر و یا روستایی را مطالعه کرد و یا به مسائلش پرداخت بدون اینکه جوانب و اطرافش مورد توجه قرار گیرد. توجه پیرامونی در هر نقطه از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در کلان آن را آمایش سرزمینی می گویند. بنابراین در مطالعه شهر و روستا نه تنها حس و موقعیت همجواری مطرح است که حُسن همجواری و اخلاق همجواری و تعامل همجواری باید مورد توجه قرار گیرد.
آنچه برای انتخابات شورای شهر توصیه می شود این است که افرادی انتخاب شوند که به فکر خود نباشند و این را در زندگی خود نشان داده باشند. افراد رفیق باز و رانت مدار صلاحیت انتخاب شدن را ندارند و طبعا آنها هم کسانی را انتخاب می کنند که اهل این قبیل کارها باشند. به نظر من موارد زیر از جمله وظائفی است که برای نامزد های شورای شهر و روستا باید مدنظر قرار گیرد تا آنها هم در دوره نمایندگی خودشان به آنها عمل کنند:
۱- آنها برای شهرداری و بخشداری و یا روستا یاری فردی قوی و امین را انتخاب کنند.
۲- محیط را به صورت جامع و با در نظر گرفتن بقیه حوزه های مرتبط در نظر گیرند.
۳- َبرنامه ریز و آینده نگر باشند و فکر این چند صباح عضویت را نکنند و از مشاوران درستکار استفاده کنند
۴-به سهولت دسترسی های مردم برای انجام اموراتشان توجه ویژه کنند
۵- از ایجاد هزینه های اضافی بپرهیزند که به ویزه در شهر ها و بخصوص در مناطق مرفه بیداد می کند
۶-همه فعالیتهای اداری را حتی الامکان در کنار هم ببینند تا از رفت و آمد اضافی جلوگیری شود و به ویژه در تهران و شهر های بزرگ. تهران را اگر بیش از این بزرگ نشود به چند منطقه مستقل تقسیم کنند تا هم در انتخابات نمایندگی تکلیف مردم روشن باشد و هم از این همه نقل و انتقال و مسافرت های بیهوده جلوگیری شود. رفتن از یک منطقه تهران گویی مانند رفتن از یک شهر به شهر دیگر باشد.
۷-به خدمات الکترونیک توجه ویژه کنند و نه اینکه هر روز در خدمات آن اختلال وجود داشته باشد و یا اینکه هر کس از آن استفاده می کند خودش هم باید حضورا دنبال کارش برود
۸-به شکل ظاهری شهر و روستا توجه کنند . هم از رنگ آمیزی های شاد و هماهنگ در سقف و دیوار ها استفاده کنند و هم ارتفاع طبقات ساختمانها حتی الامکان همگون باشد و یا در شهر های بزرگ دست کم محلات هر یک ویژگی خاص داشته باشند. مثلا منطقه دو طبقه ای، سه طبقه ای و بیشتر. و مثل کشور های خارجی محل تجارت و ادارات آنها مشخص باشد که به آن «داون تاون» می گویند. بقیه مناطق برای آسایش و زندگی باشد. اینطور نباشد که یکشبه با مجوز ها ببینیم در یک منطقه ای برج و مال درست شود که بر همه شئونات زندگی مردم تاثیر می گذارد. ضمن اینکه امنیت اقتصادی منطقه را دچار چالش می کند.
۹-به جلب همکاری و همدلی مردم و استفاده از کمک آنان توجه کنند و این نخواهد شد مگر انتخاب شوندگان مورد وثوق مردم باشند
۱۰-به محیط زیست و هوای پاک توجه کنند
۱۱- بر پاسخ گویی مسئولان نسبت به خواست مردم نظارت فعال داشته باشند.
۱۲-خاصیت ذاتی شهر مصرف و خاصیت ذاتی روستایی تولید بود که متاسفانه دومی آن به هم خورده است. باید در احیای تولید در روستا اهتمام و در صرفه جویی و پرهیز در شهر توجه شود.
۱۳- روستایی و زندگی و سنت و لهجه او مورد تمسخر رسانه ها قرار نگیرد بلکه با آنها با حرمت رفتار شود
۱۴- به آسیب های اجتماعی به صورت اصولی توجه شود و عدالت، محور کار باشد.
۱۵- به سلامت مالی و کاری اعضای شورا در بدو ورود به خدمت و پایان آن توجه دقیق شود.
۱۶- به ویژگی های بومی هر منطقه به عنوان یک خصیصه قابل اعتنا و افتخار نگریسته شود.
۱۷- به اشتغال در خانه و به صنایع دستی توجه شود
۱۸- به ایرانگردی وفراهم کردن اسکان آبرومند برای مسافرت های داخل استانی توجه ویژه شود. به امید آنکه در چهار سال بعد وضعیت نطق انتخاباتی نامزد های ریاست جمهوری متاثر از روند انتخاب شورا ها باشد .
نظر شما