یکبار می گوید این کار را می کنم یکبار می گوید نمی کنم خلاصه همیشه حق با اوست. به قول معرف الحق لمن غلب. حق با آنی است که زور دارد. بعضی متفکران طرفدار گفتمان هم قدرت را سرچشمه همه امور اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می دانند. همین امروز در صحنه های جنگی اگر بحثهای سیاسی هم هست و بحث میز مذکره مطرح می شود هر طرف تلاش می کند اول از نظر نظامی قدرتی را به دست آورد تا قدرت چانه زنیش بیشتر شود.
اما مصیبت است برای طرف ضعیف که اگر خطایی کند هم باید دلیل محکم بیاورد و هم همه او را در اول محکوم می کنند و یا از نظر عرفی و فرهنگی می گویند باید تعامل می کرد. آقای ترامپ بسیاری از قول های که داد دارد یکی یکی نقض می کند. می گفت قصد جنگ ندارد ولی به بودجه نظامیش را می افزاید. می گوید نمی خواهد به کشور های دیگر قشون کشی کند اما می بینیم به خلیج فارس ناو می فرستد و یا می خواهد به سوریه نیرو پیاده کند و یا.. زمان اوباما همه چیز روی میز بود قرار بود در زمان ترامپ بعضی چیزها زیر میز برود ولی می بینیم دوباره از گزینه های روی میز سخن می رود. یک زمان می گفت برجام را پاره نمی کند و حالا از بدترین قرارداد از آن یاد می کند که منتظر است تا در آن خلل ایجاد کند. البته اینکه در این زمان بحث از بدی قرارداد برجام می کند شاید پیام های انتخاباتی برای ما هم داشته باشد و به قول خودشان می خواهند از طرفداران میانه روی پشتیبانی کنند. چند روز قبل هم میخواستند تحریم جدید وضع کند ولی گذاشتند برای بعد از انتخابات ایران. یعنی اصل تحریم سر جایش هست میزان و مقدراش را به بعد از انتخابات ما گذاشته اند.
البته قبول دارم برای برجام مزایایی برای ما بوده است ولی ممکن است بعضی ها از این موضع گیری ترامپ بر مطلق کردن ارزش برجام سو استفاده کنند. پس چون همه چیز در قدرت ختم می شود باید قوی شد که برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی / اما آنچه ارزش آفرین است نوع استفاده از قدرت است. با چنین دنیایی تکلیف همه معلوم است. سازمان ملل و نهاد های وابسته اش (یا بهتر است گفته شود سازمان دول که عربها هم دول می گویند) طرفدار کیست و موضع گیریش به سوی کیست. اغلب قدرت و به ویژه قدرتهای بزرگ.
داستان قوی و ضعیف را این مثالبهتر روشن می کند که. می گویند یک گرگی در سر چشمه مشغول آب خوردن بود در قسمت پایین دست هم یک بره می خواست اب بخورد. گرگه نهیب زد آهای چرا اب را گل الود می کنی. بره گفت تو بالادستی و من پایین ، من چه جوری می توانم آب را گل الود کنم. گرگ گفت حالا زبان درازی هم می کنی پرید و به حسابش رسید.
داستان امروز جهان ما هم همینطوره! هر که زور دارد می بُرد و می دوزد و هر کاری می کند توجیه دارد و اگر کسی هم حرف بزندمتهم به زبان درازی می شود. صرفنظر از اینکه در سوریه کی مقصر است و هنوز مقصر در بحث شمیایی ادلب معلوم نشده که از طرف هر کس باشد محکوم است ولی امریکا خودسرانه و بدون مشورت با کسی حمله خود را شروع می کندو تازه بعد از آن حامی می طلبد. عجیب اینکه چین و روسیه را می گویند با خبر کرده است و بعد سیل حمایت ها از وی ا ز اسراییل و استرالیا و فرانسه و انگلیس که ارباب، خوب کاری کرده است. خوب در این جهان معلوم است که حق با کیست.
آدم یاد قرآن می افتد که می گوید با پیشوایان کفر مبارزه کنید که آنها به هیچ عهدی پای بند نیستند. در جنگ۸ ساله عراق و اشغال آن هم همینطور بود که بهانه ای درست کردند و بعد همه اعتراف کردند که اشتباه بوده است. اصلا اشتباه هم معنی خودش را از دست داده است. اشتباه بزرگان به سرعت محو می شود و تبدیل به یک مدل می شود .
نظر شما