دل‌تنگ پیام شادی هستم!

از سال 1350 به بعد مجله ای با نام پیام شادی تحت نظر یکی از مراجع تقلید وقت و با همکاری عده ای از عالمان آنروز که بعضی در کسوت مرجعیت می باشند منتشر می شد و برای افرادی چون من که درمنطقه محروم تهران ساکن بودیم ورنج ومشکلات فراوانی محیط زندگی امان را احاطه کرده بود ، دیدن مجله ای با نام شادی آن هم برگرفته از آموزه های دینی وبا قلم روحانیون خوش ذوق وخوش گفتار چقدر نشاط آور و جذاب بود و بدون اغراق  با خواندن هرشماره ، چشم انتظار شماره جدید آن بودیم .

اما امروز دیگر از آن مجموعه و دیار مقدس  ،  پیام شادی شنیده نمی شود . هرجمعه و هرمنبر وخطابه ای تبدیل شده است به بدگویی و اشاعه بدی ها و نقل اختلافات و تضادها و درگیری ها و...

از اول صبح تا پایان شب اگر رسانه های کشور را رصد کنی دائم افشاگری از تخلفات مالی واداری و جنگ نفت و طلا و پایین و بالا رفتن قیمت ارز و اختلاس و رشوه دولت مردان  وتهدید به عزل مدیران و مواجهه  و درگیری بخشی ازمردم با سایر هموطنان و هم کیشان  و پایین آمدن آستانه تحمل آحاد جامعه و حاکمیت  ، محدود شدن دایره دوستان و دینداران به جمع های خودی و غیر خودی وحذف هرکسی که مانند ما نمی اندیشد ، گسترش طلاق و خودکشی و همسرآزاری و فرارازخانه و اعتیاد و ابتلا ء به بیماری هایی  چون ایدز و صدها عنوان  شادی گریز که هریک می تواند بسان بمبی جامعه ای راازدرون منفجر کند دیده وشنیده می شود .

روزی ،  فردی را فقیه عالیقدر می نامیدند و نام و آثارش را پایه و  اساس انقلاب و کشور می دانستند لکن امروز وی را ساده لوح ومفلوک و... می پندارند و نمی دانند که با بکارگیری این الفاظ آن فقیه سفرکرده را زخمی نمی کنند بلکه به اعتبار فقاهت لطمه می زنند زیرا وی استاد بسیاری از مقامات روحانی فعلی که برمصادرامور نشسته اند  بوده است . به جای نقد دیدگاهها و رفتار ایشان ، بابکارگیری الفاظی مشمئز کننده  راه برای بدگویی نسبت به سایرین راهم فراهم می کنند و اساساً نمی شود دیگر به کسی اعتماد کرد  چون ممکن است فردا مغضوب عده ای قرارگیرند و بی اعتبارشوند.

افسوس که قدر مجله پیام شادی راندانستیم  ، دیگر پیام شادی به گوشمان نمیرسد و حاملان دیروز پیام شادی ، امروز مسیر زیبای زندگی دینی را با سنگلاخ هایی روبرو کرده اند که خود نیز در تنهایی خویش راهی جز حسرت وسرزنش ندارند  ...

اما فایده اش چیست  ؟

 تنها راه درمان آن ا، دمیدن شعله مهربانی و شادی ویک دست نگاه کردن به جامعه و احترام به حقوق همه مردم وشکستن حصارهای مصنوعی بین مردم  ایران زمین و اجتناب از دسته بندی مردم  وبه رسمیت شناختن فرهنگ وخواست عمومی و ایجاد همزبانی بین حاکمیت وعموم مردم و گسترده کردن سفره دوستداران ایران وایرانی و فرهنگ توحیدی حاکم بررفتار جامعه می باشد و الا   برای  شنیدن  مجدد پیام شادی  ،  باید به انتظار مهدی موعود  ( عج )  بنشینیم .

خدایا شاد نگاری و شاد پنداری ، شاد نویسی وشادزیستن را که ارمغان بزرگ رسول گرامی اسلام بوده است را با تمام ابعادش براین کشور ارزانی کن وقهر و گسست اجتماعی را به آشتی واتحاد تبدل و راه رابرای زندگی توام با سرافرازی ملت ایران فراهم فرما .

دکترمرتضی بهشتی - حقوقدان و پژوهشگر