زهره نوروزپور: سفر وزیر خارجه کشورمان به همراه تیم 60 نفره اقتصادی و بارزگانی به آمریکای لاتین، بازتاب فراوانی در داخل و خارج از کشورمان داشته است. کارشناسان و صاحب نظران در حوزه آمریکای لاتین متفق القول معتقد هستند که این سفر منفعت اقتصادی خوبی در فضای پسابرجام برای ما خواهد داشت. در این باره با سید جعفر هاشمی سفیر اسبق ایران در برزیل گفتگو کرده ایم که در ادامه می‌خوانید:
چرا سفر دکتر ظریف به آمریکای لاتین مهم است؟
سفر وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به شش کشور امریکای لاتین به عنوان یک ضرورت با توجه به نشست عدم تعهد در ونزوئلا در آینده ای نزدیک بهانه ای شد تا به اهمیت این منطقه از جهان با توجه به حساسیتهای موجود بپردازیم. از سوی دیگر اینکه از نظر اقتصادی دارای منافع مشترکی با این کشورها هستیم و هم اینکه آمریکای جنوبی حیات خلوت ایالات متحده است و این برای ما یک امتیاز مهم محسوب می شود.
دلیل نام گذاری آمریکای لاتین به حیات خلوت امریکا چیست و اینکه چرا این کشورها به سمت شرق تمایل دارند؟
ایالات متحده امریکا به کشورهای امریکای لاتین با توجه به منابع غنی و ظرفیتهای فراوان همواره به عنوان حیات خلوت خود نگاه می نمود لیکن پس از وقوع حادثه 11 سپتامبر امریکا بیشترین توجه خود را متوجه خاورمیانه نمود و بی توجهی به آن کشورها فرصتی فراهم آورد تا دولتهای چپگرا بواسطه ظلمی که امپریالیسم، طی سالهای متمادی بر مردم این منطقه آورده بودند این دولتها توسعه مناسبات خود را با کشورهای شرقی و ضد امپریالیستی در دستور کار قرار دهند.
از آنجا که حکومت و نگاه مردم در ایران اسلامی در تضاد با سیاستهای امریکا تعریف شده بود ارتقای روابط ایران با این حوزه و گسترش روابط با آنها موجبات ناخشنودی امریکا را فراهم نمود. بطوریکه تمامی سعی امریکا و فعالیتهای گسترده لابی قوی صهیونیستی بر تخریب این روابط استوار گردیده و ضمن ایران هراسی تلاش نمودند تا با اقدامات ساختگی تروریستی مانند انفجار آمیا در آرژانتین نظر حکومتها نسبت به ایران را عوض نمایند.
ایران چگونه باید از این فرصت در فضای پسا برجام از نظر سیاسی و اقتصادی استفاده کند؟
ادامه حساسیت و نگرانی ابالات متحده نسبت به حضور ایران اسلامی در امریکای لاتین باید سیاستمداران جمهوری اسلامی ایران را به فکر توسعه جدی روابط مستحکم و پایدار با این کشورها بیندازد. بدین جهت نباید همانند گذشته بدلیل عدم شناخت صحیح از کشورها و همچنین ظرفیتهای موجود در این منطقه انتظارات نادرستی داشته باشیم. به عنوان مثال بسیاری در کشور پس از توافق برجام معتقدند که این کشورها همانند کشورهای صنعتی و پیشرفته در پسابرجام می باید در جمهوری اسلامی ایران سرمایه گذاری نمایند در صورتیکه این انتظار غلطی است زیرا عموم کشورهای امریکای لاتین، خودشان سرمایه پذیر هستند.
همچنین همانند گذشته نباید توافقاتی را با این کشورها به امضا برسانیم که خارج از توانمان است زیرا عدم اجرای اینگونه توافقات توسط امریکا و حامیان صهیونیستی تبدیل به ضد تبلیغ علیه کشورمان خواهد شد و نهایتاً باید از وعده و وعیدهای بیخودی پرهیز نمائیم.
همراهی بخش خصوصی با وزیر خارجه امری شایسته است و می تواند ضمانت اجرائی خوبی برای توافقات به حساب آید، زیرا در همین شش کشوری که سفر انجام می پذیرد می توان در زمینه های علمی، فناوری و بیوتکنولوژی در کوبا، همکاری در زمینه مس با شیلی و با ونزوئلا با توجه به منابع عظیم نفت و گاز و در اکوادور در زمینه تولیدات کشاورزی و در بولیوی همکاری در زمینه لیتیوم و کارخانجات کوچک و زود بازده همکاریهای خوبی را پایه گذاری نمائیم. ضمن اینکه این کشورها می توانند از بازار 80 میلیونی کشورمان از یک طرف و ترانزیت کالا به بازار 350 میلیونی آسیای مرکزی و قفقاز از سوی دیگر به عنوان پلی از ایران اسلامی استفاده و پروژه های مشترکی را اجرا نمایند.
البته فراموش نکنیم که باید از افراط و تفریط در رابطه با این کشورها پرهیز کنیم؛ ضمن اینکه باید ما به ازای سیاسی روابط طرفینی در بزنگاههای حساس از سوی این کشورها رعایت شود و از سوی ما نیز نیازمند یک اراده سیاسی در تمامی بخشهاست.
در پایان ضمن آرزوی موفقیت برای دست اندر کاران سیاست خارجی بر این نکته تاکید می نمایم که دروازه ورود به امریکای لاتین کشور قدرتمند برزیل است. گستردگی تولیدات کشاورزی در برزیل که ضرورت دهه های آینده جهان به شمار میرود، می تواند این کشور را به قدرتی بزرگ تبدیل نماید. گسترش روابط و سفر به برزیل باید با یک برنامه ریزی دقیق و مدون در آینده ای نزدیک به طور مجزا مورد توجه قرار گیرد.
52310
نظر شما