یکی از کاندیداهای احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 سعید جلیلی است. انتخاباتی که از مدتها پیش تنور آن داغ شده است. رقابتی که با اسامی بسیاری همراه شده و حدس و گمان‌ها و گزینه های متفاوتی را درباره آینده سیاسی ایران مطرح می کند؛ گزینه هایی همچون احمدینژاد و قالیباف تا عدم ثبت نام حسن روحانی و تک دوره ای شدن دولت تدبیرو امید به روایت مخالفان.
اما حدس‌وگمان‌ها برای حضور جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری 96 از سوی طیف پایداری‌ها به حدی است که برخی معتقدند اکنون شرایط برای او فرق کرده است و او می‌تواند به عرصه انتخابات بازگردد.این مسئله اما در حالی است که مرد مذاکرات بی سرانجام در انتخابات سال 92 فقط توانست 4 میلیون و 168هزار رای کسب کند و با اختلاف فراوانی از نفر اول یعنی حسن روحانی سوم شود. رایی که در 3 سال گذشته وزنه پایداری ها را در جامعه تعیین کند.
اکنون و با گذشت سه سال از ریاست حسن روحانی اما هجمه‌های مخالفین و منتقدین به رئیس جمهور نه تنها کم نشد، بلکه هرچه به پایان دوره ریاست وی نزدیک می‌شویم این هجمه‌ها بیشتر نیز می‌شود.
"برجام" را می‌توان مهمترین دلیل انتقاد تندروها به دولت تدبیر و امید دانست و از سوی دیگر تغییر نکردن وضعیت اقتصادی مردم، بدعهدی آمریکا در قبال تعهدات را می‌توان نمونه‌ای از بهانه‌جویی و تندروی تندرها دانست.
مخالفان، روحانی را گزینه‌ی مناسبی برای ریاست نمی‌دانند و معتقدند وی عزت ایران در قبال کشورهای غربی و آمریکا را خدشه دار کرده است. یکی از این مدعیان، سعید جلیلی است که در یک سخنرانی میان دانشجویان اعلام کرد که"اگر بنده به ریاست جمهوری می‌رسیدم، برجام را امضا نمی‌کردم؛ چراکه اندیشه بنده متفاوت است". او راست می‌گفت، اندیشه‌اش متفاوت است و این اندیشه فقط 4 میلیون طرفدار دارد.
سعید جلیلی کیست؟
جلیلی سیاستمدار اصولگرایی است که مسئولیت‌های متفاوتی را برعهده داشت. از عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و دبیرشواری عالی امنیت ملی تا رئیس مذاکرات هسته‌ای. وی در دوران دفاع مقدس از ناحیه پا مجروح می‌شود و مدت‌هاست هم در دانشگاه تدریس می‌کند.
اگر بخواهیم از مهمترین دوران فعالیت سیاسی وی بگوییم، باید به زمانی که مسئولیت مذاکرات هسته‌ای را برعهده داشت اشاره کنیم. در چندین دوره مذاکره و رفت‌وآمد تیم هسته ای جلیلی، جلسات فقط در حد معاونان وزرای خارجه برگزار میشد و تنها مسئله‌ای که بر آن توافق میشد، محل مذاکرات در دور بعد بود.
اگر جلیلی در سال 92 رئیس‌جمهور میشد!
اگر سعید جلیلی در سال 92 می‌توانست رای قابل توجهی به دست بیاورد و به جای حسن روحانی به پاستور راه پیدا کند، طبیعتا اکنون وضعیت به طور کلی تغییر کرده بود. وی در دوران مسئولیتش نشان داده بود که علاقه‌ای به مذاکره و رسیدن به توافق ندارد و به گفته برخی از سیاسیون مانند ولایتی، جلیلی در جلساتی که با 1+5 داشت به جای پافشاری و ارائه دلایل منطقی برای رسیدن به یک توافق مثبت، "کلاس درس فلسفه" برگزار کرده بود.
احتمالا اگر جلیلی رئیس جمهور شده بود امروز ما دیگر صادرات نفتی نداشتیم و هر روز خود را برای اعمال فشارهای بیشتر غربی ها و زیاده خواهی های آنها آماده می کرد. به اعتقاد کارشناسان اگر سعید جلیلی رئیس‌جمهور شده بود، رابطه ایران با کشورهای غربی و آمریکایی به پایین‌تر سطح خود میرسید
به نفس افتادن اقتصاد کشور!
ایران در دوران ریاست جمهوری محموداحمدی‌نژاد وضعیت اقتصادی نامناسبی را به دلیل تحریم‌ها متحمل شد و مردم اولین قشری بودند که از این وضعیت ضربه خوردند. به گفته کارشناسان اگر جلیلی رئیس جمهور میشد این احتمال وجود داشت که این وضعیت ادامه پیدا می‌کرد، فروش نفت روز به روز کاهش پیدا کرده و به صفر میرسید. قیمت ارز و طلا همانند گذشته افزایش پیدا می‌کرد و نفس‌های اقتصاد ایران که مدتها بود به شماره افتاده بود قطع میشد.
2929
نظر شما