انتشار خاطرات یک آدم متفاوت

طی سالهای اخیر رقابتی بین سه مرکز برای ثبت خاطرات انقلابیون ایجاد شده است. مرکز اسناد انقلاب اسلامی که طی ده پانزده سال گذشته در گستره وسیعی این کار را انجام می داد و البته در کیفیت پایین بود یا منصفانه تر است که بگویم فراز و نشیب داشت و دارد. دوم حوزه هنری سازمان تبلیغات که کارهای برجسته ای البته از نظر کمیت، محدودتر، کرد، و خوب به نوع دیگری در ادب نگارش کتابها دخالت می کرد یا به عبارتی بازسازی. سوم، و حالا موسسه تنظیم و نشر آثار امام که بیشتر دنبال افراد متفاوت است که رضایتی به این که آثارشان جای دیگری چاپ شود ندارند و نگران برخی از امورند. البته برخی هم شخصا آثارشان را منتشر کرده اند که این را باید قسم چهارم نامید. آقای محمد جواد حجتی از چهره هایی است که خاطراتش ارزش خواندن دارد. اگر ملاحظه کنیم که برخی از جوانترها عجایب و غرایب می گویند، آن وقت می توانیم ارزش خاطرات آقای حجتی را دریابیم. آقای حجتی یک نویسنده است، و طبعا کسی نیست که دیگران برایش خاطرات بنویسند. از این جهت هم، ما اثری جذاب داریم. نوع نگاه آقای حجتی هم دست کم برای ما جالب است، شاید کسانی نپسندند اما به هر روی، آقای حجتی، مردی است با دید باز که چیزهای بیشتری را در مقایسه با برخی دیگر می بیند و انصاف را هم بهتر می شناسد. آقای حجتی با مفهوم حریت بیش از بسیاری از مدعیان آشناتر است. بماند که همه ما در یک فضا تنفس می کنیم و گفتمانهامان به هم نزدیک است و این خود اشتراک ماها را در بسیاری از امور در پی دارد، اما همین مقدار تفاوت هم، درست به همان دلیل، ارزش دارد و باید قدر دانست. من خواندن این کتاب را توصیه می کنم. مرور بر این کتاب را به وقتی دیگر می گذارم.