مخالفان دولت در پی دو هدف

مخالفان دولت در 14 ماه تا انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری، دو هدف اصلی را در دستور کار خود قرار داده‌اند: کوتاه کردن قد دولت یازدهم و بی‌افق کردن حمایت مردم از آن.
مخالفان به درستی باور دارند که در انتخابات آینده فاقد چهره‌ای توانمند برای رقابت هستند اما این وضع را به معنای بسته بودن دستانشان مقابل رقیب نمی‌دانند. آنان براین تصورند که با کوتاه کردن اندازه اعتبار دولت نزد مردم خواهند توانست آن را به اندازه دولت سلف خود کنند. اینکار با ایجاد شائبه‌ها و جنجال‌هایی انجام می‌شود که چگونگی انتشار گزارش‌ها درباره حقوق‌های نجومی برخی مدیران یکی از آخرین موارد آن است.
انتشار اخبار جنجالی در باره برخی پرداخت‌های غیر منطقی به بعضی از مدیران بدون تحلیل منصفانه چرایی و چگونگی انجام آن از سوی مخالفان، بیش از آنکه هدف نهادینه کردن شفافیت در امور را دنبال کند، در پی تخریب اعتبار دولتی است که برخاسته از انتخاب اکثریت مردم است. این روش می‌کوشد در سطحی‌ترین برداشت چنین القا کند که دولت یازدهم اگرچه خود را در مقایسه با دولت‌های نهم و دهم قانونمند و دور از هرگونه فسادپذیری می‌خواند اما با نگاهی به پرداخت‌های نجومی نمی‌توان تفاوت چندانی میان این دولت با سلف آن قائل شد. بنابراین اندازه و ماهیت هردو چندان تفاوتی بایکدیگر ندارند.
به زعم مخالفان ‏‎اگر پاشنه آشیل دولت سابق فساد، گسترش بی‌عدالتی اقتصادی و آسیب زدن بر پیکره _ به ویژه طبقه متوسط و کم‌در‌آمد_ جامعه بود، اکنون دولت یازدهم نیز گرفتار همان مصائبی است که در گذشته بر جامعه ایرانی تحمیل شده است. در اینحال کوشش می‌شود تا اهداف دولت در استقرار عدالت اجتماعی را در شمار همان شعارهای نیم بند گذشته تعبیر کرده و سرانجام به این وسیله اندام دولت یازدهم اره کشی شود.
اما تلاش مخالفان در کوتاه کردن قد دولت نزد افکار عمومی همراه است با ناامید ساختن مردم از افق امیدوار کننده‌ای که رویکرد اعتدالی دولت یازدهم وعده آن را داده است. خلع دولت از داشتن دورنمای روشن از سیاست‌هایش، خواهد توانست آن را در کسب اعتماد دوباره مردم در انتخابات آینده دچار ریزش کند. همه تلاش مخالفان در کم اثر بودن برجام، برجسته کردن رکود در اقتصاد؛ به ویژه بخش صنعت،‌ بی اثر سازی سیاست‌های فرهنگی دولت، ایجاد مانع در سیاست خارجی و تعاملات بین‌المللی و... همگی با هدف ایجاد خلاء در افق سیاست‌هایی است که دولت یازدهم در پی آن است.
بنابراین مخالفان با اذعان به نداشتن گزینه جدی در انتخابات آینده، می‌کوشند با انجام عملیات ایذایی دولت را برای تحقق دو هدف دچار فرسایش کنند؛‌ هم اندازه کردن آن با دولت‌های نهم و دهم و نیز بی‌افق کردن حمایت از گزینه‌ای که مردم در انتخابات سال 92 به او و رویکردهای اعتدالی‌اش رأی دادند. در اینجا مخالفان به یک نکته کلیدی و کانون تحلیلی توجه ندارند؛ اینکه مردم در رصد رخدادها هشیار‌تر از همیشه هستند.

4545