حامیان این روش به تجربه دریافته‌اند که سنت میانجیگری در مناسبات حزبی ایران به جای تعدیل اختلاف‌ها به تشدید آن منجر شده است.
تاریخ سه دهه گذشته نام بسیاری از شخصیت‌هایی را به خاطر سپرده که در بزنگاه اختلاف‌ها در نقش میانجی ظاهر شده‌اند. اما سرانجام سرمایه اعتبار معنوی آنها در یک پروژه فرساینده هرز رفته است.
دست‌کم در صف اصولگرایان چهره‌هایی مثل آیت‌الله مهدوی کنی، ناطق نوری، حبیب‌الله عسگراولادی در برهه‌های مختلف نقش میانجی را عهده‌دار شدند اما تلاش و دلسوزی آنها اغلب به دلیل مقاومت گروه‌های نوظهور مثل آبادگران یا پایداری با ریزش‌ها و انشعاب‌های تازه همراه شده است.
این در حالی است که معتقدان به سیاست مدرن به جای کدخدامنشی، اصل «مصالحه براساس سود و زیان» را دنبال می‌کنند یا همان چیزی که در ادبیات روحانی به بازی برد- برد مشهور شده است.
17302
نظر شما