بررسی شرایط باشگاه سپاهان در فصل گذشته و شرایط فعلی ذهن هر مخاطبی را فورا به سمت «هر دم از این باغی بری می‌رسد» می‌رساند.
باشگاه فرهنگی ورزشی سپاهان که پیش از این مسیر حرفه‌ای شدن را با برنامه‌تر و زودتر از تیم‌های دیگر لیگ برتری شروع کرد، این روزها اسیر حواشی تیم‌های دهه پیش شده است.
سپاهانی که همه عامل موفقیت او را ثبات مدیریت می‌دانستند، پس از رفتن محمد رضا ساکت با دیگر مدیران اصفهانی و بومی هم چندسالی نتایج قابل قبولی گرفت اما در همان زمان هم تمامی کارشناسان و اهالی فن به این نکته اشاره کرده بودند که این موفقیت‌ها هم حاصل برنامه‌ریزی‌ها و کارهای اصولی مدیران قبلی بوده است.
مدیران فوتبالی در ایران از گذشته با مشکل ثبات مواجه بوده‌اند و این یکی از عوامل عدم حرفه‌ای شدن فوتبال ماست؛ مدیری که از فردای کاری خود اطمینان نداشته باشد، به جای کار اصولی و برنامه‌ریزی و استفاده از برنامه‌های بلند مدت به سراغ برنامه‌های کوتاه مدت و زود بازه می‌رود.
اگر تیم‌های لیگ برتری در حداقل امکانات به سر می‌برند، اگر میراث هر تغییر مدیرعامل در تیم به جای کار ماندگار بدهی ماندگار است و ... ده‌ها اگر دیگر که می‌توان به این لیست اضافه کرد، فقط و فقط به دلیل عدم ثبات مدیریت در باشگاه‌هاست.
مدیران غیر فوتبالی در فوتبال دولتی
فوتبال دولتی با فشار ارگان‌ها و نهادهای دولتی و شبه دولتی هر روز مدیری جدید به خود می‌بیند و با نگاهی به گذشته لیست بلند بالایی از مدیران غیر فوتبالی را می‌توان نام برد که حتی با ورزش و بعضا فوتبال هم مشکل داشته‌اند.
در تیم سپاهان نیز نام برخی از این مدیران به چشم می‌خورد؛ غلامحسین حسینی مدیر غیر فوتبالی که در برهه‌ای حساس به راس هیئت مدیره سپاهان آمد و در همان بحبوحه سقف قراردادها حواشی زیادی را برای تیم سپاهان به وجود آورد، از جمله این مدیران است.
فشارهای بازیکنان و رسانه‌ها در آن زمان منجر به استعفای این مدیر غیر ورزشی شد؛ حسینی یک مدیر غیرورزشی اما سپاهانی بود ولی در فوتبال روز دنیا هوادار یک تیم بودن دلیلی برای موفقیت یک مدیر در راس تیم پرطرفدار نیست.
پس از او مدیران غیر فوتبالی دیگری نیز به راس و بدنه باشگاه سپاهان تزریق شدند و نه تنها سپاهان، که این ماجرا را می‌توان در تمامی تیم‌های دولتی و شبه دولتی لیگ مشاهده کرد.
قحط الرجال در اصفهان
گویی بار دیگر در اصفهان قحط الرجال شده است و شهری که مدیرانش در تمامی کشور زبان‌زد هستند، برای پرافتخارترین و پرهوادارترین تیم شهرش مدیر غیر اصفهانی آورده است.
محمدرضا ساکت، علیرضا رحیمی، مهرزاد خلیلیان، محمد ترابیان، مهدی تاج و ... فارغ از تمام انتقاداتی که به آن‌ها وارد بود اما در یک مشخصه تکراری بودند و آن اصفهانی و پرورش‌یافته بودن مکتب سپاهان است.
به این لیست نام‌های دیگری را هم می‌توان اضافه کرد و اگر هواداران و فوتبال‌دوستان اصفهان با اصغر باقریان غیربومی مشکل دارند، به همین دلیل است که در اصفهان مدیران شایسته‌ای هم وجود دارد که از پس باشگاه سپاهان بر بیایند.
فارغ از هر عملکردی که اصغر باقریان در سپاهان به جای گذاشته است، غیر بومی بودن و ناآشنا بودن او با جو اصفهان و سپاهان اعتراضات هواداران و بازیکنان را به دنبال داشته است.
حال او در سپاهان به جای حل مشکلات هر روز حاشیه‌ای را به این تیم می‌افزاید؛ هنوز مصاحبه‌های خلعتبری و وریا غفوری و رحمان احمدی کهنه نشده بود که فوزیل موسایف بازیکن ازبک سپاهان هم لب به شکایت گشود؛ پیش از این نیز محرم نویدکیا و هادی عقیلی از مشکلات اساسی در باشگاه خبر داده بودند.
با ترک بازیکنان قدیمی سپاهان، کار برای مربی آینده دشوار خواهد شد
با این شرایط اکثر بازیکنان قدیمی این تیم درحال ترک سپاهان هستند و به آن‌ها بازیکنان تاثیرگذار را هم اضافه کنید و با این تفاسیر فصل آینده باید سپاهانی بدتر از امسال ببینیم.
عبدالله ویسی که قرار است به سپاهان بیایید، پیش از ثبت قرارداد باید بداند در باشگاهی پا می‌گذارد که نیمی از بازیکنان تاثیرگذارش را برای فصل بعد در اختیار نخواهد داشت؛ مگر آنکه سیاست‌های مدیریتی باشگاه تغییر پیدا کند.
ویسی باید بداند با این شرایط احتمال بازگشت پر سروصدای محرم نویدکیا هم وجود دارد و بازگشت کاپیتان طلایی‌پوشان به دلیل مشکلاتی که با مدیریت باشگاه دارد، می‌تواند ابتدای حواشی در تیم فصل بعد باشد.
هواداران و فوتبال‌دوستان اصفهانی که در سرما و گرما تیم‌شان را فراموش نکرده‌اند؛ در قهرمانی و در جنگ بقا نمایندگان استان‌شان در ورزشگاه حضور پیدا کردند و همان‌هایی که سرمایه‌های ورزش هستند، این روزها بدجوری نگران تیم محبوب‌شان هستند.
این روزها در تمامی محافل مجازی و غیر مجازی فوتبالی اصفهان، بحران سپاهان و شرایط این تیم در فصل آینده نقل محافل است و به نوعی همه نگران شرایط پرافتخارترین تیم ایران هستند.
اصفهانی‌ها تجربه ذوب‌آهن 93 را دارند
اصفهانی‌ها تجربه این مورد را داشته‌اند و در زمانی که سعید آذری از تیم ذوب‌آهن رفت، سبزپوشانی که تا فینال جام باشگاه‌های آسیا هم بالا رفته بودند مجبور به جنگیدن برای بقا در لیگ شدند و با این شرایط سپاهان فصل آینده هم می‌تواند به ذوب‌آهن 93 تبدیل شود.
به هرحال حق این هواداران و فوتبال‌دوستان پر شور اصفهانی این نیست که نماینده پر افتخار شهرشان با انواع و اقسام حواشی مبارزه کند؛ هواداری که در سرما و گرما در کنار تیم حضور داشته است.
بازی رفت مقابل لوکوموتیو ازبکستانی جایی که سرمربیان دو تیم نیز از زیر پوشش نیمکت‌هایشان بیرون نمی‌آمدند، هواداران سپاهان در آن باد و باران و طوفان دست از حمایت تیم محبوب‌شان بر نداشتند.
خوشی حاصل از قهرمانی‌های سپاهان و ذوب‌آهن چنان انرژی را در شهر آزاد می‌کند که تا مدت‌ها در تمام سطح نصف‌جهان ساری و جاری است و این حق اصفهانی‌هاست که تیم‌های محبوب‌شان را در راس فوتبال کشور مشاهده کنند.
همان‌طور که خوشحالی حاصل از قهرمانی‌ها می‌تواند انرژی‌بخش باشد، ناکامی هم می‌تواند حال مردمان شهر زیبای خدا را بد کند و همانند یک شمشیر دوسویه عمل کند.
به نظر می‌رسد زمان آن رسیده است که تمامی اهالی اصفهان و فوتبال‌دوستان و دلسوزان وارد عرصه شوند تا بار دیگر شاهد یکه تازه اصفهانی‌ها در لیگ، جام حذفی و آسیا باشیم.
نظر شما