معمایی که دو ساله شد؛ خلبان پرواز «ام‌اچ 370» یک قهرمان بود یا یک قاتل؟

دو سال پس از اینکه «ام اچ 370» گم شد، سوال های کلیدی بدون جواب باقی مانده است؛ هواپیما کجاست؟ و در روز 8 مارس 2014 در کابین هواپیمای بوئینگ ۷۷۷ چه اتفاقی افتاد؟

در میان نظریه های توطئه آمیز، دو دیدگاه اساسی در رابطه با اتفاقی که افتاده است وجود دارد؛

دیدگاه اول این است که خلبان هواپیما را با 238 نفر سرنشینش ربوده است و آنها را با سقوط در اقیانوس هند کشت.

دیدگاه دوم، دیدگاهی که من هم آن را تصدیق می کنم هم این است که نوعی مشکل مکانیکی در هواپیما باعث حادثه شده است.

طبق این سناریو، خلبان ها سعی کردند که هواپیما را با امنیت به مالزی برگردانند، اما آنها در انجام این کار ناکام شدند. درواقع یا این خلبان ها قهرمان های این داستان هستند و برای اینکه از تلفات زمینی جلوگیری کنند در دریا سقوط کردند.

جواب ساده درباره درست بودن این نظریه ها وجود دارد؛ ما نمی دانیم! هرکس که به شما بگوید واقعیت چه چیزی است، دروغ می گوید؟

خلبان سرکش ؟

نظریه خلبان، تقصیر احتمالی را به خلبان 53 ساله زهاریه شاه ربط می دهد. البته من به دلایل مختلفی با این نظریه مخالفم.

خودکشی خلبان ها بسیار نادر است و وقتی هم چنین اتفاقی می افتاد جامعه هوایی به شکل عمیقی شوکه می شوند. آخرین باری که چنین اتفاقی افتاد مربوط به پرواز ۹۵۲۵ هواپیمایی ژرمن‌وینگز بود که مارس ۲۰۱۵ (فروردین ۹۴) خلبان، هواپیما را به کوه های آلپ کوبید.

چه این کار برنامه ریزی شده باشد چه در یک لحظه به ذهن خلبان رسیده باشد، باید متوجه بود که یک ذهن آشفته ساعت ها را صرف توطئه سازی و کار کردن قطع ارتباط هواپیما با بیرون نمی کند. آنها هواپیما را می گیرند و با آن سقوط می کنند.

در هنگام موضوعاتی در رابطه با خودکشی خلبان ها ما دنبال نشانه‌های خودکشی می رویم. در اتفاقی که برای هواپیمای شرکت ژرمن‌وینگز افتاد سریعا مشخص شد که خلبان مشکلات روانی داشته است. او در هفته های قبل از حادثه، به روان شناس های متعددی مراجعه کرده و حتی روش های مختلف خودکشی و قفل کردن در کابین را در اینترنت جستجو کرده بود.

مدارک ناکافی

درباره «ام اچ 370» ما هیچ مدرک واقعی دراین باره نداریم، البته نه به صورت کامل. ما اندکی شایعه و چند مدرک غیر مستقیم در رابطه با این هواپیما داریم که بعضی آرزو دارند تا با کنار هم قرار دادن آنها پرونده ای علیه خلبان بسازند.

بیایید فراموش نکنیم که کاپیتان زهاریه از سال 1981 میلادی خلبان هواپیمایی مالزی بوده است. او بیش از 15 سال خلبانی بوئینگ 777 را کرده و به شکل فوق العاده ای با تجربه بود.

گزارشی که به مناسبت یک سالگی گم شدن هواپیما منتشر شد تا به حدی این اتهامات را رد می کند. در آن نوشته شده است: توانایی خلبان برای کنترل استرس در خانه و محل کار خوب بود.

در نبود مدارک درست، نظریه های جایگزین مطرح و با شایعات تقویت شد؛ مثلا اینکه خلبان در روز آخر دور خانه اش راه رفت برای بار آخر و یا اینکه چگونه هواپیما ارتفاع خود را برای خروج از رادار در ارتفاع های مختلف تغییر داد. اینها به نظر افسانه پردازی خوبی می آیند، اما واقعی نیستند.

نه دور خانه چرخیدن در کار بود نه نغییر در ارتفاع. این نظریه ها همه توسط دفتر امنیت هوایی استرالیا در یک عمل متقابل با خلبان قدیمی استرالیایی که نظریه "خلبان سرکش" را به مطرح کرده بود، رد شد.

به علاوه هواپیما تواسط رادار تایلند دیده شده بود که آن را به این علت که به آنها مربوط نبود، نادیده گرفتند.

شاید من این را به دیگران بسپارم که تقصیر را بر سر خلبان یا علت فنی بدانند اما ما باید حقیقت را ببینیم. حقیقت هم این است که مدرکی وجود ندارد تا بگوید خلبان عامل این حادثه بوده است.

برای اینکه آماده باشم تا یک یک خلبان با تجربه را به دزدین هواپیمایی و کشتن 238 نفر محکوم کنم، بیش از چند شایعه عجیب قوی می خواهم. من کاملا آماده ام تا قانع شوم که اشتباه کردم ولی تا آن زمان آماده نیستم تا بگویم: "خلبان عامل این اتفاق بوده است."

منبع: سی ان ان/ 8 مارس 2016/ ترجمه: نیو صدر

237