قاسم منصور آل کثیر در گفت وگو با خبرنگار خبر آنلاین گفت: چرا نمایندگانمان اهواز در مجلس، هیچگاه ناظر خوبی بر میراث فرهنگی نبودند؟
آل کثیر افزود: چند روزپیش بخشهایی از سرای دادرس اهواز در آتش سوخت و مثل همیشه جز سکوت هیچ واکنشی از نمایندگان به عنوان ناظران بر نهاد و سازمان ها ندیدیم.
وی به ماده 558 قانون مجازات اسلامی را مورد اشاره قرار داد و گفت: بر اساس این ماده «هرکس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطهها و مجموعههای فرهنگی، تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده یا تزیینات، ملحقات، تاسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور که مستقلا نیز واجد حیثیت فرهنگی، تاریخی یا مذهبی باشد خرابی وارد آورد، علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک الی 10 سال محکوم میشود.» این نص صریح قانون در خصوص تخریبگران است.
این دوستدار میراث فرهنگی یادآور شد: آیا تا کنون شاهد چنین برخورد جدی سازمان ها با عوامل تخریب بودیم؟ نظارت نمایندگان مجلس نیز مثل همیشه در ابهام است.
آل کثیر تاکید کرد: برخورد جدی با عاملان مستلزم درک درست مفاهیم میراث فرهنگی است. به نظر میرسد در مواردی که آثار تاریخی و فرهنگی دچار تخریب و صدمه میشوند باید هیاتهای کارشناسی نمایندگان نیز حتی در دادگاه نیز حضور یا با اعمال فشار به میراث فرهنگی باعث جدیت در برخورد با عوامل داشته باشند.
آل کثیر همچنین یادآور شد: یکی از چالشهای مهم حوزه فرهنگ، تخریب میراث فرهنگی (میراث ملموس و میراث معنوی) است. این مساله بیش از همه در حیطه میراث مادی همچون بناهایی مثل "سرای عجم" و "دادرس" دیده میشود. هرچند در حیطه میراث ناملموس هم این مساله دیده میشود، اما در زمینه تخریب و گاه غارت، این امر مشهودتر است. عموما در این مساله، بر عدم آگاهی و یا سوءاستفادههای شخصی افراد تاکید میشود. یا گاه نیز از سکوت نهادهای متولی این امر گلایه میشود.
این پژوهشگر یادآور شد: در هرحال آنچه مسلم است، باتوجه به گسترده شدن فعالیتهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری طی چند سال گذشته و همچنین گسترده شدن دامنه اختیارات و وظایف محوله آیا از سوی نمایندگان نظارت مناسبی صورت میگیرد؟
نظر شما