سفیر پیشین ایران در واتیکان در بخشی از مطلبش درباره رابطه تاریخی ایران با کاتولیک ها نوشته است:
«پاپ ها از دوران های گذشته با شاهان ایران مرتبط بوده اند. بر اساس اسناد مکتوب برای نخستین بار آنان با ایلخانان ارتباط داشتند. جریانی که ادامه یافت و در دوره صفویان و خصوصاً شاه عباس به اوج خود رسید. تنش های پس از سقوط صفویه این رابطه را کم فروغ ساخت، و پس از استقرار قاجار ارتقاء پیدا کرد که تا زمان ما استمرار یافته است. این رابطه صرفا سیاسی نبود. نوعی تعامل فرهنگی و معماری هم وجود داشت. معروف چنین است که گنبد کلیسای جامع فلورانس نوعی مدل برداری از گنبد بزرگ سلطانیه زنجان است. گنبد فلورانس تا قبل از ساختن گنبد کلیسای سن پیترزبورگ بزرگترین گنبد کلیسایی بود که به پا داشتن آن به محاسبات فراوانی نیاز داشت. جهانگردان و کشیشانی که از سلطانیه دیدن کرده بودند کیفیت ساختن آن را دریافته بودند که بعدها در ساختن گنبد کلیسای فلورانس مورد استفاده قرار گرفت.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش نوشته است:
«یک بار مرحوم اسقف عیسایی، تنها اسقف ایرانی دهه های اخیر و اسقف کلدانی ـ کاتولیک ها، به نگارنده گفت در اوائل دهه پنجاه میلادی قرن گذشته که کشیشی جوان بودم به همراه نماینده رسولی و دینی پاپ در ایران، اسقف پاپالاردو به دیدن آیت الله کاشانی رفتیم که در آن زمان ریاست مجلس شورای ملی را به عهده داشت. درباره پاپ و واتیکان صحبت شد و ایشان گفت لازم است که ما رابطه دیپلماتیک داشته باشیم. با توجه به توصیه ایشان و استقبال پاپالاردو، دولت ایران تصمیم گرفت با واتیکان رابطه دوجانبه در سطح سفیر مقیم برقرار کند و این در سال 1953 انجام شد. از آن زمان به بعد پیوسته این دو در پایتخت های یکدیگر سفیر مقیم داشته اند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما