تشکر ویژه از آقایان دعایی و خرازی

کتابي که ظرف سه ماه کار فشرده شبانه روزي نوشته شد و اگر حمايت‌هاي همسرم و تشويق او که "به جاي روزمرگي در فضاي مطبوعات به دنبال خلق اثري ماندگار باشم" نبود، و اگر انتشارات صمديه با مديريت آقاي مهندس لطف الله ميثمي از يک نويسنده تازه کار استقبال نمي​کرد، هرگز منتشر نمي شد. آن هم در آستانه برگزاري دهمين دوره انتخابات پارلماني در کشور.

بماند که از فاصله انتشارش در آذر ماه تا ديروز که موفق شدم مراسم رونمايي آن را برگزار کنم، بر من چه ها گذشت که اين مسير اينقدر طولاني شد. بماند که برخي سالن‎هاي شهري که اتفاقا به جهت استفاده از اين خدمات از ما ماليات مي گيرند، چطور برايم طاقچه بالا گذاشتند. بماند که برخي از مديران همين سالن‎ها به يک نويسنده «کتاب اولي» چطور نگريستند. همه اين گلايه ها در سايه لطف بزرگ جناب حجت الاسلام سيدمحمود دعايي که هم در خريد کتاب همراهي ام کرد و هم با در اختيار گذاردن سالن روزنامه اش براي برگزاري مراسم رونمايي، حمايتم نمود؛ رنگ باخت. مرد بزرگي که بايد در محضرش شاگردي کرد تا کار بي منت را آموخت. مردي که کارمندانش، مريدش هستند در رعايت اخلاق. اگرچه او روز گذشته در اين مراسم حضور نداشت اما وقتي به پايانش رسيد، بسان ميزباني بزرگوار، با تک تک مهمانان اين مراسم گفت و گو کرد. برايشان سر ميز ناهار غذا مي کشيد و به آنها خوشامد مي‎گفت. رفتاري که فرسنگ‎ها با تکبري که در ديگر رجال سياسي سراغ دارم، فاصله داشت.

غايب عزيز ديگر مراسم ديروز، جناب آقاي صادق خرازي بود. جنس او هم با اغلب رجال سياسي جور نيست. اينجا مجال تحليل و تفسير آنچه که به او و حزب نوپايش در فضاي سياسي کشور گذشته، نيست. اما او که جوانگرايي را با تاسيس حزب ندا سرلوحه کار خود قرار داده بود بي آنکه مرا ديده باشد، با برگزاري مراسمي از سوي «تاريخ ايراني» موافقت کرد که در آن 9 نماينده از 9 دوره پارلمان به روايت تاريخ معاصر کشور بپردازند. شنيدم که دليل غيبت ايشان، کسالتي بوده که منجر به بستري او شده است. ضمن تشکر مجدد از نقشي که او ديروز آفريد و خودش تماشاگرش نبود، آرزو دارم که ديگر نيازمند ناز طبيبان نباشد.

انصافا مي گويم که مراسم رونمايي کتابم، فراتر از حد تصورم بود. مراسمي که به نوشته همه رسانه ها در ديروز و امروز توانست چهره هايي از دو جناح سياسي مختلف را کنار هم بنشاند. مراسمي که هم لاله افتخاري را در خود داشت و هم الهه کولايي را. هم حسن غفوري فرد و محسن يحيوي سخنرانش بودند و هم علي مطهري و فاطمه کروبي. هم هادي غفاري  و هم سيدمهدي طباطبايي و هم محسن الويري. بار ديگر از تمامي اين خانم ها و آقايان براي اينکه قبول زحمت کرده و اين افتخار را نصيبم کردند که ميزبانشان باشم، سپاسگذارم.

ديروز گفتم که هدفم از نوشتن اين کتاب، گردآوري اطلاعاتي بود که اگرچه جسته گريخته در منابع مختلف ديده مي شد اما دستيابي به آن براي يک پژوهشگر، روزنامه نگار و يا يک فعال سياسي در مدتي کوتاه، ميسر نبود. متاسفانه در حوزه پارلمان، انتخابات و عملکردش با فقر کتاب مواجه هستيم. تنها کتب موجود در اين زمينه را مرکز اسناد انقلاب اسلامي منتشر کرده که مجلداتي از مجلس اول تا مجلس هفتم است و حتي مجلس ششم را هم جا انداخته است. وقتي نگارش توام با گرايش خاص اين مرکز را در در کتاب ها ديدم، بر تصميم براي نوشتن کتابي روايي و مستند مصمم تر شدم.

اکنون که اين کتاب به چاپ رسيده از سه چيز خوشحالم. نخست آنکه خوشوقتم بگويم حتي يک پاراگراف از مطالب اين کتاب بدون استناد به منابع موثق اعم از روزنامه ها و رسانه هاي وقت و ديگر کتب منتشره نيست. دوم آنکه بسيار خرسندم از اينکه اين کتاب مورد تاييد اهل فن قرار گرفته است. آقاي مطهري در مقدمه اين کتاب، آن را پژوهش جامع و کارآمدي خوانده که راهنماي خوبي براي مجريان و ناظران انتخابات و رهبران احزاب و شرکت کنندگان در انتخابات است. آقاي دکتر عارف در يادداشتي آن را اثري ارزشمند و تحليلي دانستند که با دقت و تيزبيني تدوين شده و براي دستندرکاران انتخابات بسيار مفيد و سازنده است. آقاي موسوي بجنوردي رئيس دايره المعارف بزرگ اسلامي هم آن را از منابع معتبر در تاريخ معاصر کشور قلمداد کردند. آقاي دکتر افروغ نيز از سر لطف اين کتاب را بي نظير خواندند.

اما سومين دليل خوشحالي من از اين بود که حتي کساني که انتظارش را نداشتم هم بر بي طرفي اين کتاب مهر تاييد زدند. آقاي مهدي هاشمي نماينده کنوني تهران که از چهره هاي نزديک به جبهه پايداري است در تماسي به من گفتند که هرچه گشتم گرايشي در کتابتان ببينم موفق نشدم. بويژه فصل ششم که به مجلس ششم اشاره داشت را با دقت خواندم اما ديدم که آن را بي طرفانه نوشته ايد. براي دعوت آقاي باهنر به اين مراسم که به دليل همزماني با جلسه مجمع تشخيص مصلحت نظام ميسر نشد، از دفتر ايشان هم گفتند که اين کتاب منبع موثق و بي طرفي است.

انشالله همه اين تاييدات و الطاف کريمه مويد اين باشد که يک روزنامه نگار مي تواند فقط يک روزنامه نگار باشد، نه يک فعال سياسي که گاهي به چشم يک متهم به او نگريسته مي شود.

از تمامي دوستاني که مرا در اجراي مراسم ديروز ياري رساندند، سپاسگذارم. از آقاي مهاجري که ويراستار محتوايي کتاب بودند و مجري ديروز. از آقاي بارسقيان که براي برپايي اين مراسم، از هيچ تلاشي دريغ نکرد. از دوستانم در خبرآنلاين و تاريخ ايراني و .....و بيش از همه از پدر ، مادر و برادرانم.