روحانی زمانی که برنامه مهم تیم اقتصادی‌اش تحت عنوان توزیع سبد یارانه ها در مرحله اجرا با خطا و اشتباه همراه شد با حضور در تلویزیون در مقام عذر خواهی از مردم بر آمد اما اتفاق مهم این بود که به رغم خرسندی افکار عمومی از این رفتار دولتمردان ، جریان سیاسی حریف تنزه طلبانه برای سوء استفاده از این حرکت گام برداشت. تا آنجا که جمعی از مخالفان سخن از مواخذه و حتی محاکمه مجریان طرح اقتصادی دولت به میان آوردند و جمعی دیگر به زبان طعنه و اتهام عذرخواهی رئیس جمهور را نشانه ضعف و فقدان تدبیر تفسیر کردند.
اکنون می‌توان نامه اخیر دو چهره اصلاح طلب و اصولگرا (حجاریان و توکلی) را نوعی همسخنی با دولتی به حساب آورد که می خواهد خود انتقادی و خطاپذیری به عنوان یک فضیلت در فضای آفت زده ایران نهادینه شود. نوشته حجاریان و نقدهای توکلی رنگی از سخن روحانی را دارد که صاحبان قدرت را گریز و گزیری از پذیرش اشتباه خویش و اقرار به آن در پیشگاه افکار عمومی نیست. گویی نمایندگان نسل اول سیاستورزان ایران در عصر اعتدال به این باور مشترک رسیده اند که باید رسم و سنت پنهانکاری و فرار از مسئولیت بر افتد سنتی که دولت پیشین پایه نهاد و حامیان و هوادارانش همچنان و هنوز در ظل این میراث نامیمون از پاسخگویی در قبال عملکردهای پراشتباه خویش طفره می‌روند.
2727
نظر شما