۰ نفر
۱۹ آبان ۱۳۹۴ - ۰۶:۱۵

سعید شیرکوند*

گردشگری می تواند موتور محرکی برای رشد صنعت باشد که منجر به اشتغالزایی گردد. می تواند موتور حرکت صنایع دستی باشد که  ایجاد شغل هم به دنبال دارد.می تواند موجب پایداری بسیاری از عدم تعادل هایی گردد که اقتصاد کشور را تهدید می کند. اگر توجه به این حوزه مهم از اقتصاد سازمان یافته و نهادینه باشد،رشد مورد نظر به سرعت اتفاق می افتد.چرا که این پتانسیل در کشور ما وجود دارد که گردشگری تبدیل به صنعتی اثرگذار در شاخص های توسعه  ایران شود.  صنعت گردشگر برخلاف سایر صنایع که زخم خورده است،صنعتی بیمار نیست. اصلا صنعتی  با این مشخصات وجود نداشت،از همین رو عارضه های سایر صنایع را هم ندارد.امروز در هر بخشی از صنایع کشور که بخواهید سرمایه گذاری کنید، باید هزینه کنید تا عدم تعادل ها و مشکلات را رفع کرده و صنعت به خط اول یا صف تولید برسد.این درحالی است که در صنعت گردشگری، ما یک گام جلوتر هستیم و حداقل در نقطه صفر قرار داریم.

درنتیجه این پتانسیل وجود دارد که بتوان خوب برنامه ریزی کرد و بعد سراغ اقتصاد جهانی رفت.بنابراین گام اول برای تحول صنعت گردشگری توجه به  داخل  کشور است،اگر شرایط شکل گیری این صنعت فراهم نشود، اصلا نمی توان حرکت کرد. اگرچه برخی ها از موانع و محدودیت های فرهنگی و ایدئولوژیک سخن می گویند،اما به نظر من این محدودیت ها برای رونق صنعت گردشگری به هیچ عنوان بازدارنده نیست. انچه ما را محدود کرده، باورهای غلطی است که درباره محدودیت ها شکل گرفته است.مثلا یکی از مسایل ما در برخی استانها برگزاری کنسرت موسیقی است ، در حالی که قانون کشور برگزاری کنسرت موسیقی را محدود نکرده اما در برخی استانها این باور غلط شکل گرفته و مانع شده است.در خصوص توسعه زیربناهای این صنعت هم همین اتفاق افتاده است.نیاز است که قبل از آنکه هدف پیوند اقتصاد با اقتصاد جهانی از طریق گردشگری ایجاد شود،این  صنعت در داخل کشور شکل بگیرد و سپس بت صنعت جهانی گردشگری پیوند بخورد.

بعد از توافق برجام، تقریبا تمام هیات های خارجی که به ایران آمدند، به  حوزه گردشگری سرزدند این نشان می دهد که گردشگری .یکی از بخش های مهم اقتصادی و قابل توجه برای هیات های خارجی است.تردیدی نیست که سرمایه گذاری خارجی را نمی توان از صنعت گردشگری جدا کرد.سرمایه گذار خارجی که در  یک کشور سرمایه گذتری می کند،تمام مجموعه ها  را در یک بسته می بیند.یعنی اول باید ببیند فضای کسب و کار چگونه است،بعد  اقدام کند.این بررسی شرایط در همه حوزه های اقتصاد مشترک است.برای سرمایه گذار خارجی این فرآیند مهم نیست  که در ساخت یک پالایشگاه سرمایه گذاری می کند یا در ساخت هتل.بلکه مهم این است که برای او حجت تمام شود وسرمایه گذاربه  اطمینان خاطر در سرمایه گذاری برسد تا سرمایه گذاری کند.

سرمایه گذاران خارجی که در چند ماه اخیر به وزارتخانه های مراجعه می کنند، اغلب در حوزه هتل داری و هتل سازی وارد مذاکره می شوند، اما شرط آنها این است که در داخل کشور سیگنال های امنیت سرمایه و کسب و کار را دریافت کنند.این سیگنال هم فقط مربوط به حوزه گردشگری نیست،بلکه مربوط به شرایط عمومی اقتصاد است. زیرا سرمایه گذار خارجی باید مطمئن شود که مثلا برای احداث هتل حداقل امنیت سرمایه او برای 40 سال تضمین می شود.

برخی بسیار ساده انگارانه به موضوع نگاه می کنند یا تعمدا سعی می کنند موضوع را ساده کنند.می گویند برجام انجام شد چرا خارجی ها نمی آیند.درحالی کهتجربه تاریخی در کشور نشان می دهد، که سرمایه گذار خارجی یک دهه طول کشید تا برای ورود به ایران و سرمایه گذاری به جمع بندی برسد.یعنی  از سال 72 تا 91 مذاکره کرده ایم  و برنامه ریزی صورت گرفت تا نهایتا  10 سال بعد به نتیجه رسید و سرمایه گذاران خارجی توانستند رد در حوزه هایی مثل نفت و پتروشیمی وارد شوند.

یعنی از سال 71 تلاش کردیم  و در نهایت  ذر سال 81 به یک توافق نسبی رسیدیم. اما در سال 84 که دولت تغییر کردو ریل کشور عوض شد همان سرمایه گذارانی که با هزاران تهدید وارد حوزه های اقتصادی کشور شده بودند، هم بی توجه شدند.

 

*معاون برنامه ریزی و سرمایه گذاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری

 

3535

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 476624

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 0 =