پارسا بهمنی- به شوخی می گوید: «پیش از اینکه بزرگ موسیقی کشورمان، امیر تتلو، روی ناو جماران بخواند، من آنجا اجرا داشتم.» او حالا خود را برای کنسرت های تور آمریکا و اروپا آماده می کند؛ روزبه نعمت اللهی، خواننده سبک تلفیقی البته 5 شنبه هفته پیش 2 سانس در تالار حافظ شیراز روی صحنه رفت؛ اجرایی که به خاطر مشکلاتی که پیرامون آن برایش پدید آمد باعث شد چندان از آن راضی نباشد. با این حال به وعده خود برای اجرای یک ترانه محلی شیرازی وفا کرد؛ او «عزیز بیشینه کنارم» را برای حاضران در شب ترانه اش خواند. روزبه البته پیش از اجرای کنسرت، یعنی صبح روز پنج شنبه مهمان ما در روزنامه «خبرجنوب» بود. او در این بازدید از سبک خود گفت؛ سبک تلفیقی موسیقی. همچنین از نقش پدر و مادر هنرمندش و تاثیر آنها بر روی کارهایش و البته اقامت در کلبه ای در دل جنگل های عباس آباد.
مشكلات كنسرت شيراز
روزبه می گوید که رگ و ریشه شیرازی دارد، آخرین کنسرت او پیش از شیراز در بندرعباس برگزار شد؛ کنسرت هایی در ادامه تور خلیج فارس که از جزیره کیش شروع شده است. این خواننده اما از وضع کنسرت خود در شیراز رضایت ندارد. او می گوید: «خیلی تمایل داشتم که در شیراز کنسرت داشته باشم ولی اینجا مشکلاتی پیش آمد که انتظارش را نداشتیم.» احتمال دارد مساله بر سر میزان فروش بلیت های کنسرت باشد. هرچه که بود روزبه آمد و کنسرت هایش را برگزار کرد با این حال آن طور که می گوید خود ناچار شده در شیراز پیگیر کارها شود حال آنکه کار خواننده تنها اجرای کار هنری روی صحنه است. روزبه نعمت اللهی البته روزهای شلوغی در پیش دارد؛ میخواهد تور کنسرت اروپا و آمریکای خود را برای نخستین بار شروع کند. ضمن اینکه احتمالا به زودی برای اجرای کنسرت با يك گروه هندی، به این کشور سفر می کند. از او درباره کاری تازه می پرسم؛ اینکه آیا قصد ارائه آلبوم تازه ای را دارد یا نه.
می گوید 2 سال است درگیر تهیه آلبوم تازه خود شده ولی هر بار که ترانه ای تازه می سازد آن را منتشر می کند. او ادامه می دهد: «ارایه آلبوم، ذهن آزاد
می خواهد و کفش آهنین برای طی کردن مراحل بروکراسی گرفتن مجوز انتشار. راستش همین بروکراسی آدم را از حال و هوای کار هنری دور می کند.» روزبه از شيوه انتخاب شعر در كارهايش هم می گوید: «حتی اگر قرار باشد در يك اثر از شعرهای سنتی ایرانی استفاده شود باز هم روند پیدا کردن آنها زمان بر است.» او البته از شاعران امروزی هم استفاده می کند، برای نمونه ترانه «سرزمین مادری» از پدرش. او البته در تلاش است تا در صورت امکان به همراه مادرش «فرشته جواهری» که ردیف دان موسیقی ایرانی است به روی صحنه برود. روزبه می گوید: «در حال بررسی هستم تا ببینم آیا می توان کاری را به صورت همخوانی میان من و مادرم به روی صحنه ببریم یا نه. البته برای این اجرا باید ارکستر را هماهنگ کرد.» او همچنین درباره اجرای مشترک با گروه «آوای هندوستان» هم می گوید: «بارها تلاش کرده ایم این گروه را به ایران بیاوریم ولی هنوز امکان آن فراهم نشده است به همین خاطر احتمال دارد که خود برای اجرا به هندوستان بروم.»
تلویزیون من را ممنوع التصویر کرد
روزبه تعریف می کند که چند وقت پیش صدا و سیما او را ممنوع التصویر کرده است؛ گویا بعد از انتشار خبر این موضوع در رسانههای مختلف صدا و سیما با او تماس می گیرد و میگوید ببخشید اشتباه شد، تشابه اسمی بود. روزبه ماجرا را اینگونه روایت می کند: بعد از اینکه بابت ممنوع التصویر شدن به خاطر تشابه اسمی از من معذرت خواهی کردند گفتند تعهد بده. گفتم برای چه باید تعهد بدهم؟ گفتند هیچ، همین طوری یک تعهد کلی بنویس. گفتم آخر من بیایم تلویزیون چه کار؟ از روزبه درباره کیفیت آثاری که او و هم نسلانش منتشر میکنند می پرسیم. او می گوید که گوش مردم به کارهای بی محتوا عادت کرده است: «شاید خواننده ای بیاید کاری که محتوا ندارد را بخواند و آن اثر مشهور شود ولی این کار وقتی محتوا نداشته باشد ماندگار نمی شود. خوانندگان ما البته کارهای خوبی منتشر می کنند ولی گاهی شاهدیم خواننده ای که از پاپ و موسیقی سنتی چیزی نمی داند می خواند و موفق می شود.» او ادامه می دهد: «واقعیت این است که گوش مردم ما به کارهای بی محتوا عادت کرده است. شاید اگر استاد شجریان کنسرت بگذارد نتواند به اندازه یک خواننده معمولی پاپ سالنها را پر کند؛ امروزه خیلی از اسطوره های ما خانه نشین شده اند.»
از روزبه می پرسم چرا بسیاری از خوانندگان شعری از شاعران بزرگ را برای خواندن انتخاب می کنند که بارها خوانده شده است؛ مثل برخی آثار او که از اشعار مولاناست و قبلا خوانده شده است. او در کار خودش دلیل انتخاب این شعرها را خاطره انگیز بودنشان می داند.با همه اين اوصاف، روزبه اما روزهای پر رفت و آمدی در پیش دارد؛ به همین خاطر کلبه او در جنگل های عباس آباد فعلا باید منتظر بازگشتش بماند.
4545
نظر شما