آیا روستاییان علیه هاشمی رفسنجانی بسیج می شوند

یعنی همه آن ها که رگ و ریشه ای در روستا دارند را علیه شهریان. با این حال نه آن ها که رگ و ریشه ای روستایی دارند که ساکنان روستاهای پرت و دور افتاده نیز این شعبده تازه را باور نخواهند کرد. این ماجرا بیش از آن که به ارادت آن ها به آقای هاشمی برگردد به عدم مقبولیت دوقطبی سازان برمی گردد. مردم روستایی و پابرهنه خوب می دانند که دوقطبی سازان سال هاست که به نام حمایت از آن ها دارند از خشت خشت استخوان هایشان بناهای قدرت و ثروت خود را بالا می برند و شعارهایی از این دست فرجامی جز محروم تر شدن آنان و فربه ترشدن شعاردهندگان در پی ندارد. قولیست مشهور که مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود، حتی اگر در میان مردم محروم یک مومن هم یافت نشود با این حال این بازیِ مضحکِ حمایت از طبقات فرودست آن قدر تکرار شده که دیگر هیچ بنی بشری آن را باور نخواهد کرد. بااین حال دوقطبی سازان چاره ای جز ادامه این بازی مضحک ندارند. اول این که چیز دیگری در چنته ندارند، یعنی چیزی جز این بلد نیستند. سال هاست که دارند نان این حرف ها و شعارها را می خورند. یک شبه که نمی توانند شیوه دیگر کنند. فعلا باید بر همان سبک و سیاق دیرین عمل کنند تا شاید فرجی حاصل شود. دیگر این که به حکم الغریق یتشبث بکل حشیش باید هم به همین چیزهای بی اهمیت و مضحک و کودکانه متوسل شوند. فرمود:

زان پیش که دست و پا فرو بندد مرگ

آخر کم از آن که دست و پایی بزنی

دوران عوام فریبی و شعارهای بی حاصل به سرآمده. گوی توفیق و کرامت درمیان افکنده اند و آنان که هنری جز لاف و گفت و گو ندارند نمی توانند در این میدان هنرنمایی کنند. بدون شک هنوز دشواری های بسیار در پیش داریم اما دشواری هایی که پشت سرگذاشته ایم مارا آبدیده کرده اند. آن دشورای ها هیچ حسنی که نداشتند ساده لوحی را در ما به حداقل رسانده اند و گوش هایمان را مستعد سخنان درست و منطقی کرده اند. سخنانی که بتواند کورسویی از امید را در دل ما روشن کند و افق پیش رو را روشن سازد. آن ها که به اقتضای طبیعت خود هر روز سازی کوک می کنند تا گروهی را علیه گروهی دیگر بشورانند مصداق این ابیات شاعرند:

چه تکاپوی رقت انگیزی است بادرا بندی زمین کردن

یا به سودای کشتن خورشید اسب میدان جنگ زین کردن

حکم کردن به خاک تا نرود هرگز از ملک خویشتن بیرون

آتش و آب را به دستوری راهی سرزمین چین کردن

برهوا بخیه و به سندان مشت می زنند و به خویش می بالند

گویی از روز اول خلقت بوده تقدیرشان چنین کردن