پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی به قلم رابرت گاردگرگ ترین Robert GardGreg Terryn نوشت:
اکثر آمریکایی ها، شمار زیادی از یهودیان آمریکا، کل کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل، و تعداد زیادی از رهبران سابق امنیت ملی آمریکا و دیپلمات ها برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) را بهترین گزینه ممکن برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای می دانند. اما برخی منتقدان همچون جان بولتون، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل بدون توجه به فواید این توافقنامه، همچنان باور دارند که توسل به نیروی نظامی تنها راه جلوگیری از هسته ای شدن ایران است. این رویکرد کوته بینانه و نسنجیده غیرسازنده خواهد بود. همانگونه که مایکل هایدن، رئیس سابق سیا گفته است، بمباران ایران « تحقق آنچه را که ما برای جلوگیری از آن تلاش می کنیم، تضمین خواهد کرد، یعنی ایرانی که مخفیانه برای تولید سلاح هسته ای تلاش خواهد کرد.»
متاسفانه جان بولتون، تام کاتن، سناتور جمهوریخواه ایالت آرکانزاس و دیگران حتی در طول مذاکرات هسته ای پیوسته خواستار حملات هوایی به ایران بودند. اما حامیان اقدام نظامی علیه ایران، همانطور که ژنرال مارتین دمپسی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا گفته است، این حقیقت را نادیده گرفته اند که حمله به ایران «بی ثبات کننده خواهد بود و در درازمدت منجر به دستیابی به هیچ اهدافی نخواهد شد.» حمله به ایران، در بهترین حالت ممکن، برنامه هسته ای ایران را «دو سال» به تاخیر خواهد انداخت، و در بدترین حالت منجر به اقدامات تلافی جویانه ایران، از بین رفتن فرصت بازرسی از تاسیسات هسته ای ایران و راستی آزمایی، و تحریک این کشور برای ساخت سلاح هسته ای خواهد شد.
با توجه به توافق هسته ای فراگیر و قابل راستی آزمایی، آمریکا با بمباران کردن ایران هیچ چیزی به دست نخواهد آورد. اجرای عملیات نظامی به رهبری آمریکا موجب از هم پاشیدن ائتلاف بین المللی خواهد شد که ایران را تحت فشار اقتصادی قرار داده، و آمریکا را وادار به رویارویی با ایران بدون حمایت بین المللی خواهد کرد. همانطور که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد: «راه حل نظامی اوضاع را حل و فصل نخواهد کرد. حتی اگر آمریکا در گزینه نظامی علیه ایران مشارکت کند، روند پیشرفت برنامه هسته ای ایران به طور موقت کند خواهد شد، اما ریشه کن نخواهد شد.»
با توجه به رویکرد محتاطانه آمریکا در قبال اقدام نظامی علیه ایران، حامیان گزینه نظامی از جمله بولتون و جان مک کین، سناتور جمهوریخواه ایالت آریزونا از اسرائیل خواسته اند به طور یک جانبه وارد اقدام نظامی علیه برنامه هسته ای ایران شود. این گزینه بدتر است. نخست به این دلیل که، به گفته رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا، حمله به ایران «فاجعه بار خواهد بود، و احتمالاً با توجه به حملات تلافی جویانه احتمالی ایران موجب بی ثباتی هر چه بیشتر منطقه خواهد شد. دومین دلیل این است که اسرائیل ابزار لازم برای اجرای حمله هوایی گسترده و طولانی مدت را ندارد؛ زیرساخت های هسته ای ایران در تاسیساتی مقاوم واقع است و اسرائیل بمب افکن های راهبردی لازم برای نفوذ در عمق این تاسیسات را ندارد.
سناتور کاتن، گریس منگGrace Meng، نماینده دموکرات، لی زلدینLee Zeldin، نماینده جمهوریخواه لانگ آیلند و عضو کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا در پاسخ به این کمبودها، از قرار دادن بمب های موسوم به MOPs و بمب افکن های راهبردی لازم برای شلیک آنها به سمت تاسیسات هسته ای ایران حمایت می کنند. این طرح نه تنها غیرعاقلانه است، بلکه از نظر تاکتیکی غیرعملی است.
بمب های MOPs باید از بالای هدف روی هدف پرتاب شوند. این بدان معناست که اسرائیل برای شلیک این بمب ها باید نخست وارد حریم هوایی ایران شود. بمب افکن هایی که قابلیت حمل بمب هایMOPs را دارند (احتمالاً بمب افکن های B-52s ساخت آمریکا) در برابر سامانه های پدافند هوایی ایران آسیب پذیر خواهند بود. با توجه اینکه آمریکا و اسرائیل سالهاست که ایران را تهدید به بمباران کردن تاسیسات هسته ای این کشور می کنند، می توان انتظار داشت که ایران برای حفاظت از زیرساخت های هسته ای خود، سامانه های دفاعی سطح به هوا مستقر کرده باشد. بنابراین، پیش از آنکه بمب افکن های اسرائیل بتوانند تاسیسات هسته ای ایران را بمباران کنند، باید برای حمله هوایی خود نخست سامانه های پدافند هوایی این کشور را نابود سازند.
حتی اگر حمله هوایی آمریکا یا اسرائیل مؤثر باشد، باید هر چند سال یک بار تکرار شود تا ایران نتواند به بمب هسته ای دست یابد و این باعث می شود بازی برای جلوگیری از هسته ای شدن ایران تا ابد ادامه یابد. همچنین این مسئله باعث می شود بدون دسترسی یا نظارت بر فعالیت های هسته ای ایران -که هم اکنون به موجب توافقنامه فراگیر امکان پذیر است-، شناسایی تاسیسات مخفیانه هسته ای ایران بسیار دشوار شود.
حمله به زیرساخت های هسته ای ایران آغاز یک جنگ طولانی و پرهزینه دیگر در خاورمیانه خواهد بود. حمله به تاسیسات هسته ای ایران، در بهترین حالت، برنامه هسته ای این کشور را چند سالی به تاخیر خواهد انداخت و ایران بار دیگر تاسیسات مخفیانه جدیدی را مورد بهره برداری قرار خواهد داد. توافقنامه فعلی امکان نظارت و بازرسی سختگیرانه، راستی آزمایی اهداف صلح آمیز برنامه هسته ای ایران را برای جامعه بین المللی فراهم می سازد. اقدام نظامی باید آخرین گزینه باشد، نه گزینه ترجیحی. باید فرصت داد تا ببینیم توافق هسته ای تا چه حد مؤثر خواهد بود. اگر بولتون اینقدر منطق ندارد که از درخواست مستمر برای حمله نظامی به ایران خودداری کند، دست کم کنگره باید به قدری منطقی باشد که به درخواست های وی اعتنا نکند.
52261
نظر شما