استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران ارائه برجام به شورای امنیت سازمان ملل را با هدف نهادینه کردن اراده هفت کشور عنوان کرد و گفت: عدم تصویب برجام در یکی از کشورها به اعتبار و موقعیت سیاسی آن کشور در عرصه بین الملل لطمه می زند.
یوسف مولایی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی ایرنا با اشاره به فرایند تصویب برنامه جامع اقدام مشترک در کشورهای طرف توافق اظهار کرد: مذاکره کننده با ارائه برجام به شورای امنیت سازمان مل متحد فرمول جدیدی پیدا کردند تا تشریفات مربوط به تصویب در مجالس ملی کشورها مانع حقوقی در راه اجرای برجام ایجاد نکند . بنابراین یک نوع تضمینی پیدا کرده تا متن توافق شده قابلیت اجرایی پیدا کند.
استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران یاد آور شد:درست است که بر اساس ماده 25 منشور ملل متحد، قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد اگر در چارچوب فصل هفتم منشور باشد، الزام آور است ولی در عین حال کشورها دارای حاکمیت هستند و بنا بر مصالح حاکمیتی می توانند این ها را تصویب یا اجرا نکنند.
وی اضافه کرد: در این صورت باید کشوری که این قطعنامه را اجرا یا تصویب نمی کند تبعات اقدام خود را هم بپذیرد و این تبعات هم وقتی که توافق نقض شد، مشخص می شود. شورای امنیت هم دوباره علیه آن کشور قطعنامه صادر می کند
استاد حقوق بین المل دانشگاه تهران ادامه داد: در مورد ایران وضعیت تا حدی مشخص است به طوری که اگر برجام اجرا شود بخشی از تحریم برداشته می شود و ما در چارچوب یک سری محدودیت ها یی که پذیرفتیم می توانیم فعالیتهای صلح آمیز هسته ای را توسعه می دهیم اما اگر این برنامه را تصویب یا اجرا نکنیم برمی گردیم به شرایط قبل از برجام.
مولایی اضافه کرد: در آمریکا هم همین بحث وجود دارد وقتی برجام به شورای امنیت سازمان ملل رفته است یعنی طرفین دغدغه را داشتند و قبلا برای آن پیش بینی های لازم را کرده اند که ممکن است مجالس ملی کشورها نظر مساعدی در قبال این برنامه نداشته باشند و آن را تصویب نکنند ولی با توجه به اهمیت زیادی که این برنامه داشت برنامه به شورای امنیت سازمان ملل رفت .
وی افزود: یکی دیگر از دلایلی که این برنامه به شورای امنیت سازمان ملل متحد رفت این است که هفت کشور در این پرونده درگیر هستند و اگر قرار باشد اراده یکی از کشورهای عضو باعث شود این برنامه اجرا نشود، به مذاق سایرین سازگار نخواهد آمد که این همه زحمت کشیده شد و اگر کنگره این برنامه را تصویب نکند کلا بی اعتبار شود.
این کارشناس حقوق بین الملل ادامه داد:یکی از اهداف ارائه برجام به شورای امنیت سازمان ملل رفته همین است تا اراده جمعی هفت کشور را در جایی مثل شورای امنیت سازمان ملل نهادینه کنند.
مولایی با بیان اینکه اگر یکی از کشورها نخواهد برجام را تصویب کند به اعتبار بین المللی و موقعیت سیاسی آن لطمه می زند،گفت: در مورد ایران وضع مشخص است و در آمریکا هم شاید یک جناح به نفعشان باشد که برجام اجرا نشود اما ما باید با احتیاط بیشتری تبعات عدم تصویب برجام را در نظر بگیریم.
وی درمورد ارجحیت حقوق بین الملل و حقوق داخلی در چنین مواردی گفت:درماده 9 قانون مدنی سابق می گوید موافقتنامه ها باید در مجلس تصویب شود که در حکم قانون داخلی می شود،بنابر این قوانین داخلی ارجحیت دارد و به همین دلیل است که مواد 77 و 125 قانون را داریم که بر اساس آن موافقتنامه های بین المللی باید به تصویب برسد و همین امر بیانگر ارجحیت حقوق داخلی بر حقوق بین الملل است و در غیر این صورت نیازی به تصویب داخلی موافقتنامه ها نداشت.
مولایی اضافه کرد:مجلس هم این مسئله را قبلا با تصویب قانون صیانت از دستاوردهای هسته ای پیش بینی کرد و احساس کرد این برنامه جامع اقدام مشترک کارشناسی شده است و به نوعی آن را به شورای عالی امنیت ملی ارجاع داد.
استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران اضافه کرد: نه اینکه مجلس حقی را از خود سلب کرده باشد، مجلس شورای اسلامی همیشه می تواند اگر بخواهد در چارچوب اصل 77 قانون اساسی وارد موضوع شود اما مصلحتی که پایه و مبنای قانون صیانت بود آن نادیده گرفته می شود.
وی افزود:بنابراین در این مسئله دو بحث است یکی اینکه اختیارات مجلس شورای اسلامی بر اساس اصل 77 قانون اساسی کماکان باقی است و نکته دیگر رعایت مصالح عالی است که این مسئله در چارچوب قانون صیانت از دستاوردهای هسته ای دیده شده است.
4949
نظر شما