آقای قالیباف نگذارید سایبان از سر مزار شهدا برگیرند

مهرداد تیموری/ خبرآنلاین البرز: با این حال امیدوارم بتوانم آنچه شاهدش بودم را به نحوی بیان کنم، چند نفر که گویا از طرف مدیران بهشت زهرا یعنی مجموعه ای که زیر نظر دکتر قالیباف شهردار تهران اداره می شود، دستور داشتند که سایبان مزار شهدا را جمع آوری کنند که با واکنش تند خانواده شهدا حاضر در محل مواجه شده و پس از کلی مشاجره و بگو و مگو، به نظر می رسید که بطور موقت دست از این کار کشیدند.

از آنجا که چندی پیش نیز نیمکت های نصب شده در اطراف مزار قطعه خانواده های شهدا را جمع آوری کردند، پس بعید نیست که سایبان های مزار شهدا را هم به همان سرنوشت دچار کنند.
اکنون، قبل از پرداختن به جزییات بیشتر در این باره، باید یادآوری کرد که ممکن است ادعا شود اینگونه اقدام ها توسط مدیرعامل و یا دیگر مدیران و دست اندرکاران بهشت زهرا صورت می گیرد و جناب قالیباف شهردار تهران از آن بی خبر است.
بنابراین نگارش و انتشار این هشدار قبل از آن که عوامل بهشت زهرا دست بکار برچیدن سایبان ها شوند، می تواند ادعای بی خبری جناب قالیباف را منتفی ساخته و بالطبع انتظار می رود بالاخره یک نفر اعم از کارکنان بهشت زهرا و یا شهرداری تهران با آن همه نیرو و کارمند پیدا شود و این اطلاع رسانی را انجام دهد که موضوع جمع آوری سایبان ها، خانواده شهدا را دلگیر و نگران کرده است.
راستش بنا داشتم به همین چند سطر بسنده کنم، اما از آنجا که خود افتخار خانواده شهید بودن را دارم، هرگاه حرف از شهید و شهادت به میان می آید گویی بغضی کهنه در گلویم می ترکد و با خود فکر می کنم خدایا ما را چه می شود!
مگر نه این است که بهشت زهرا گورستانی بیش نبود و این عطر و بوی شهدا بود که آن را به گلزار تبدیل کرد و قطعه شهدا که عمرش با نظام جمهوری اسلامی ایران برابری می کند، اکنون به نمادی بی بدیل از فرهنگی غنی و اصیل بدل شده که نشانه غیرت و جوانمردی و تصویری گویا و سرشار از فداکاری است و باید که به بهترین شکل ممکن حفاظت و نگهداری شود.
آری، شهیدان پاک ترین و شجاع ترین فرزندان این مرز و بوم هستند که برای حفظ تمامیت ارضی و آرمان های بزرگ این ملت از جان خود گذشتند، دلیر مردان و زنانی که حتی مخالفان و دشمنان هم در برابر رشادت و جانفشانی آنها سر تعظیم فرود می آورند و حساب شهدا که با عروجی آسمانی به ملکوت اعلا و به معنویت پیوسته اند را از این دنیای مادی جدا می دانند.
یادمان نرود که تک تک ما از بزرگ و کوچک، پیر و جوان، دارا و ندار، همگی بدون هیچ استثنایی مدیون خون پاک شهدا هستیم و این دین را نه با حرف و شعار بلکه با درک و شعور باید ادا کنیم، چرا که آنها جان و جهانشان را در راه سربلندی و آسایش ما فدا کردند.
آنوقت ما نیمکت از زیر پای پدران و مادران دل شکسته و سالخورده شهدا برمی گیرم و یادمان می رود که اینجا یعنی گلزار شهدا دیگر یک گورستان و یا آرامستان معمولی نیست که میعادگاهی همیشگی با انبوه مشتاقان است، خانواده هایی که همواره به ملاقات عزیزانشان می آیند و با آنها به راز و نیاز می نشینند.
به راستی که دردآورد است، حتی شنیدن شایعه برچیدن سایبان از سر شهدا، آنهم بدون هیچ توضیح و توجیهی، همانگونه که با نیمکت ها کردند، اگر چنین شود، اینگونه نیست که خانواده ها دیگر به دیدار عزیزانشان نخواهند آمد، منتهی این بار زیر برف و باران و تابش آفتاب سوزان و شک نکنیم که در این ملاقات آمران و عاملان برچیدن نیمکت ها و سایبان ها را هم از ته دل دعا خواهند کرد.
از طرفی دلمان نمی خواهد که گمان بد کنیم، اما اجازه ندهیم که بعضی ها با کارهای نسنجیده خود شائبه ایجاد کنند که گویا پشت پرده این کارها از بین بردن نمادها و به فراموشی سپردن یاد و خاطره شهدا و از همه اینها مهمتر و بالاتر، کم رنگ کردن فرهنگ پربار شهید و شهادت است که خدایا هرگز چنین مباد.
بگذریم، آیا مدیران و دست اندرکاران بهشت زهرا این روزها سری به قطعه چهار زده اند که ببینند درختانی با قدمت 30 ساله در حال خشک شدن هستند و همه این ها مهمتر و جالب تر نگهداری حدود یک هزار کبوتر در مجاورت غسالخانه بهشت زهرا است که اکنون با بکارگیری چند کبوترباز در حال آموزش کبوترها هستند.
واقعیت این است که دیدن این همه کبوتر و چند کبوترباز ناخودآگاه همگان را به حیرت وامی دارد، این در حالی است که گفته می شود این کبوترها آموزش می بینند که مهرماه امسال هنگام بازدید مسوولان و شاید شهردار پایتخت از بهشت زهرا بتوانند در محل مورد نظر فرود آمده و موجب جلب توجه مسوولان و احتمالا عده ای از مردم شوند.
دیگر چیزی برای گفتن باقی نمانده جز اینکه همه برای هم دعا کنیم که انشاالله عاقبت بخیر شویم.