دو مطلبی که اختلاف ما را با سنی ها حل می کند/ آیت الله بروجردی درباره حکومت بعداز پیغمبر چه گفت؟

شهید مطهری درباره خاطرات خود از مرجع بزرگ آیت الله بروجردی در مقاله ای با عنوان «مزایا و خدمات مرحوم آیت الله بروجردى» در کتاب «شش مقاله» به نکات جالبی اشاره کرده است.

خبرانلاین به مناسبت سیزده شوال سالروز رحلت آیت الله سید حسین طباطبائی بروجردی یکی از این خاطرات را به نقل از کتاب آورده است.

دربخش از کتاب شهید مطهری آمده است:

دو مطلب که اختلاف ما را با سنی ها حل می کند

يادم هست كه مرحوم آيت اللَّه بروجردى‌ هميشه اين مطلب را گوشزد مى‌كردند كه: دو مطلب است که اگر اين دو مطلب را از يكديگر تفكيك بكنيد، آن وقت اختلافات ما با سني ها حل مى‌ شود و به نفع ما هم حل مى ‌شود: يكى مسئله خلافت و زعامت و ديگر مسئله امامت. در مورد خلافت و زعامت، ما مى‌گوييم بعد از پيغمبر آن كسى كه مى‌بايست زمامدار مى‌شد، حضرت امير(ع) است. آنها مى‌گويند نه، ابابكر است. اين يك اختلاف. مسئله ديگر مسئله امامت است.

يعنى ما تنها روى شأن زمامدارى و حكومت پيغمبر بحث نمى‌ كنيم، پيغمبر شأن ديگرى هم داشت و آن اينكه پيغمبر بود و مبيّن احكام. ما اين حساب را بايد بكنيم كه بعد از پيغمبر مرجع احكام كيست؟ يعنى قول چه كسى براى ما حجت است؟ بعد ايشان مى‌گفتند كه در بعضى از روايات، نص در اين است كه پيامبر(ص) فرمود: على(ع) بعد از من خليفه و زمامدار است.

بعضى ديگر مطلب ديگرى را علاوه مى‌كنند، مى‌ گويند رسول اكرمص) فرمود: على(ع) بعد از من مرجع احكام است. ما به سني ها مى‌گوييم كه ما يك بحثى با شما داريم راجع به زمامدارى بعد از پيغمبر، ولى اين موضوع گذشته است.

نه حضرت على وجود دارد كه زمامدار باشد و نه ابوبكر. پرونده اين موضوع را مى‌بنديم و راكد مى‌گذاريم. ولى يك مسئله ديگر هست و آن اينكه قول چه كسى بعد از پيغمبر حجت است؟ حديث‌ انّى تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتى‌ مقام مرجعيت علمى عترت را بيان مى‌ كند و آن امروز هم به درد ما مى‌ خورد، يعنى الآن ما بايد در ياد گرفتن احكام ببينيم عترت چه گفته است. آيا پيغمبر گفته است كه همان‌طور كه قول من حجت است، بعد از من قول عترت من هم حجت است يا نه؟

ما روى خلافت و زمامدارى با شما بحث نمى ‌كنيم اما اين مسئله روز را بايد عمل كنيم. ما چرا خودمان را سر موضوع زمامدارى خسته كنيم؟ البته ما عقيده‌ خودمان را حفظ مى‌كنيم كه بعد از پيغمبر(ص)، على بايد زمامدار مى‌ شد و اگر على(ع) زمامدار مى‌ شد اين وضعى كه دنياى اسلام پيدا كرده، پيدا نمى‌ شد. اما اين فقط يك بحث نظرى است راجع به گذشته.

6262

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 441422

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 10 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام ۱۵:۳۲ - ۱۳۹۴/۰۵/۰۸
    3 0
    امروز فهميدم علت عظمت و بزرگي اين متفكر برجسته شيعي چيست. روحش شاد.
  • امیر US ۱۶:۲۶ - ۱۳۹۴/۰۵/۰۸
    1 0
    ای کاش بیشتر در مورد ایشان بخوانیم و بدانیم.
  • مسعود RO ۰۹:۴۳ - ۱۳۹۴/۰۵/۰۹
    4 0
    ايشان کاملا درست گفته اند..اين موضوعات مربوط به صدر اسلام بوده و درحال حاضر نبايد به هيچ وجه مورد دعوا و مناقشه هاي نظري يا عملي و خونين بين شيعيان و اهل سنت باشد.خداي يکتا براي همه اديان و مذاهب همان خداوند يکتاست و هيچ فرقي نميکند.قوانين در همه اديان و مذاهب در جهت هدايت توحيد و معاد است و هر پيغمبري بنا بر زمان و مکان رسالتش مردم را دعوت به توحيد و پرستش ميکرده است.اما مهمترين مساله اينست که عدالت و برابري نبايد فداي دعواهاي فقهي و ديني بين مذاهب باشد.که متاسفانه و هزار افسوس انسان امروز نشان داده که راهش را در جهت ديندار بودن و خداپرستي کاملا و تام و تمام گم کرده و از مسير منحرف شده ست.خودخواهي و خودپرستي جايگزين عقل و تفکر جمعي شده و هرکس فکرميکند از بقيه فرقه ها برتر و سرترست..افسوس