توسعه به مفهوم واقعي همراه و همزاد دو عامل بسيار مهم يعني عدالت و آموزش نيروي انساني است. بدون تنوير افكار عمومي امكان دسترسي به عدالت اجتماعي غير‌ممكن است، اين مهم نيز بدون بسط آگاهي‌ها و آموزش نيروي انساني غير قابل وصول است.
با نگاهي به جريان‌هاي اخير كشور در ابعاد سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، مي‌توان يك مخرج مشترك براي همه آنها پيدا كرد و آن عزم ملت براي باز‌سازي و رشد و پيشرفت كشور است.
اگر اين فرض درست باشد - كه درست نيز هست- كه پس از طي يك دوران تقريباً 15 ساله كشور امكان يافته كه به رغم دسيسه‌هاي رنگارنگ دشمنان، فصل تدبير و اميد شروع شده است، نقش ما چه مي‌تواند باشد؟
اگر دانش‌آموز و دانشجو هستيم، درست، عميق و دقيق مطالعه كنيم. اگر كارگر و كشاورز هستيم با تلاش و كوشش پيگير با در نظر گرفتن وجدان كاري و نظم اجتماعي توليد بيشتر و بهتر را وجه اهتمام خود قرار دهيم.
اگر در حوزه مديريت و مسئوليت‌هاي اداري، توليدي و اقتصادي هستيم با معطوف كردن ذهن و فكر حداكثر نظم اقتصادي و استفاده از روش‌هاي «بهره‌وري» به ساختن ايران مستقل، آزاد و عاري از هرگونه نماهاي فقر و مشكلات، اهتمام ورزيم.
اگر چنين كنيم و به فكر خانه بزرگ كه «ايران خانه پدري» نام گرفته است باشيم، مي‌توانيم مطمئن باشيم كه در فرداي اين كشور، فرزندانمان مي‌توانند زندگي و شكوفايي بهتري داشته باشند.
كشور در انتظار دست‌هاي تلاشگر و ايثار‌گر ماست. بدون تلاش، انتظار توسعه نمي‌توان داشت و بدون ايجاد زمينه‌هاي بروز عدالت و ساختن نيروي انساني از طريق آموزش نمي‌توان انتظار پيشرفت داشت، پيشرفت واقعي يعني تلاش بيشتر، اجراي عدالت و ايجاد امكانات براي تحصيل آحاد مردم. بياييد از خود سؤال كنيم نقش و مسئوليت ما براي باز‌سازي و سازندگي كشور چيست؟ و چه كسي بايد اين كشور بزرگ را بسازد مي‌گوييم:
همگي ولي با در نظر گرفتن عدالت، آموزش و توسعه.
بدون توجه به باز‌سازی و تأمین مقدمات آموزش و گسترش اطلاعات، دانش و ایجاد مقدمات تحصیل برای سنین آماده تحصیل، نمی‌توان انتظار «توسعه‌ای پایدار» داشت.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 440370
نظر شما