معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی کشور، جنبه های محدودیت ساز برجام را در برنامه گفتگوی ویژه خبری شرح داد و توضیح داد همه این محدودیتها باعث نمی شود شادابی علم و فناوری هسته ای در کشور کاهش یابد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، زمانی که مجری برنامه گفتگوی ویژه خبری، از علی اکبر صالحی دعوت کرد، تصور نمی کرد این گفتگو زمان زیادی به درازا بکشد. گفتگویی از احوال پرسی از وضعیت جسمی صالحی شروع شد و از درآوردن قلب رآکتور اراک گذشت تا به قراردادهای محرمانه ایران و آژانس بین المللی انرژی هسته ای بکشد.

آنچه در ادامه می خوانید، بخشهای مهم گفتگوی دکتر صالحی است:

- زمانی که دکتر ظریف به تهران آمدند و آقای دکتر روحانی فرمودند بنده حتما باید حضور پیدا کنم. علی رغم اینکه شرایط جسمی ام مساعد نبود، امتثال امر کردم و حضور یافتم. خدا را شکر که به لطف الهی در مذاکرات شرکت کردم و الحمدولله نتایج خوبی داشتیم.


-آنچه در لوزان به عنوان موارد فنی به تفاهم رسیده بودیم بعد از لوزان گفته بودم آمریکاییها دارند دبه می کنند. به نظر می آید پیکره ای که تراشیده شده بود آنها سعی کردند بیشتر بتراشند و نحیف تر کنند. تا وین می خواهند علی رغم تفاهم ما، بازنگری جدی کنند به خصوص در مواردی که فکر می کردند غفلت کرده بودند. ما نیز خطوط قرمزی داشتیم و اعلام کردیم به آنچه در لوزان تفاهم کردیم پای بندیم. در جلسه وین روی این موضع پافشاری کردیم و نپذیرفتیم و عقب نشینی نکردیم. چه بسا موارد بهتری را نیز به دست آوردیم. موارد مبهم روشن تر شد. مثلا در بحث ساخت سوخت و 300 کیلویی که بیش از این نباید باشد. این مبهم بود. چرا وقتی 300 کیلو اورانیوم نباید باشد، یعنی چه؟ در اصفهان در لوله های مربوط به یکی از فرآیندها مقدار زیادی اورانیوم داریم. این ابهام رفع شد که موارد ساخت سوخت از این 300 کیلو مستثنی می شود. این نکته مهمی بود.

-نکته مهم دیگر تستهای سوخت است که جدید تحت عنوان تستی که PIE می گویند یعنی تست سوخت در معرض تشعشع، که توانستیم جا بیندازیم که برای استفاده نیاز به تجهیزاتی داریم که خیلی موافق نبودند. با استدلالهایی که شد پذیرفتند که هات سل ها را داشته باشیم و PIE را اراک انجام دهیم و هات سل ها را برای آزمایش سوخت مورد استفاده قرار دهیم.

-یک مورد دیگر که اصرار داشتند و ما مختصری نظراتشان را پذیرفنتیم تست مکانیکی بود. در لوزان منظور ما سانتریفیوژهای غنی سازی بود. ولی ما می توانیم موارد زیادی را داشته باشیم و ممکن است برای اورانیوم نباشد، مثلا ایبیدیوم را داریم که هموزن اورانیوم است. سانتریفیوژ را می توان برای موارد دیگر نیز به کار گرفت. اینجا نیز مواردی که برای غیر اورانیوم است را جدا کردیم. بعدا گفتند این راه دیگری است برای توسعه و تحقیق و آنجا محدودیت مختصری پذیرفتیم که نظر آنها تامین شود و ما نیز خیلی چیزی را از دست نداده باشیم. این باعث شد تفاهم لوزان سرجاش ماند و خواسته های آنان جز این مورد تامین نشد و برای موارد دیگر نیز مشکل نداشتیم.

-وقتی پرونده ساختگی ایران از حدود 13سال پیش آغاز شد، بخش عمده ای از ادعاهای آژانس روی اقدامات غیرصلح آمیز در بعد غنی سازی و مسایلی از این دست بودو مطلبی که درباره کلاهک هسته ای هستیم، مطرح نبود. بیشتر روی فعالیتهای هسته ای تمرکز داشتند. وقتی ما وارد این مسئله شدیم در زمان آقای روحانی، برخی جریانات پیش گرفته شد تا رسیدیم به زمان آقای لاریجانی، ایشان گفتند بیایید بگویید تمام سئوالات را مطرح کنید. اینطوری نباشد که یک سئوال مطرح کنید و بروید دوباره یک سئوال دیگر مطرح کنید. یک بار برای همیشه بگویید سئوالات شما و نگرانیهای شما چیست. 6 سئوال مطرح کردند و تحت عنوان مودالیته جمع بندی شد. طرفهای مقابل وقتی دیدند این مسئله دارد بسته می شود مطالعات ادعایی و ساخت کلاهک هسته ای را مطرح کرده اند که مسیر جدیدی بود که ارتباطی به فعالیتهای هسته ای ندارد.

-این مطالعات ادعایی که می گویند PMD که فعالیتهای گذشته و حال ایران است، توسط آقای البرادعی مطرح شد و ایشان به صراحت گفت ادعاها و مستندات قابل وثوق و اعتماد نیست. نمی توانیم این مستندات را بگوییم مورد تایید است. البته اطلاعاتی به ما داده اند، ولی مانند پول تقلبی است و آدمی که نا آشناست نمی تواند بین تقلبی و واقعی تشخیص دهد. سندها را نیز جعل می کنند و مشخص نیست این راست است یا نه. یک بار این اتفاق درباره عراق افتاد و آقای کولین پاول گفت عراق از نیجر اورانیوم خریده. به استناد این سند حمله کردند و بعد دیدند این ورقه جعلی بوده. بعد هم که وارد عراق شدند، عذرخواهی کردند. این تحت عنوان افتضاح نیجر مطرح شد.

-این مستندات زمان آقای البرادعی گفت نمی توان به صحت و سقم این مستندات با قوت حرف بزنیم. زمان آقای آمانو این مسئله جدی گرفته شده و ما نیز دو سال پیش در سال 2013 که مذاکرات در دولت یازدهم شروع شود، همزمان مذاکراتی را با آژانس شروع کردیم و تفاهمی را مبنی بر اینکه هر چه سئوال دارید، بستیم. 18 سئوال در سه نوبت داشتند. این ها گفتیم پاسخ می دهیم و اقداماتی را انجام می دهیم.
-ولی موضوع همچنان پابرجا ماند تا در قالب سیاسی آمد و قرار شد این حل شود. یعنی 1+5 نیز پوشش سیاسی دهد و آژانس این بار با یک پوشش سیاسی مسئله را حل کند. مسئله یکی نیست و باید بحث اقناعی شود که آژانس باید امروز هم آن پرونده را ببندد. ولی مسایل سیاسی شده و شورای حکام دارد و مدیر کل آژانس مترصد است حال و هوای شورای حکام را ببیند. بنده 4-5 سال آژانس بودم و دوستان گفتند بدون اینکه جنبه سیاسی بدهیم از جنبه فنی قانع نمی شوند. این است که با 1+5 صحبت شد و تفاهمی کلی با آژانس مطرح شد که هم نظر آژانس را مطرح و هم خطوط قرمز خود را مطرح کنیم. این نیز 1+5 مطرح بود که اگر این مسایل حل شود، تکلیف برخی از امور هم می ماند. هر سه، آژانس، ایران و 1+5 نیز مطرح شد. بنده در وین تفاهم نامه ای را با آقای آمانو امضا کردم.

-همه چیز بین ایران و آژانس عادی است ولی در بحث پارلمانی وقتی مفتشین آژانس می آیند برای بازرسی، در برخی امور، شیوه چگونگی انجام بازرسی را می بندیم. این جز، آن کشور و آژانس است. مثلا فرآیند بازرسی از راکتور اراک، فرآیندی دارد که بین آژانس و ایران، مشخص می شود و آژانس بر اساس این مسئله، کارش را انجام می دهد.


-اگر منظور از سخنان آقای کری در سنای آمریکا، تفاهم بین ما و آژانس درباره شیوه کار است، امر محرمانه بین ما و آژانس است که همه کشورها نیز اینطور هستند.

 

-آژانس نتیجه را به شورای حکام اعلام می کند در 15 دسامبر سال جاری. شیوه رسیدن به این نتیجه بین ما و آژانس است و این امر معقولی است که در مواردی که بخواهند تنظیم شیوه کنند، این مسئله محرمانه خواهد ماند.

-در 15 دسامبر قرار است آژانس یک گزارش درباره اقدامات خود می دهد و برجام مستقل از این نظر، کار خود را جلو می برد.

-الان پیش بینی نمی شود درباره گزارش آژانس کرد. اگر آژانس گفت بررسی کردم و دیدم چیزی نیست، می شود با نتیجه گیری کامل و فراگیر این را گفت مسئله تماتم شده. یک طوری هم می تواند بگوید که... بیشتر نگاه مثبت است نه نگاه منفی. این تفاهم هم هست. ولی الزاما ممکن است بسته نشود. ولی برجام کار خود را انجام می دهد.

-وقتی این سه گروه وارد شدند و مسئله پشتوانه سیاسی هم داشت، حقیقت را همه می دانند، بالاخره در این بازی سیاسی، این سه عنصر 1+5، آژانس و ایران به این نتیجه رسیدند جمعش کنند.


-ممکن است آژانس بگوید کارهایی که نرسیده ام به نتیجه... بحث مفصل است، برای هر کشور عرف آژانس یک بازرسی های عادی در قالب پادمان است و اگر کشوری بگوید من فعالیت غیراعلام شده ای ندارم. این را آژانس همیشه می نویسد درباره فعالیتهای غیراعلامی آژانس چیزی نمی دانیم.این درباره همه کشورهاست. مگر اینکه پروتکل الحاقی را امضا کندسالها بگذرد و کارت سفید بدهد. تنها کشوری که بعد از چند سال کارت سفید گرفته ژاپن بود. ما باید به سمت گرفتن کارت سفید برویم. پروتکل الحاقی را ما به صورت داوطلبانه پذیرفته ایم اجرا کنیم. بر اساس این پروتکل و پادمان در وضعیتی قرار می گیرد که اعلام می کند در ایران فعالیت غیراعلام شده ای نیست. یعنی همه فعالیتهای ایران اعلام شده و مورد تایید است. اینطور مسئله بسته می شود.

-قضایا خیلی پیچیده است، ما یک مدت زمان 8 ساله داریم که اقدامات متوازن باید انجام گیرد. ما پروتکل الحاقی را به مجلس نمی بریم مگر اینکه اقدام شما انجام شود که مثلا آمریکا تحریمهای کنگره را کامل لغو کند. یک فاصله 8 سال است که اگر بگذرد یا قبل از 8 سال، آژانس بیاید اعلام فراگیر کند در ایرانم فعالیتهای اعلام شده نیست، ما پروتکل الحاقی را به تصویب مجلس می رسانیم و کنگره هم تحریمها را برمی دارد.

-رآکتور آب سنگین به غنای سوخت نیست. استفاده از آب سنگین برای کند کننده نوترون و منعکس کننده نوترون است. اگر کسی گفته شود ما هم اورانیوم غنی داریم هم طبیعی شده. راکتور آب سنگین برای کند کردن نوترونها و منعکس کننده نوترونها است.

-چند بار کارشناسان ما به چین رفتند و آنها نیز آمدند. ما در وین به تفصیل با آمریکا و چین دراین باره صحبت کردیم. قرار شده جلسه سه جانبه در چین باشد و ایران و آمریکا و چین باشد. صحبتی آقای کری در کنگره کرده که اشتباه است گفته این قلب را دربیاورند، محلش را بتن می ریزند. دوستان نیز در رسانه های ما غوغا کردند که وقتی قلب راکتور را برداری و در آن بتن بریزی چه می شود. قلب راکتور چاله ای است در زمین کنده اید و در این چاله، تانکر فولادی می گذارید. ما این تانکر را درمی آوریم و می گذاریم کنار. آنها می گویند در این تانکر سیمان بریزید. قرار نیست این مخزن را دوباره بگذاریم. در طپش، سوراخهای تعبیه شده که محل سوخت است و چون سوخت غنی شده، فاصله و تعداد و جایگاه عوض می شود و دیگر این مخزن فولادی به درد نمی خورد و باید مخزن جدیدی بگذراید. آنها می گویند لذا این مخزن را که درآوردی بِبُر یا در آن بتن بریز. نه این که در چاله ای که هست، بتن بریزیم. ضمن اینکه ما حتی این مخزن را که درآوردید، بنده به عنوان مسئول سازمان اگر همه چیز بهم خورد و می خواهیم مخزن را سرجایش بگذاریم، بنده به عنوان مسئول اجازه نمی دهم به خاطر مسایل ایمنی که بسیار مهم است، کار کنیم. راکتور مانند سایر کارخانه ها نیست که اگر مشکلی پیدا شد در شعاع آن کارخانه ها ایجاد شود، اگر اتفاقی بیفتد، میشود چرنوبیل. اگر این را درآوردیم ما به خاطر مسایل ایمنی اجازه نمی دهیم این به شرایط قبلی برگردد. شاید یک ترک بسیار کوچک که هیچ با چشم هم دیده نمی شود، مشکلی ایجاد می کند. باید یک مخزن دیگر بسازیم.


-برجام شامل چند ایستگاه می شود. اول برنامه اقدام مشترک بود. بعد، شورای امنیت سازمان ملل بود. سوم، بعد از 60 روز است که وقتی بحثها تمام می شود، رئیس جمهور آمریکا بیانیه ای مبنی بر رفع تحریمها و اتجادیه اروپا بیانیه ای برای رفع تحریمها می دهند ولی اجرایی نمی شود. اعلام می کنند این تحریمها را برمی داریم. خودشان را متعهد می کنند. مانند مجلس که قانونی را می گذراند که تا رئیس مجلس امضا نکند و نفرستد، اجرایی نمی شود. اجرا به زمانی می رسد که ما متعهداتمان را انجام کرده باشیم، مثلا تعداد سانتریفیوژها را به حد مورد نظر رسانده باشیم و ... بعد آژانس اعلام می کند ایران به تعهدات خود عمل می کند و بعد آنها تحریمها را رفع می کنند.

-جنس کار آنها روی کاغذ است و جنس کار ما روی زمین. قبلش آنها خود را متعهد کرده اند. مثلا شورای وزرای اروپا اعلام می کند ما تحریمها را بر می داریم و خودشان را متعهد می کنند و با اعلام آژانس این مسئله، قانونی می شود.

-فردو برای ضمانت اصل غنی سازی به وجود آمد به منظور تولید صنعتی نبود که اگر خدای ناکرده نطنز را زدند، فکر نکنند غنی سازی در ایران متوقف می شود. یک جا هست غنی سازی را در مقیاس کوچک پیش می برد. 1044 ماشین در فردو خواهد ماند که دو آبشار قریب 150 بدون مواد، چرخش می کنند. 4 آبشار نیز هست که در خلاء گردش می کند.

-قریب 1600 ماشین را برمی داریم. این تمام شده دو آبشار در حال چرخش در آینده به آبشار برای تولید ایزوتوپ پایدار تبدیل می شود. این نیز مانند اورانیوم است.


-4 آبشار دیگر تحت خلا است که برای استمرار اصل غنی سازی مانده که قریب به 800 ماشین می شود که هر زمان اراده کنیم غنی سازی را راه می اندازیم و فوری می توانیم اورانیوم تزریق کنیم و کار را شروع کنتیم. الان 2 آبشار یا 4 آبشار غنی سازی می کند که 17 کیلو در ماه تولید ما است. این 4 آبشار در حال غنی سازی تبدیل به آبشارهای تحت خلا می شوند که اگر خواستیم برگردیم، سریع به وضعیت تولید اورانیوم غنی سازی برگردیم.


-بهتر است زمانم توقف فعالیت های ما به صورت مبهم بماند و ترجیح می دهم به آن وارد نشوم. این بحث 10 سال قبلا شده بوده زمانی که بنده برای اولین بار به مذاکرات در لوزان پیوستم در اول اسفند گذشته، این بحث 10 سال را دوستان صحبت کرده بودند. روی خود 10 سال اگر سئوال دارید من پاسخ می دهم که چه معنی دارد؟

-اگر گاز UF6 را تزریق نکنید نمی توان این ماشین را برای غنی سازی به کار بگیرید. باید ابتدا این ماشین را باز گاز اورانیوم تست کرده باشید و برای کارایی آن اطمینان داشته باشید. تحقیق و توسعه ای در ارتباط با سانتریفیوژهای مورد نظر برای غنی سازی اورانیوم قطعا باید این ماشین قبلا با این گاز تست شده باشد.

-تعداد سانتریفیوژهایی که داریم، اول از بازار سیاه گرفتیم. بعد مهندسی معکوس کردیم در سال 69. سال 76 توانستیم 2 ماشین را سرپا کنیم بچرخد. 7 سال طول کشید این سرپا شود و بچرخد. سانتریفیوژ علی رغم سادگی، بسیار ماشین پیچیده است که 60 هزار دور در خلا می چرخد و کوچکترین تکانی اگر بخورد روتور به کیس و جداره می خورد و از بین می رود. پایداری ماشین حساس است و سالها طول کشید این ماشین پایدار شود. سال 85 یعنی 9 سال بعد، اولین آبشار 164 تایی سانتریفیوژها را به کار بگیریم که 20 فروردین بود. یعنی 9 سال و 7 سال طول کشید. از 85 نیز تاحالا روی ir1 مار می کنیم. هنوز این ماشین مشکلات جدی دارد. برای اینکه اساس طراحی آن خوب نبوده. کسی که این را طراحی کرده آن را به کار نگرفته و روی نسل بعدی رفته. ما 25 سال است روی این ir1 داریم کار می کنیم. خیلی چیز یاد گرفتیم. مهندسی معکوس و ساختن ماشین و ... از 85 به بعد، ما شروع به طراحی کردیم و خودمان گفتیم خودمان شروع به ساخت می کنیم. که ir2 بود و بعد شد ir2m بعد ir4 بعد ir6 و بعد ir6s بود و بعد ir7 بود که بچه ها یاد گرفتند طراحی کنند. کسی هم کمک نمی کرد. بچه های خودمان آموختند و چرخ را از ابتدا اختراع کردند. علم و فرمولها را به وجود آوردند. الان رسیده اند به ir8 و الان حد یقف نداریم و ir10 , ir20 هم می شود طراحی کنیم. در 10 سال آینده ir1 , ir2m, ir6s, ir7 , ir8 را داریم. برای ir2 , ir4 آبشارها 2 سال است کار می کند و اطلاعات ما کامل است. درباره ir6 نیز زنجیره 10 تایی داشتیم. درباره ir8 در ابتدای راه هستیم. بعد از عملیاتی شدن برجام، در این فاصله 8 سال روی ماشینهایی که برای غنی سازی اورانیوم به کار گرفته می شود پذیرفته ایم ir1, ir2, ir6 , ir8 به کار گرفته شود. ماشینهای دیگر را داریم تست مکانیکی بدون تزریق گاز اورانیوم انجام می دهیم. در این 8 ساله، ماشینهای ir8 که مال ما هستند و باید روی اینها کار کنیم ما شروع می کنیم برای اینکه روی این ماشینها یعنی ir6 کار کنیم . در ir8 نیز در طول یکسال شروع به تزریق گاز می کنیم. تست مکانیکی باید کامل انجام شود. ولی آدم باید طبق قاعده فنی و علمی پیش برود. پیش بینی ما این است که در طول یکسال آینده ir8 را تزریق گاز کنیم. زنجیره های میانی اش 10 تا و 19 تا و 30 سال است و انتهای سال هشتم و نیم هر دو به 30 تا می رسند. ما محدودیت را این را پذیرفتیم زنجیره نهایی ما زیر 10 سال، 30 تایی خواهد بود. هیچ محدودیت دیگری را نپذیرفتیم. همه کارها را می کنیم تست مکانیکی می کنیم روی ir1 کار می کنیم.

- گاز UF6 الان روی Ir6 تزریق شده، ولی ir8 تست مکانیکی تمام شود در طول یکسال آینده تزریق گاز می شود.

-محدودیت را می خواهم پاسخ دهم که امری تخصصی است. این را از بچه های خودمان پرسیدم مانند شیر در مقابل کارشناسان آمریکایی که هر کدام 30 سال و 40 سال تجربه کاری داشتند می غریدند. بچه های ما در سن 30 و 34-5 سالگی مقتدرانه و عالمانه در مقابل آنها اظهار وجود می کردند. این بچه ها می گفتند ما با یک زنجیره 19 تایی و 20 تایی بالای 85 درصد از اطلاعات مورد نیاز یک ماشین سانتریفیوژ را به دست می آوریم. یعنی با زنجیره 19 تایی اطلاعات مورد نظر را به دست می آوریم و اطمینان لازم را به دست می آوریم و شاخصها و پارامترها برای ما معین می شود.

-از انتهای سال هشتم شروع به تولید ماشین های ir8 , ir6 می کنیم بدون تولید روتور. هر ماشینی حدود 100 قطعه دارد. مثلا ما 99 قطعه را تولید می کنیم ولی روتور را تولید نمی کنیم. روتور را بهتر است تولید نکنیم. روتور قطعه بسیار حساسی است و نگهداری از آن نیز کار حساسی است، روتور را بهتر است زمانی تولید کنید که دیگر قرار است روتور رادر ماشین جاسازی کنید.

-این ماشینها را ما داریم تولید می کنیم و در انبار نگه می داریم تا زمانی که خواستیم به سمت تولید "سو" یا ظرفیت غنی سازی ببریم، استفاده کنیم. ظرفیت غنی سازی را باید پله کانی بالا برد و یک دفعه که نمی شود. ما از انتهای سال هشتم شروع به تولید 200 دستگاه ir6 , ir8 می کنیم. از انتهای سال 8، سالن ب را آماده می کنیم. بعد از سال 11.5 زنجیره سانتریفیوژهای ir6 ما 164تایی می شود و زنجیره سانتریفیوژهای ir8 ما نیز 80 تا. اینها را بایستی پیش بینی کنیم. بعد از سال 13 شیب را زیاد می کنیم طوری که در سال پانزدهم ما به 190 هزار "سو" برسیم. شاید هم زودتر در انتهای سال 14 برسیم.

-زنجیره 164 تایی در اذهان جا افتاده و فکر می کنند همیشه باید زنجیره 164 تا باشد. در حالی که اینطور نیست. زنجیره می تواند 500 یا 600 یا 700 تایی باشد. بستگی به نوع ماشین دارد. بستگی به طراحی و طراح دارد که چه زنجیره بهینه ای درست کنند که در طول زمان کار کردن، کمترین نیاز به سر زدن را به زنجیره داشته باشید. یعنی اگر یک ماشین از کار افتاد، نخواهید زنجیره را متوقف کنید تا یک ماشین را جایگزین کنید. این زنجیره اگر برگردیم به فردو، که من بیشتر توضیح می دهم.می تواند ir1 با اپتیمم زنجیره بیشتری باشد.

-این وسط زنجیره 500 یا 600 تایی IR8 اپتیمم است. ir6 نیز با 500 تا 600 تایی اپتیمم است. بایستی طراح این را بهینه کند. زنجیره های صنعتی و تجاری اینها به سمت تعداد بالایی می رود.

-بیشتر این به خاطر زنجیره ها وقتی به این صورت اپتیمم می شود، کارایی بالا می رود. یعنی اگر 10 ماشین هم خراب شود، کل این زنجیره کار را ادامه می دهد. ولی در 164 تایی وقتی 10 ماشین از کار بیفتد، شما مشکل جدی پیدا می کنید. ولی وقتی زنجیره ها بزرگ می شود شما این مسایل در حین کارتان کمتر می شود.

-ساخت سانتریفیوژهای ما برای جایگزینی خواهد بود. در این 8 سال اول، زنجیره های میان زنجیره ای IR6 را که نساختیم باید بسازیم. اینها در تست هستند و ممکن است خراب شوند و باید جایگزین شوند. این را در نظر داشته باشید تمام محدودیتهایی که ما پذیرفتیم، این بود که به زعم آنها به سمت تولید سلاح هسته ای نرویم. یعنی اگر می گفتند فلان موضوع را برای تولید سلاح است شما باید محدود کنید، ما که فتوای مقام معظم رهبری را مبنی بر تحریم سلاح هسته ای داریم، ما می گفتیم این محدودیت را قبول داریم چون اصلا سلاح هسته ای نمی خواهیم تولید کنیم. این نکته مهمی است.

-محدودیت هایی که ما پذیرفتیم ظاهر محدودیت دارد، اما فعالیت هسته ای ما ادامه دارد. یکی از محدودیت ها این است که فلز اورانیوم و پلوتونیم تا 15 سال تولید نکنیم اما ما نیاز به این فلز نداریم، هرچقدر می خواهند این راه را مسدود کنند.

-کشورهای 1+5 زمان زیادی صرف کردند که با ما به تفاهم رسیده اند آن وقت بیایند این تفاهم را با دلایل سست برهم بزنند؟ این که عقب گرد است.

-باید با احتیاط علمی از لفظ دانشمند هسته ای استفاده کرد از این واژه به راحتی استفاده نکنیم و دانشمند ابعاد گسترده ای دارد ، در واقع اگر در سازمان انرژی اتمی بخواهیم از لفظ دانشمند استفاده کنیم، تعداد آنان اندک است. البته در عین حال این افراد از منظر اقتدار علمی تعدادشان برای کشور مناسب است و در مقابل سازمان 16 هزار کارمند و دانشجو و کارمند دارد.

-دو نیروگاه جدید در بوشهر می سازیم که 10 میلیارد تومان هزینه دارد و در سه تا چهار سال آینده، 15 هزار تکنسین فقط در بوشهر باید کار کنند. دو پروژه دیگر با چین داریم که برای سواحل مکران این اقدام را انجام دهیم.

52231

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 440098

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 4 =