سه شنبه شب از وین به تهران بازگشتم و چه در مدت ده روزی که وین بودم و چه این چند روز بارها با این پرسش مواجه شدم که «وین خوش گذشت؟»، بگذارید کمی شفاف و راحت به این پرسش که می دانم پرسش شایعی است و از نزدیک به 80 خبرنگار، عکاس و فیلمبردار حاضر در محل مذاکرات پرسیده شده یا می شود پاسخ دهم.
1- ما برای خوشگذرانی به وین نرفته بودیم و اتفاقا یکی از سخت ترین و برخی اوقات کسالت آورترین و در عین حال هیجان انگیزترین تجربه های خبری را پشت سر گذاشتیم. چرا که روزهایی پر از رفت و آمد بود و روزهای دیگر سکوت محض خبری و از داخل هیچ خبری به بیرون درز نمی کرد و خبرنگاران از صبح تا شب باید منتظر خبری کوچک می ماندند و آخر شب دست خالی به هتل یا آپارتمان اجاره ای بازگردند و در این مدت از سوی سردبیر و دبیر از یکسو و از سوی دیگر دوستان و آشنایان دائما مورد پرسش واقع می شدند که چه خبر؟ و آنها باید از خبری که رخ نداده بود می گفتند و در این میان شاید متهم به پنهان کاری یا بی توجهی به سئوالات دوستان و آشنایان می شدند.
2- هوای وین دو روزی است خوب شده است و تقریبا ده روز قبل از آن هوایی نزدیک به تهران داشت حدود 37 تا 38 درجه، با این تفاوت که در تهران و سایر شهرهای ایران اکثرا کولر وجود دارد اما در اکثر وسایل حمل و نقل عمومی و حتی مکان های عمومی وین خبری از کولر نبود، کولرهای تعبیه شده در چادر خبرنگاران هم هوا را قابل تحمل می کرد نه خنک و این در حالی است که بسیاری از خبرنگاران و عکاسان و فیلمبرداران برای اطلاع از آخرین اخبار و شکار لحظه ها مجبور بودند از صبح تا پاسی از شب مقابل هتل کوبورگ بدون کولر و محافظ و سایبانی بایستند و گرما بخورند یا در یکی دو روز اخیر باران!
3- خبری از امنیت در شهر وین نیست، مجبور بودی صبح زود وسایل کاری ات شامل دوربین و لپ تاب و ... را همراه بیاوری و شب خسته از ساعات پراسترس همراه خود ببری و خستگی ناشی از سنگینی وسایل و خستگی ناشی از کار طبیعتا میزان هوشیاری را کاهش می دهد و خوب این بهترین فرصت برای دزدهای وین است که کار خود را بکنند تا سه روز پیش حداقل سه نفر از خبرنگاران قربانی این دزدی ها شدند و طبیعتا مجبورند هزینه های گزاف تحمیلی را جیب خود بپردازند و وزارت خارجه اتریش هم کوچکترین تلاشی برای تامین امنیت خبرنگاران در محدوده هتل و یا ارائه توصیه های امنیتی به آنها نکرد و مثل همیشه خبرنگاران قربانی اند!
4- برخی خبرنگاران نزدیک به 15 روز است در وین به سر می برند، دوری از خانواده، عدم امکان برقراری بدون دردسر با خانواده و همسر و فرزند و فشار روانی ناشی از تمدیدهای مکرر مذاکرات طبیعتا شرایط ایده آل روانی و کاری را برای آنها فراهم نکرده است و آنها را مجبور به جابجایی های مکرر از این خانه به آن خانه از این هتل به آن هتل می کند و همچنین تغییر روز پرواز هزینه های گزافی را به آنها تحمیل کرده و خوب چون آنها از شانس بدشان خبرنگار ایرانی هستند معلوم نیست که چقدر از این هزینه ها از سوی رسانه هایشان تقبل شود!
5- این رسم نابجا که خبرنگاران رسانه ملی که معلوم نیست چقدر مخاطب دارند برای مسئولان دولتی چه از نوع مهرورزش چه در دولت تدبیر و امید محرم تر و عزیزترند در اینجا هم حاکم است و در کنار این رسم، بگذارید توجه بیشتر به خبرنگاران رسانه های خارجی را و طبیعی است در شرایطی که خبرنگاران صدا و سیما و خبرنگاران رسانه های خارجی در جریان اطلاعات بیشتر از سوی مسئولان رسانه ای وزارت خارجه قرار می گیرند و تسهیلات بیشتر خبری برای آنها فراهم می شود طبیعتا به خبرنگاران روزنامه ها و سایت ها و خبرگزاری ها خوش نمی گذرد و بیشتر عصبانی هستند تا خوشحال!
6- مذاکرات در وین در حال برگزاری است و فکر نکنید که بهترین فرصت است برای به قول عبدالرضا داوری برای «وین گردی»؛ اینجا هر لحظه باید منتظر خبر باشی و چند عکسی که از خبرنگاران در آثار تاریخی منتشر شده حاصل یک پیاده روی ده دقیقه ای از محل مذاکرات تا برخی از آثار تاریخی وین است که در اطراف هتل قرار دارند و خبرنگاران تنها چند عکس به یادگار گرفتند و سریع به محل مذاکرات بازگشتند چرا که هر لحظه ممکن است کسی وارد شود یا خارج شود یا خبری داده شود یا جلسه ای برگزار شود. اکثر مغازه های وین هم بین ساعت 6 تا 7 بعدازظهر تعطیل می شود و شب هم فرصتی برای خرید نیست، بنابراین خسته و کوفته باید به هتل یا آپارتمان بروی و چند ساعتی بخوابی و باز هم برای فردا آماده شوی.
اما همه اینها مانع نمی شود که نگوئیم از بودن در وین لذت بردیم چون یک تجربه کاری تقریبا ناب هرچند خسته کننده را پشت سر گذاشتیم یا می گذرانیم و این توضیحات را نوشتم که شما خوبان و عزیزان برای موفقیت و صبر خبرنگاران حاضر در مذاکرات هم دعا کنید و خدا قوتی به آنها بگوئید.
45
نظر شما