اما اجازه دهید مطلب را به سمت و سوی دیگری ببرم و احساس خود و نه اطلاعات و درک و تجزیه و تحلیلم را در قالب دیگری بیان کنم. اگرچه همچنان معتقدم از جنبه عقلائی و منطقی داستان ما و غرب به بیراهه ائی افتاده که بازده نزولی دارد و انگشت تدبیری می خواهد که آب از جوی رفته را به جوی بازگرداند و جا دارد که نخبگان جامعه در فراهم آوردن شرایط اعمال و تحقق این درایت به مسئولین کشور کمک نمایند.
یکی از دوستان میگفت در ایام قدیم در قزوین برای بردن عروس به خانه شوهر رسم جالبی اجرا میشد. اواخر شب مراسم ازدواج عروس در درب منزل پدری همراه خویشان خود می ایستاد و داماد و خویشانش نیز به فاصله ائی در سر کوچه منزل عروس می ایستادند و هر یک اصرار میکردند طرف مقابل باید قدمی بردارد. در طی این مدت چندین بار قضیه تا قهر و قهر کشی جلو می رفت تا اینکه بعد از ساعتها اصرار و انکار ناگهان در تاریکی شب یکی از بزرگان فریادبر می اورد که داماد قدمی برداشته و به جلو آمده و از عروس و خانواده اش می خواست انها نیز قدمی به جلو بردارند و آنگاه قدمها آهسته آهسته تند تر برداشته میشد و دست عروس در دست داماد قرار میگرفت و به سلامتی مراسم ختم به خیر میشد و عروس به خانه بخت میرفت. ولی هیچ کس نمیدانست که ایا ان فریادی که برآمد و اعلام نمود داماد قدم اول را برداشته است قدم برداشتنی در کار بود و یا یکی از بزرگان همیشه چنین نقشی بازی میکرد تا وصلت و مراسم به خوبی و خوشی سرانجام بیابد.
مذاکره دیپلماتیک با گروهی که خود دارای اختلاف در هدف ، روش و نیت هستند خیلی سخت و طاقت فرساست. یکی از بهترین تبیینها و منصفانه ترین نظرات از اختلافات این دور از مذاکرات که هر طرفی به نوعی دستاوردهای قبلی را زیر سئوال برده است توسط وزیر امورخارجه آلمان صورت پذیرفت که به اختلافات و موضوعات حل نشده نیز پرداخته است. او در در گفت‌وگو با ایرنا با بیان اینکه دست‌یابی به توافق جامع نیازمند اراده سیاسی است، گفت: "متن توافق جامع هسته‌ای باید غیرقابل تفسیر باشد و تحریم‌های اقتصادی و مالی باید در مرحله اول توافق لغو شود. ایرانیان باید بتوانند به‌سرعت از منافع توافق جامع هسته‌ای بهره‌مند شوند. ما در لوزان به چارچوب توافقی تاریخی دست یافتیم و به‌این‌ترتیب توانستیم چیزی را ثابت کنیم که بسیاری نسبت به آن تردید داشتند. اینکه دست‌یافتن به توافقی ممکن است که در آن ایران امکان یابد در راستای همگونی تکنولوژیک و اقتصادی خود از انرژی هسته‌ای به طور صلح‌آمیز استفاده کند و تحریمها علیه ایران خاتمه یابد و هم‌زمان با آن جامعه جهانی به صورت پایدار و قابل وارسی اطمینان یابد ایران به سمت تولید سلاح‌های هسته‌ای نخواهد رفت؛ بنابراین اصول یک توافق جامع، آماده است. من امیدوارم این اصول را دیگر کسی مورد سؤال قرار ندهد. اکنون مسئله این است که تعهدات متقابل با چنان جزئیاتی روی کاغذ آورده شود که هر دو طرف اطمینان داشته باشند متن محکم است و کشمکشی در‌باره تفسیر آن وجود نخواهد داشت. تعدادی مسائل فنی پیچیده وجود دارند که هنوز باید حل شوند، ازجمله در بخش توسعه سانتریفیوژها و همچنین مکانیسم‌های لغو تحریمها. باوجوداین، در اینجا هم اعتقاد دارم چنانچه اراده سیاسی وجود داشته باشد می‌توانیم راه‌حل‌هایی پیدا کنیم. اراده سیاسی چیزی است که این روزها همه از آن سخن می‌گویند: ایران، اتحادیه اروپا و وزیر خارجه آلمان؛ اما هنوز مشخص نیست چه کسی اراده اصلی را از خود نشان خواهد داد".
از آنجا که هر دو دولت ایران و امریکا اراده نسبی برای خروج از این وضعیت از خود نشان داده اند ولی آمریکا متاسفانه خود را در موضع متناقضی قرار داده است. از طرفی این کشور برای تداوم و تثبیت تغییر رفتار ایران، از وضعیت کنونی فشار بر ایران در اثر تحریمها و ادامه پروژه ایران هراسی راضی و از سوی دیگر بیش از این انگیزه سرمایه گذاری روی ارتقا روابط بین المللی ایران ندارد. بنابراین باید به داستان بالا و بردن عروس به خانه بخت در قزوین برگشت و امیدوار بود که یکی در تاریکی شب فریاد زند که ایران و آمریکا اراده سیاسی از خود نشان داده اند! اراده سیاسی وزن کردنی و کشیدنی نیست! تیری است در تاریکی که احتمالا" به هدف میخورد و به امتحانش می ارزد! اما یکی باید زنگوله را به گردن گربه بیاندازد تا دو طرف از این بن بست چانه زنی بدون آنکه شرایط سخت تری بر یکی از دو طرف تحمیل شود خارج گردند!
منبع: روزنامه روزان مورخ 15/4/1394
نظر شما