بر این اساس طرح ریزی های صورت گرفته در کنار تابلو هایی به ظاهر ساده، قواعد پیچیده راهنمایی و رانندگی را آنچنان مدیریت می کنند که گویی اطلسی سخنگو مدام پیش روی شهروندان قرار گرفته و خط کشی ها را به آنان گوشزد می کند. در چنین شرایطی نمادهایی دایره شکل با ترکیبی از رنگ های قرمز و سفید «قواعد ممنوع» را در ذهن مان جا انداخته و «خط ممتد» به منزله دیواری به حساب می آید که عبور از آن عواقب ناخوشایندی دارد. به این شکل «نماد» ها به زندگی بشری آنچنان پیوند خورده است که گویی بخش جدا ناپذیر زندگی اجتماعی آنان به حساب می آید. نمادهایی که می توان در گوشه گوشه زندگی به دنبال آنها بود و پیدایشان کرد. بخش عمده ای از این نماد ها ارتباط مستقیمی با ضمیر میل به «پیشرفت انسان ها» دارد که مدام انسان های مختلف با آن درگیر هستند. نمادهایی که درست در بزنگاه های پرخطر نقش کاتالیزور را ایفا می کند و انسان ها را از اتخاذ تصمیم های آنی، احساسی و هیجانی بر حذر می دارد و در راهی آنان را قرار می دهد که همان مسیر موفقیت است. مسیری که اکثریت کارآفرینان موفق از آن بهره بردند و با رعایت توجه به نمادهای مسیری که تمایل داشتند در آن گام بردارند موفق شده اند پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کنند. راهی که از مسیرهای پر پیچ و خمی می گذرد و در نهایت توسعه اقتصادی را در ذهن آنان نشانه می گیرد تا از این راه در «اقتصاد ملی » مزیت ایجاد شود. در این میان پرسشی که شاید ذهن بسیاری را به خودش مشغول می کند این است که نمادهای موفقیت را از کجا می توان یافت و بر اساس آن مسیری امن را طی کرد تا در قله موفقیت کارآفرینی ایستاد. پاسخ به این پرسش را از زاویه های مختلف بررسی کرد.
یکی از این زوایا قطعا به «آینده نگری» گره می خورد. اگر افراد به موقع تصمیم گیری نکنند- در زمان درست، تصمیم درست گرفته نشود- ممکن است بسیاری از کارهای ما با تاخیر مواجه شود به نتیجه نرسد. بر این اساس در زندگی عادی خودمان باید به طور حتم نگاهی به آینده داشته باشیم و بررسی کنیم که فرصت های در اختیارمان چه ویژگی هایی دارد و چطور باید آن را مدیریت کرد. مدیریت «آینده» ارتباط بسیار نزدیکی با حل مشکلاتی دارد که سر راه زندگی مان قرار دارد و به طور معمول با آنها رو برو هستیم. مشکلات و بحران هایی که می توان تمامی آنها را در سبدی در نظر گرفت که انواع و اقسام اتفاق های حل نشده مان در آن خودنمایی می کند. هر اندازه وزن این سبد بیشتر باشد روی دوش مان سنگینی بیشتری احساس می کنیم و پیشرفت برای آینده را «ناشدنی» تر تفسیر می کنیم. بر این اساس گام نخست حل مشکلات است که می توان با بهره گیری از تکنیک ها مختلف آن را حل کرد تا در مسیر موفقیت و آینده نگری با یک سرعت متعادل حرکت کرد. تکنیک هایی که بر پایه اصول مدیریتی بنا نهاده شده و می تواند به عنوان نمادی طلایی برای پیشرفت افراد مختلف مد نظر قرار گیرد. کلید طلایی که در نگاه نخست با تسلط بر احساس شناخته می شود؛ اینکه ناامیدی هایی پی در پی را کنار گذاشت. جسارت کرد و با تکیه بر قدرت و اطمینان شخصی، نیروی منحصر به فردی در رفع مشکلات پی رو بر داشت. از این منظر می توان رویدادهای زندگی را به مثابه یک مسابقه مهم تفسیر کرد که باید برای پیروزی در آن تلاش کرد. تلاشی که با تکیه بر یک نیروی شخصی صورت می گیرد. به کار گیری چنین نیرویی در گام بعدی این مزیت را ایجاد می کند که بادمان باشد توان بی اندازه ای برای بررسی راه حل های مختلف داریم. در این راه فقط کافی است تمرکز داشته باشیم که بهترین شیوه تمرکز، «نوشتن » است. بنابراین با نوشتن می توان بهترین و موثرترین و سریع ترین برنامه را برای رفع مشکل نوشت و در بازه زمانی کوتاه آن را اجرایی کرد. این قطعا پایان کار نیست و در گام بعد باید به وارسی نتایج برنامه ریزی صورت گرفته رفت. اینکه تا چه اندازه موفق بوده ایم در به کار گیری راهکارهایی که برای مشکلات مان نسخه آن پیچیده ایم. در نهایت نمی توان فراموش کرد که در اطاف ما پر از نمادهایی است که نشانه موفقیت است. مهم نیست مشکلات مان تا چه حد دشوار به نظر می رسد، مسلما افراد دیگری قبل ازما آن را پشت سر گذاشته اند. می توان نزد آنها رفت و پاسخ های مورد نیاز خود را بدون تجربه های تلخ گرفت تا یادمان باشد « انسان های موفق، آدم فضایی نیستند . »
نظر شما