ایرنا نوشت:

'ری تکیه' عضو برجسته شورای روابط خارجی آمریکا با بیان اینکه 'دولت آمریکا در برابر ایران کوتاه آمده است' گفت: هرگونه توافق هسته ای با ایران، در واقع یک توافق گرانسنگ خواهد بود چرا که پنجاه سال سیاست عدم تکثیر آمریکا را از کار می اندازد.
ری تکیه (Ray Takeyh) در اظهاراتی افزود: شبح نگرانی بر سر گفتگوهای ایران و آمریکا، نه از ناحیه عقاب های کنگره است و نه اسراییلی های هراسان.

وی تصریح کرد: این لیندون جانسون است که باید نگران باشد. هرچند دولت جانسون بیشتر به خاطر جنگ ویتنام و 'جامعه بزرگ' شناخته می شود اما همچنین معمار سیاست عدم تکثیر هسته ای آمریکا در دوران معاصر هم هست. اکنون این سیاست مهم، با توافق بر سر برنامه هسته ای ایران، از درون خالی می شود.

عضو شورای روابط خارجی آمریکا اضافه کرد: در اکتبر 1964، چین یک بمب هسته ای را منفجر کرد و امواج شوک دولت آمریکا را در بر گرفت. به ناگاه، روشن شد که این تنها برخی کشورهای غربی نیستند که از بمب هسته ای برخوردارند بلکه یک قدرت آسیایی انقلابی نیز به آن دست یافته است.

وی افزود: هراس های تکثیر دانش هسته ای از شرق آسیا به آمریکای لاتین، سیاستمداران آمریکایی را زیر سایه خود گرفت. تحت تدابیر روزول گیلپاتریک Roswell Gilpatric، معاون پیشین وزارت دفاع آمریکا، سیاست آمریکا در قبال بمب هسته ای مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت.

تکیه تصریح کرد: گزارش کمیته گیلپاتریک، پارامترهایی را برای سیاست آمریکا در قبال تکثیر هسته ای مشخص کرد که خط مشی دولت های پنج دهه بعدی آمریکا را در این زمینه مشخص می کند.

این عضو برجسته شورای روابط خارجی آمریکا اضافه کرد: در پی توصیه های این کمیته- که پس از بحث و جدل های زیاد پذیرفته شد- ایالات متحده، موضع محکمی در زمینه دسترسی به فن آوری های حساس هسته ای توسط دوستان و دشمنانش اتخاذ کرد تا از غنی سازی اورانیوم یا بازپردازش پلوتونیوم جلوگیری کند.

به گفته وی، در چارچوب این تدابیر سفت و سخت، اگر کشورهایی چون آلمان غربی، تایوان یا کره جنوبی درصدد پی جویی فرایندهای فنی بمب هسته ای بر می آمدند، باید با خطر آسیب دیدن پیوندهای امنیتی شان با آمریکا روبرو می شدند. به طور خلاصه، این در دهه 1960 بود که ایالات متحده، به محوریت مبارزه با تکثیر هسته ای تبدیل شد.

تکیه اظهار داشت: در سال 1968، رییس جمهور جانسون، پیمان منع تکثیر هسته ای یا ان.پی.تی را امضا کرد؛ پیمانی که هدف آن تنظیم برنامه های هسته ای غیرنظامی است.

وی گفت: انرژی هسته ای صلح آمیز، کاربردهای صنعتی دارد اما موضع دولت آمریکا بر این است که دولت ها نیازی به غنی سازی اورانیوم برای بهره مندی از قدرت هسته ای ندارند. سیاست آمریکا این بود که امضای ان.پی.تی به آن معنی است که یک کشور می تواند از انرژی هسته ای استفاده کند و نه اینکه لزوما فناوری های ویژه ای را توسعه دهد که بتواند به آسانی به سمت اهداف نظامی منحرف شود.

این عضو ارشد شورای روابط خارجی آمریکا ادامه داد: ایالات متحده، همچنین کنترل های صادراتی بسیار شدیدی را وضع و گروه تامین کنندگان هسته ای را تاسیس کرد که تجارت هسته ای را محدود می سازد.

وی تصریح کرد: تلاش های چندین دولت ایالات متحده- از جمهوریخواه و دمکرات- از جمله دلایلی بود که پس از چین، دولت های دیگری به بمب هسته ای دست نیافتند.

تکیه افزود: اقدامات آمریکا در زمینه عدم تکثیر هسته ای، موجب بروز تنش هایی در مناسبات با بسیاری از متحدان شد که یکی از آنها شاه ایران بود. جمهوری اسلامی امروز این استدلال را مطرح می کند که این واشنگتن بود که به شاه کمک کرد ظرفیت جنگ افزار هسته ای را توسعه دهد.

وی اظهار داشت: بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران آمریکایی هم این تحلیل را بعنوان یک حقیقت پذیرفته اند اما شواهد تاریخی، چنین مطلبی را باطل می کند.

این عضو شورای روابط خارجی آمریکا در عین حال گفت: دولت های فورد و کارتر با تلاش شاه سابق ایران برای تکمیل چرخه سوخت هسته ای مخالفت کردند و از دسترسی وی به فناوری های حساس هسته ای جلوگیری کردند.

وی افزود: واشنگتن پافشاری داشت شاه که در آن زمان در راس رژیمی بود که بعنوان یک متحد قابل اعتماد آمریکا به حساب می آمد، از توانمندی غنی سازی اورانیوم یا پردازش پلوتونیوم چشم پوشی کند.

ری تکیه گفت:هرگونه توافق هسته ای با ایران، در واقع یک توافق گرانسنگ خواهد بود چرا که پنجاه سال سیاست عدم تکثیر آمریکا را از کار می اندازد. بی گمان در این سالها، ناکامی های دیگری هم در این زمینه بوده است چرا که هندوستان، پاکستان و کره شمالی رو در روی آمریکا ایستاده و بمب هسته ای خودشان را ساختند. اما واشنگتن برنامه های آنها را تسهیل نکرد و در هر مورد تلاش کرد تا جلوی آنها را بگیرد.

عضو برجسته شورای روابط خارجی آمریکا تصریح کرد: اما امروز وضعیت برعکس است و به نظر می رسد که دولت آمریکا آماده کوتاه آمدن در برابر یک رژیم دشمن خود است تا نه تنها توانمندی غنی سازی اش تایید شود بلکه این توانمندی با پایان مهلت این توافق، شکل صنعتی به خود گیرد.

وی افزود: این درست مانند آن است که در دهه 1940، واشنگتن به شوروی کمک می کرد تا بمب هسته ای بسازد یا به چین در دهه 1960.

تکیه گفت: هیچ اختلافی بین کاخ سفید اوباما و منتقدانش بر سر این نکته نیست که ایران خواهان گسترش نفوذ خود در خاورمیانه است و فعالیت های تهران به زیان آمریکا و متحدانش جریان دارد.

وی در پایان تصریح کرد: بخش کلافه کننده ماجرا این است که واشنگتن می خواهد توافقی را به انجام برساند که فکر می کند نمی توان برای همیشه آن را در چارچوب بهره مندی صلح آمیز انرژی هسته ای محدود نگاه داشت.

52310

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 433553

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 9 =