به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ویم وندرس سازنده برخی از ژرف‌ترین فیلم‌ها درباره آمریکا است. «پاریس، تگزاس» یک نمونه مشخص از این گونه فیلم‌ها است. علیرغم اینکه داستان فیلم در دهه 80 در لس‌آنجلس اتفاق می‌افتد، این فیلم در ژرفای وجود خود یک وسترن تمام عیار است. این فیلم نخل طلای جشنواره کن در سال 1984 را برای وندرس به ارمغان آورد و تبدیل به شاهکار فیلم‌سازی او شد. وندرس در این فیلم و بسیاری از دیگر فیلم‌هایش، چهره آمریکا را به دنیا نشان می‌دهد و به آمریکا اجازه می‌دهد که خود را دیدگاه یک بیگانه ببیند.
وندرس که در ماه آگوست 70 ساله می‌شود، در فوریه 2015 در جشنواره فیلم برلین به خاطر یک عمر دستاورد هنری مورد تقدیر قرار گرفت. یک ماه پس از آن موزه هنرهای مدرن نیویورک برای بزرگداشت این کارگردان، آثار او را به نمایش گذاشت. اینگونه تقدیر کردن از هنرمندان معمولا به نوعی خاکسپاری غیررسمی آنها محسوب می‌شود، اما وندرس مانند گذشته هوشیار و خستگی‌ناپذیر است. سال 2015، تا کنون شاهد دو نمایشگاه عکاسی از این هنرمند بوده است. «نمک زمین» مستندی که او درباره زندگی سباستیانو سالگادو عکاس برزیلی ساخته است، اکنون در انتظار اکران به سر می‌برد. این مستند که نامزد دریافت جایزه اسکار هم شده است. «همه چیز درست می‌شود» با بازی جیمز فرانکو، فیلم دیگر اوست که در جشنواره برلین برای نخستین بار به نمایش گذاشته شد. وندرس با استفاده از فن‌آوری سه بعدی در این فیلم قصد دارد، تا تماشاچیان درک ملموس‌تری از شخصیت‌های فیلم داشته باشند. توانایی وندرس در تبدیل موقعیت‌های احساسی، به سینمایی جذاب، او را به یکی از بزرگان سینما تبدیل کرده است.
وندرس در سال 1945 در دوسلدورف آلمان بدنیا آمد. او تحصیل در رشته پزشکی و فلسفه را رها کرد تا برای آموختن نقاشی به پاریس برود. در آنجا بود که شوق و اشتیاق شدید او به سینما نمایان شد. او درباره اشتیاقش به تماشای فیلم گفت : «در یک سال، تقریبا 15 هزار فیلم، یعنی کل تاریخ سینما را نگاه کردم. پس از آن بودم که فهمیدم، در سینما چیزی است، که از تمام رویاهای پیشین من گیراتر است.» وندرس پس از آن به مدرسه فیلم‌سازی در مونیخ رفت، او همزمان با تحصیل درباره فیلم‌های وسترن و هیچکاک می‌نوشت. او در سال 1970 اولین فیلم بلند خود به نام «تابستان در شهر» را کارگردانی کرد.
وندرس قسمتی از وجود خود را در قالب فرشته‌هایی می‌بیند که در فیلم «زیر آسمان برلین» از بالا به دنیای انسان‌ها و اخلاقیات آن نگاه می‌کنند، اما قادر نیستند که مستقیما در فعل و انفعالات آنها شریک شوند.
شاید نادرست باشد اگر بگوییم که وندرس هیچ‌گاه در مسیر فیلم‌سازی خود دچار اشتباه نشده است. بسیاری اعتقاد دارند که کارهای این فیلم‌ساز در دهه 90 هیچ شباهتی به کارهای بزرگ پیشین او نداشته و کاملا از مسیر صحیح خارج شده‌اند. کارهای او در این دهه از فیلم «تا انتهای جهان» به درازای چهار ساعت و نیم، تا «هتل میلیون دلاری» بیشتر از اینکه حامل جریان سینما باشند، تحت تاثیر خود ویم وندرس پیش می‌روند.
اما در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد، که این کارگردان خود را بازیافته و دوباره به مسیر پیشین خود بازگشته است. «پینا» نقطه اوج هنر او در تجمیع هنر سینما و فن‌آوری با سیالتی بی‌نظیر است. او یکبار گفته بود : « هنری آلکان فیلمبردار مشهور به من آموخت، که هر برداشتی که بدون عشق به موضوع و خود فیلم گرفته شود، هیچ ارزشی ندارد.» این درسی است که وندرس تاکنون سرلوحه کار خود قرار داده است.
اکران فیلم «نمک زمین» از 17 جولای آغاز خواهد شد.
منبع : گاردین / 28 ژوئن/ترجمه : فرزاد مظفری
57241
نظر شما