به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مسکو در زمان جنگ جهانی دوم به وقت و تلاش فراوانی احتیاج داشت تا آمریکا را به افتتاح جبهه دوم در اروپا وادار کند. بالاخره نیروهای آمریکایی در سواحل نورماندی پیاده شدند. هدف بسیار مهمی که الآن فراروی روسیه قرار گرفته است، نیز شامل واژه های آمریکا و نورماندی است.
مسکو باید بر خلاف غرایز ژئوپلتیکی خود رفتار کرده و گروه 4 نورماندی را به گروه 5 تبدیل کند و آمریکا را به مذاکرات رسمی درباره حل و فصل اوضاع دونباس جلب نماید. در وهله اول این اندیشه بی معنی و پوچ به نظر می آید زیرا چه لزومی دارد که درب مرغدانی در برابر روباه باز شود و روباه به داخل دعوت گردد؟
ولی واقعیت این است که آمریکا به طور غیر رسمی در اوکراین حضور چشمگیری دارد که روسیه نمی تواند آن را از آنجا بیرون کند. اگر روسیه رسماً به نفوذ سرشار آمریکا در اوکراین اعتراف کند، بدین وسیله دور گردن روباه آمریکایی قلاده سیاسی خواهد بست. از این طریق می توان واشنگتن را به رفتار در چارچوب توافقات چند جانبه وادار کرد.
جان تفت سفیر فعلی آمریکا در مسکو - بر خلاف مایکل مکفال که نمی توانست حرف های خود را کنترل کند - خیلی کم در مصاحبه ها شرکت می کند. ولی در عوض این کم پیدایی، در پاسخ تفت به سئوال های خبرنگاران روس همیشه می توان علاوه بر تکرار خسته کننده موضع گیری رسمی آمریکا، نکات مهم واقعی را کشف کرد.
یکی از این صحنه ها در جریان مصاحبه اوایل هفته جاری رادیو پژواک مسکو با سفیر رخ داد. تفت گفت: ملاقات ها همچنان ادامه دارد که رئیس جمهور پوتین، رئیس جمهور پتر پوروشنکو، صدراعظم مرکل و رئیس جمهور اولاند در این ملاقات ها شرکت کرده و با هم گفتگو می کنند. مصاحبه گر رادیو: ولی اوباما شرکت نمی کند. تفت: او به طور کلی در این روند شرکت نمی کند. ولی فکر می کنم که اگر از او دعوت کنند، با خوشحالی شرکت خواهد کرد.
جان تفت بر خلاف جو بایدن معاون رئیس جمهور آمریکا، گرگ کارکشته دیپلماسی آمریکایی است. وقتی او چنین حرف هایی را بر زبان آورد، این امر تصادفی نیست. سفیر پیام مهمی فرستاد که مسکو باید آن را با دقت تمام در نظر بگیرد.
آمریکا در اوکراین معاصر از قدرت بدون مسئولیت برخوردار است. خانم ویکتوریا نولاند دستیار وزیر امور خارجه آمریکا لازم دانست که آرسنی یاتسنیوک نخست وزیر اوکراین شود و او نخست وزیر شد. مقامات واشنگتن به ایگور کولومویسکی توصیه کردند که جوش نزند و شعله مناقشه خود با پتر پوروشنکو را دامن نزند که بعد از آن الیگارشی بی ادبی که گویا از کسی و چیزی نمی ترسید، ناگهان ساکت شد.
حجم نفوذ آمریکا در اوکراین از نظر من چندش آور است. این واقعیت را ضد طبیعی می دانم که سیاست کشوری که ما همیشه خواهر خود می دانستیم، در حد زیادی توسط یک زن آمریکایی به نام نولاند تعیین می شود. ولی احساسات خشمگینانه ما نمی تواند واقعیت پیرامون ما را تغییر دهد.
هدف سیاست فدراسیون روسیه، تفرقه انداختن بین آمریکا و برخی کشورهای اتحادیه اروپا در زمینه اوکراین است. واقعاً شکافی بین مواضع آمریکا و آلمان درباره راه حل های بهتر بحران پدید آمده است. ولی این شکاف کافی نیست.
آمریکا به وضوح نشان داده است که صاحب سهام کنترل کننده سیاست اوکراین است و لذا همه تلاش ها برای حل بحران دونباس بدون مشارکت امریکا محکوم به شکست است. اعضای گروه 4 نورماندی در فوریه سال جاری موفق شدند در مینسک به یک آتش بس دیگر دست یابند ولی امکانات گروه نورماندی به همینجا ختم شده است. برای گسترش این امکانات باید گروه 4 را به گروه 5 تبدیل کرد. قدرت امریکا در اوکراین باید به وسیله مسئولیت متوازن شود. آمریکا باید موقعیت بسیار سودمند کنار ایستادن و چوب لای چرخ روند صلح گذاشتن را از دست بدهد. آمریکا باید به شرکت کننده رسمی و ضامن روند صلح در اوکراین تبدیل شود و قبل از همه مسئول اجرای تعهدات کی یف گردد.
این کار باید زودتر انجام شود. فکر نمی کنم که جنگ در اوکراین حتماً از سر گرفته شود ولی روند مینسک پیش نمی رود و می تواند به عقب بر گردد. تنها پنج کشور می توانند با هم به این روند تحرک بخشند.
منبع: بولتن تحلیلی سفارت ایران در مسکو
52310
نظر شما