می خواهند مخالفت با دولت را به کف خیابان بکشند

در هفته اي که گذشت چند تجمع در انتقاد از روند مذاکرات هسته اي برگزار شد. اول مشهد، بعد تهران ، روز شنبه در قم و بعد در اصفهان و اهواز.احتمالا از اين به بعد هم شاهد برگزاري چنين تحمعاتي تا رسيدن به توافق جامع هسته اي خواهيم بود. نکته جالب اينجاست که اين تظاهرات به فاصله يک روز از سخنان رهبري انقلاب آغاز شد. سخناني که دولت و منتقدان را به همدلي و همزباني توصيه مي کرد و خواهان رعايت ادب از سوي مخالفان بود. اما يک روز بعد در مشهد عده اي به خيابان آمدند و روند مذاکرات را ذلت بار خواندند و شعارهايي دادند که بيشتر فحش بود تا شعار.( ايـــنـــجـــا را ببينيد) اما چرا اين اتفاق افتاد؟
1.دولت در سياست داخلي عملکرد درخشاني نداشته است اما مخالفان دولت در اين زمينه دهانشان بسته است. مخالفان اين دولت که عمدتا موافقان دولت احمدي نژاد بودند مي دانند که رئيس دولت قبلي چه ارثيه اي براي روحاني به جا گذاشته است. شايد هم خيلي هايشان از ترس آبرو فعلا در زمينه سياست داخلي ورود پيدا نمي کنند.
2.کلاف سر درگم مشکلات اقتصادي آنقدر پيچيده و سخت شده است که دولت روحاني هر حرکتي را که بخواهد انجام دهد با انواع دست اندازها مواجه مي شود. رئيس جمهور هم با اشراف به اين موضوع رسيدگي به موضوع هسته اي را اولين گام خود قرار داده است چرا که نقطه اي است که حتي اگر حل هم نشود گره اي بر مشکلات اضافه نخواهد کرد.
3.مخالفان دولت از روز نخست روي کار آمدن حسن روحاني در پي دو قطبي کردن فضا بودند. با اين حال دولت و شخص رئيس جمهور تا کنون مانع دوقطبي شدن فضا شده اند و جز چند اظهار نظر تند از سوي رئيس جمهور شاهد برخورد جدي با منتقدان نبوديم.
سه گزاره اي که در بالا مطرح شد، اگرچه به ظاهر بي ارتباط به هم بوده اند اما نتيجه جالبي را ارائه دهند. روحاني که وارث يک اقتصاد به شدت بحراني و درخواست هاي عمومي فزاينده است ، به دنبال حل مشکلات از سمت تحريم هاست چرا که تنها جايي است که اندکي قدرت مانور دارد و البته تخصص و توان آن را هم دارد. اما مي داند که به فرض رسيدن به توافق و رفع همه تحريم ها هم مشکلات اقتصادي يک روزه و دو روزه حل نخواهد شد. مخالفان دولت که همچنان سوداي بقا در بهارستان را در سر مي پرورانند با اشراف از اين موضوع همه تلاش خود را براي مخالفت با روند مذاکرات و بر هم زدن بازي دولت مي کنند. از سويي به دنبال قطبي کردن فضاي در آستانه انتخابات و تنش آفريني هستند تا روند حرکت دولت را کندتر بکنند. آن ها همچنين از نارضايتي مردمي به خاطر حل نشدن مشکلات اقتصادي آگاهند. دولت هم تا کنون دربرابر منتقدان خويشتنداري نشان داده است و دست کم تا بعد از مذاکرات هسته اي هم خويشتندار خواهد بود. بنابر اين مخالفان دولت مي دانند که همه فشاري که مي توانند به دولت بياورند تا قبل از رسيدن به توافق است.
بنا بر اين، مخالفان در وهله نخست سعي مي کنند که مذاکرات به نتيجه نرسيد، در وهله دوم فرياد مي زنند که همه مشکلات با مذاکرات حل نمي شود، در وهله سوم همه نوع فشاري را بر تيم مذاکره کننده( حتي از نوع فحاشي) وارد مي کنند و در نهايت فاز جديدي که وارد آن شده اند، کشاندن هواداران خود به کف خيابان است.
پي نوشت:
اگرچه دولت هم مي تواند تجمعي را در حمايت از مذاکرات برگزار کند و يا اين مسئله را به رفراندوم بگذارد( نکاتي که در روزهاي اخير از سوي بسياري از مردم و حتي نخبگان مطرح شده است) اما خوشتنداري دولت در اين مسئله مانع از قطبي شدن بيشتر فضا خواهد شد.

2929