بسیاری از کشورهایی که "پروتکل الحاقی" را امضاء کرده‌اند حتی صنعت هسته‌ای ندارند چه برسد به نحوه استفاده از آن. عمده امضاء کنندگان "پروتکل الحاقی" در سطح جهان کشورهای کوچک و یا فقیر جهان هستند که حتی 20 نفر متخصص امر هسته‌ای هم در کشورشان وجود ندارد. البته کشورهای پیشرفته نیز این پروتکل را امضاء کرده‌اند که بعضاً بر اساس اطلاع در آنها قیودی گذاشته شده است.
براساس اساسنامه بین‌المللی انرژی اتمی، و مطابق معاهده NPT (معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته ای) و حتی براساس صراحتی که در نحوه اجرای "پروتکل الحاقی" دیده می‌شود، شورای حکام و در نتیجه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نمی‌تواند با کشورها بر اساس استاندارد دوگانه حرف بزند و یا به بیان دیگر باید همه کشورها نزد آژانس از حقوق مساوی برخوردار باشند. اگر چنین است براساس اطلاع، آمریکا در زمان امضا، پروتکل الحاقی آن را بشرط نداشتن تناقض با منافع ملی آمریکا پذیرفته و صراحتاً گفته هرکجا پروتکل الحاقی با منافع ملی آمریکا در تضاد باشد، آمریکا پروتکل الحاقی را اجرا نمی‌کند.
برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بهترین زمان است که چنین شرطی را برای ایران هم در نظر بگیرد، که در اینصورت مسئله بازدید از سایت‌های نظامی ایران هم حل می‌شود و می‌توان امیدوار بود که گامی است در راستای حل مسئله 1+5 و ایران. چرا که سایت‌های نظامی ربطی به صنعت هسته‌ای نداشته و امنیت ملی کشورمان هم توسط کشورهای پیشرفته مخدوش نمی‌شود و آژانس که خود داعیه راستی آزمایی دارد از این آزمایش سرفراز بیرون می‌آید که استاندارد دوگانه ندارد.
فارغ از پاره‌ای از زورگوئیهای بعضی از کشورهای غربی که خود NPT را قبول ندارند و حتی از اجرای "پروتکل الحاقی" برای کشورشان جلوگیری می‌کنند و هر روز حرف جدیدی می‌زنند، باید بر اساس منافع ملی کشورمان اقدام کنیم. به عنوان مثال افتخار نیست، نفت یعنی خون گرم خاک را بفروشیم و نتوانیم از پول آن در کشور استفاده کنیم و بخش عمده آن نصیب "بنجل فروشان" یا بانکها و یا دلال داخلی و خارجی شود یا هر روز بانکها و کشتیها و... ایرانی در معرض مخاطره باشند. بنابراین علیرغم همه مشکلات "پروتکل الحاقی" به نظر می‌رسد که باید از آژانس خواست که ایران هم بتواند چیزی شبیه "پروتکل الحاقی" با شرایطی که آمریکا پذیرفته است را داشته باشد.
بطور خلاصه به نظر اینجانب شاید این راه حل یکی از گزینه‌هایی باشد که طرفین بتوانند روی آن بیشتر تاکید نمایند.
کشورهای 1+5 و به ویژه آمریکا و آژانس بپذیرند که ایران "پروتکل الحاقی" را با شرطی مشابه آمریکا بپذیرد و برای اجرای بخش‌هایی که با امنیت ملی ایران مغایرت دارد، پروتکل الحاقی در ایران عیناً مشابه شرط آمریکا عمل شود. این امر باعث می‌شود که پروتکل الحاقی شامل تاسیسات نظامی نشده و از این بابت نگرانی‌ها تخفیف یافته، مشکلات موجود کمتر شود.
در خاتمه باید گفت دولت، تیم مذاکره‌کننده و همه علاقمندان در انتظار گشایشی هستند که هم به منافع ملی کشورمان لطمه‌ای وارد نکرده و هم اینکه بتوان در مقابل خدا و مردم سربلند بود و جا دارد که منصفانه از زحمات شبانه روزی تیم مذاکره‌کننده سپاسگذاری کرده و بجای بعضی از بحثهای داخلی دنبال این باشیم که سازمانی مثل آژانس با ایران برخورد دوگانه نداشته باشد و این حق کشورهای عضو آژانس است که بدانند آژانس در امضاء پروتکل الحاقی برای بعضی از کشورها چه شرایط ویژه‌ای قایل شده است و اجازه دهد همه کشورها حقی مساوی داشته باشند.
17302
نظر شما