نتایج انتخابات بریتانیا چه می گوید؟ آیا بریتانیا از اتحادیه اروپا جدا خواهد شد؟

سعید جعفری پویا - نخستین تجربه دولت ائتلافی در سالهای اخیر با اقبال مردم بریتانیا مواجه نشد. دیوید کامرون با همراهی نیک کلگ رهبر حزب لیبرال - دموکرات در دوره پیشین انتخابات پارلمانی بریتانیا نخستین دولت ائتلافی طی سالهای اخیر را تشکیل دادند تحلیلگران انتخابات بریتانیا این دور را آزمون سنجش موفقیت یا عدم موفقیت این مدل از دولت معرفی کرده بودند.

پیش از برگزاری انتخابات تقریبا عموم تحلیلگران بر این باور بودند که دولت آتی بریتانیا هم ائتلافی خواهد بود و هیچ حزبی نمی تواند به تنهایی اکثریت مطلق را به دست آورد. حتی از دولت ناپایدار و بی ثبات آتی سخن گفته می شد. اما همه این تحلیل ها تنها تا زمان شمارش آرا ادامه داشت. به محض پایان زمان قانونی برای انداختن رای به صندوق ها، مشخص شد که وضعیت متفاوت تر از گذشته است.

حزب محافظه کار در دوره قبل و بعد از سالها دوری از قدرت توانسته بود با کسب ۳۰۶ کرسی، ۴۷ درصد صندلی‌ها را به خود اختصاص دهد و با ائتلاف با لیبرال - دموکرات‌ها سلطه حزب کارگر را خاتمه بخشد.

آن شکست سنگین برای حزب محافظه کار تبعات سنگینی به همراه داشت و باعث تغییر رهبری در این حزب نیز گردید. گوردون براون نخست وزیر وقت بریتانیا کنار رفت و پس از رقابت نزدیک میان برادران میللبند، اد توانست دیوید وزیر خارجه پیشین را شکست داده و به عنوان رهبر تازه حزب کارگر معرفی شود.

اد از همان زمان فعالیت های انتخاباتی خود را پی گرفت و در ماجرای برگزاری رفراندوم استقلال اسکاتلند تا می توانست علیه کامرون و دولت موضع گیری کرد. همه پرسی که البته نتیجه اش به سود کامرون پایان یافت.

با نزدیک شدن به انتخابات سراسری که در انگلستان، ولز، ایرلند شمالی و اسکاتلند برگزار می شود عموم تحلیلگران از نقش مهم و پررنگ احزاب سوم سخن می گفتند. احزابی که با تضعیف محافظه کاران و حزب کارگر نقش تعیین کننده ای در معرفی نخست وزیر آینده ایفا می کردند. بر این اساس که با توجه به عدم کسب کرسی های لازم برای معرفی کابینه، این احزابی چون لیبرال - دموکرات، یوکیپ و حتی استقلال اسکاتلند هستند که می توانند با رفتن به سمت یکی از دو حزب محافظه کار و کارگر نتیجه انتخابات را تعیین کنند.

اما حالا و در شرایطی که هنوز شمارش آرا به پایان نرسیده حزب محافظه کار به رهبری دیوید کامرون توانسته ۳۱۷ کرسی را به خود اختصاص دهد و تنها ۹کرسی دیگر برای تشکیل دولت بدون نیاز به حزب سوم لازم دارد. هر حزبی که بتواند ۳۲۶ کرسی از مجموع ۶۵۰ صندلی پارلمان بریتانیا را به دست آورد می توان به تنهایی دولت تشکیل دهد و رهبر آن حزب نخست وزیر بریتانیا خواهد بود.

گمانه ها حاکی از این است که هرچند کامرون وضعیت مناسبی در انتخابات داشته اما باز هم به کمک ولو کوچک یک حزب کوچک (شاید باز هم لیبرال - دموکرات) نیاز داشته باشد.

لیبرال دموکرات ها تا کنون تنها ۸ کرسی به دست آورده اند. این در حالیست که نیک کلگ در دور پیشین انتخابات ۵۷ صندلی را به خود اختصاص داده بودند و بر همین اساس هم توانستند نقش قابل توجهی در کابینه نخست دیوید کامرون بر عهده داشته باشند.

اد میللبند با پذیرش شکست در انتخابات نتایج را ناامید کننده خوانده است او همچنین ساعتی بعد از این اظهار نظر از سمت خود استعفا کرد. رهبر جوان حزب کارگر نتوانسته عملکرد موفقی از خود بر جای بگذارد چرا که حزب او تا این لحظه تنها ۲۲۸ صندلی به دست آورده است. گوردون براون در انتخابات پیشین توانسته بود ۲۵۸ کرسی برای حزب کارگر کسب نماید.

هرچند نتایج نهایی انتخابات عصر جمعه به وقت بریتانیا اعلام خواهد شد اما برخلاف نظر تحلیلگران که این دور از انتخابات را یکی دشوارترین و نفس‌گیرترین رقابت های سالهای اخیر ارزیابی می کردند، به نظر می رسد فاصله حزب محافظه کار خیلی از رقیب دیرینه اش بیشتر شده است.

آقای کامرون در تبلیغات انتخاباتی خود بارها وعده داده بود در صورت پیروزی موضوع جدایی از اتحادیه اروپا را به آرای مردم خواهد گذاشت و احتمالا مسیر خروج از این اتحادیه را پی خواهد گرفت.

حالا چه حزب محافظه کار بتواند چند کرسی باقیمانده برای تشکیل یک جانبه دولت را به دست آورد و چه به صندلی های حزب کوچکی مانند لیبرال دموکرات نیاز داشته باشد، دیوید کامرون باز هم نخست وزیر بریتانیا باقی خواهد ماند. با این تفاوت که این بار اقتدار بیشتری خواهد داشت و کمتر به حزب لیبرال - دموکرات (یا هر حزبی که با محافظه کاران ائتلاف می کنند) امتیاز خواهد داد.

52308