مگر این آقا جزو مقامات رسمی یک کشور است؟مگر یک مبارز سیاسی است؟مگر ...پاسخ همه این سئوالات مشخص است. علت حضور این ورزشکار نیز بر همگان روشن است.برگزار کنندگان خواسته اند با این ترفند حضور آقای کلمن را در ایران توجیه کنند و به احتمال قریب به یقین معترضانی که حضور جناب کلمن را مغایر با ارزش های عرفی و شرعی می دانند خاموش سازند. البته ظاهرا این ترفندها نیز راه به جایی نبرد و آقای کلمن باید برگردد به کشور خودش.
این که یک ورزشکار به کشور ما دعوت شود و بعد همه برنامه هایش به دلایلی که نمی دانیم لغو شود موضوع تاسف برانگیزی است اما به نظر من حضور آقای کلمن بر سر مزار شهدا تاسف برانگیزتر از لغو برنامه های ایشان است و نشان می دهد ریاکاری و ظاهربینی تا چه اندازه در مناسبات رسمی ما نفوذ کرده است. من به آن ها که بر ای توجیه دعوت آقای کلمن، ایشان را برده اند به بهشت زهرا کاری ندارم و اصلا آن ها را مقصر نمی دانم. در شکل گرفتن چنین فضایی آن هایی مقصرند که همه چیز را در ظاهر سازی خلاصه کرده اند و نکوگرفتن صورت را شرط اصلی همه چیز می دانند.
خاطره ای نقل کنم که در این جا،بی مناسبت و خالی از لطف نیست. زمانی خانم نوشابه امیری مجله ای سینمایی منتشر می کرد به نام گزارش فیلم. در کنار این مجله هرساله یک تقویم سینمایی نیز منتشر می کرد. در یکی از سال ها دیدم که در آغاز تقویم عکسی از شهید مرتضی آوینی منتشر کرده است. به تعریض گفتم خانم امیری چرا عکس شهید آوینی را می گذارید کنار عکس این همه هنرپیشه ترگل ورگل هالیوودی؟ آخر شهید آوینی چه ربطی به این ها دارد؟ گفت خدا را شاهد می گیرم که من هم از این کار به شدت ناخشنودم و چاپ عکس آن مرحوم را توهین به مقام یک شهید می دانم اما چه کنم که مسئولان وزارت ارشاد صدور مجوز به این تقویم سینمایی را منوط به چاپ عکس شهیدآوینی کرده اند.
طبق معمول نمی دانیم آن ها که چنین می کنند دانسته چنین دسته گل هایی به آب می دهند و یا از سر سادگی و خامی. اما چه فرقی می کند وقتی نتیجه در هر صورت چیزی جز تباه شدن باورها و ارزش های اصیل نیست.
نظر شما