خانم مجری من یک مخاطب ساده ؛فریب خوردن را دوست ندارم

 آنتوان چخوف داستانی دارد در باره ی پسری که آرزو داشته اسمش در روزنامه چاپ بشود یک روز با شادی وصف ناپذیری به خانه می آید و روزنامه را به دست پدرش می دهد و می گوید که بالاخره به آرزویش رسید . پدر روزنامه را باز می کند و می بیند اسم و عکس پسرش به عنوان دزد فراری چاپ شده ! این قصه حکایت بعضی از آدم های روزگار ماست که دیده شدن را نه به خاطر ارزش هنر و استعدادی که دارند که به خاطر هیاهو و جنجالش دوست تر می دارند. قصه ی این روزهای جنجال های خانم مجری نیز از این قاعده مستثنی نیست .
از ازدواج پرسرو صدای این دو مجری که خبرش در روزنامه ی تماشا به تاریخ 31 اردی بهشت 92 به چاپ رسید و اخبار متناوب حضور این دو مجری در کنسرت های مختلف از همان شب آخر اردی بهشت تا مدت زمانی که به تکرار افتاد . تا آذر ماه و حضور در یک برنامه ی زنده و صحبت از تفاهم و شناختی هشت ساله که بالاترش را خدا نیافریده و مدتی بعدتر حضور در برنامه ای دیگر و خواندن شعر عاشقانه ی فرزاد حسنی برای همسرش ، آزاده نامداری در تازه ترین مصاحبه اش گفته که از دو ماه بعد فهمیده ادامه ی این زندگی ممکن نیست و این اختلاف در ماه آذربه اوج خودش می رسد اما صلاح مدیران بر این بوده که برنامه ی تحویل سال را این دو نفر با هم اجرا کنند .حالا زمان خبردیگری است که دوباره نقل محافل شود و این خبر می تواند خبر طلاق این دو مجری باشد. بعد از آن اولین مصاحبه های بعد از طلاق که تعداد این اولین ها به چندین تا رسید. حالا دیگر یک هفته شایعه می شود که قرار است مجری ممنوع الکار به کشوری پناهنده شود ، بعد از شایعه نوبت تکذیب آن است. هفته ی دیگر عکس های مربوط به برنامه ی عید او و احسان علیخانی که مربوط به مصاحبه ای دریکی از مجلات لایف استایل بود و هیچوقت چاپ نشد و قاعدتا عکاس هم اجازه نداشته این عکس ها را در اختیار فرد یا رسانه ی دیگری بگذارد ، رسانه ای شد . بعد نوبت تکذیب آن خبر رسید. شب عید باید خبری تکان دهنده از نوع عکس کتک خورده ی خانم مجری رسانه ای شود که می شود .
به صحت و سقم اتفاقات کاری نداریم که وکیل های هر دو طرف در پی کشف ماجرا هستند و دیر یا زود نتیجه واقعی معلوم می شود.. من حتی به عنوان یک زن چشم بسته حق را به او می دهم  تنها سوالی که باقی می ماند این است که این کار یک جور انتقام و گروکشی به نظر رسیده پس تدبیر تازه ای لازم است جبهه گرفتن پشت عنوانی به نام مبارزه با خشونت خانگی ، آزاده بودن و دفاع از حقوق زنان. در حالي كه این عناوین بزرگ پشت مبارزه ها و طلب های شخصی جا نمی گیرد. مبارزه هایی از این دست را سال هاست زنان و مردان فعال در این عرصه با روش هایی درخور و علمی شروع کرده اند و دنبال می کنند. بهره برداری از هر اتفاق شخصی به نام های بزرگتری مثل مبارزه با خشونت خانگی کمی خنده دار به نظر می رسد و نوع مبارزه هر چه باشد اين نيست . و در نهایت اتفاق تلخ تر جبهه بندی بعضي آدم ها پشت سر این عنوان هاست و این که من فقط بعنوان یک مخاطب ساده ، می خواهم بگویم فریب خوردن را دوست ندارم .