امروز موقعيتي کم نظير در اختيار اقتصاد ايران قرار گرفته است. اقتصاد ايران پس از تفاهم با جهان مي تواند پتانسيل هاي مغفول مانده خود را فعال کند و با تلاشي هرچه بيشتر خودش را تا سطح بالاي اقتصادهاي جهاني ارتقاء دهد. اما اگر بخواهیم روی ایده بازار و اقتصاد آزاد در کشور فکر کنیم باید نقش دولت را در اقتصاد کاهش دهیم. در این بین بخش خصوصی کار خود را خواهد کرد یعنی نیاز نیست که نگران این باشید که بخش خصوصی در اقتصاد آزاد بدون تحرک می شود. جایی که باید کار کرد این است که باید نقش دولت را در مداخله در اقتصاد آزاد کم کرد. وقتی در اقتصاد آزاد دولت دست از رقابت کنونی با بخش خصوصی بردارد و بیشتر ناظر و یا ترتیب دهنده و حلال مسائل بخش خصوصی باشد، اینجاست که بخش خصوصی گسترش می یابد و اینجاست که بخش خصوصی کار خود را خواهد کرد.
آیا به فکر شرکت های خصوصی ما نمی رسد که مثلا باید به بازارهای جهانی دست یابند؛ صادرات داشته باشند و نمایندگی داشته باشند؟ صد درصد می رسد اما در کجا جلوی این مساله گرفته می شود؟ جایی که دولت وارد مساله می شود و اجازه نمی دهد به هر دلیلی کار پیش برود؛ یا جلوی صادرات را می گیرد یا جلوی مواد اولیه را یا تعرفه های عجیب و غریب می گذارد، یا اصولا علنا شرکت های رقیب ایجاد می کند که با بخش خصوصی رقابت کنند و اجازه نمی دهند که بخش خصوصی رشد کند.
به طور مثال اکنون گندمی که وارد می کنیم و آردی که تولید می کنیم در کشور عراق متقاضی زیادی دارد، ولی چرا اجازه نمی دهند که آسیابانان گندم را بیاورند، وارد کنند و آرد کنند و به عراق صادر کنند. صحبت گندم داخلی نیست، صحبت فقط ترانزیت گندم، تبدیل به آرد و صادرات است که می تواند ثروت عجیب و غریبی را برای بخش خصوصی ایجاد کند و همه این ثروت دوباره می تواند سرمایه گذاری شود و به هر جهت کار و شغل ایجاد کند ولی متاسفانه به دلیل ضعفی که ما در دخالت های غیر تخصصی و نظارت داریم باعث شده این کار اتفاق نیفتد و بازار به این خوبی دو دستی به ترکیه تقدیم شود.
مگر آنها چه فرقی با ما دارند؟ بخش خصوصی و آسیابانانشان چه فرقی دارند؟ چرا ما نتوانیم با آن ها رقابت کنیم؟ نکته مهمی که کاملا مشاهده می شود این است که دست و پای بخش خصوصی را کاملا بسته اند و بخش خصوصی نمی تواند فعالیت کند. در صورتی که دولت باید بخش خصوصی را آزاد بگذارد و تنها نظارت کند.
با توحه به وضعیت امروز اقتصاد ایران که نیاز به سرمایه گذاری بیشتر شده و از سوی دیگر امکان مراودات بین المللی نیز مهیا شده است، انتظار بخش خصوصی ایران همراهی بیشتر دولت در مقام ناظر است. رفع تحریم ها یا کاهش حجم آنها می تواند فضایی را رقم بزند که بخش خصوصی ایران امکان دسترسی به بازارهای بین المللی را پیدا کند. در پس از این اتفاق می توانیم امیدوار به بهبود وضعیت اقتصادی کشور باشیم.
نايب رئيس اتاق بازرگاني ايران و سوئيس
3535
نظر شما