به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این نشست که کسانی چون شمس لنگرودی، موسی اسوار، حافظ موسوی، ابوالقاسم اسماعیلپور، محمود معتقدی، گروس عبدالملکیان، علیاصغر محمدخانی، رضا میرزایی (مدیر گروه زبان و ادب چینی دانشگاه شهید بهشتی) و لطفالله ساغروانی (مدیر انتشارات هرمس) حضور داشتند، محمدخانی معاون فرهنگی و روباط بینالملل شهر کتاب درباره پیشینه شعر ایران و چین سخن گفت.
او در این باره اظهار داشت: «شعر در ایران و چین سابقهای بسیار طولانی دارد و پیشینهی آن به زمانهایی بسیار کهن بازمیگردد. شعر ایران و چین بسیار غنی است و پشتوانهای دیرینه با شاعرانی بسیار مشهور دارد که بسیاری از آنها از شهرت جهانی برخوردارند. یکی از قدیمیترین مجموعههایی که از شعر چین برجای مانده و گردآوری آن احتمالا به کوشش کنفسیوس محقق شده است، موسوم به «شیدجینگ» یا کتاب ترانهها است که شامل 350 ترانه میشود؛ بسیاری از آنها به 1100 سال قبل از میلاد تعلق دارند؛ این کتاب یکی از پنج کتاب کلاسیک چین باستان به شمار میرود. »
محمدخانی، برخی ویژگیهای مشترک بین شعر کلاسیک چینی و فارسی را برشمرد و تصریح کرد: «افسانههای «فنگ شنین» به داستانهای شاهنامه شباهت دارد. شعر دورهی طلایی چین، «تانگ»، شاعران برجستهای دارد که بسیاری از آثار ایشان را میتوان از ابعاد مختلف با اشعار فارسی مقایسه کرد. شعر نو چین مانند همینگونه در گسترهی زبان فارسی، شعری است جوان و نوپا که پیشینهی آن به حدود هشتاد تا صد سال پیش و آغاز حرکت نوین سیاسی و اجتماعی در این سرزمین بازمیگردد. »
اوافزود: «در 1911، با سقوط امپراتوری کهن چین و استقرار نظام جمهوری، اندیشههای نوینی در چین شکل گرفت که باعث بروز تحولاتی در جامعه شد و در هنر و ادبیات این کشور نیز تاثیر گذاشت. بهکارگیری زبان گفتار در شعر چین و ترجمهی اشعار غربی به چینی آغاز شد؛ رابطهی شعر با زندگی روزمره مردم و طبیعت نیز در این دوره از پویایی بیشتری برخوردار شد. در سالهای گذشته، مخاطبان و علاقهمندان به ادبیات در ایران تا حدودی با شعر معاصر چین آشنا شدهاند، ولی نه آنطور که شایسته و بایسته است. یکی از مهمترین موانع در تحقق این امر گزینش زبان واسط برای ترجمهی اشعار چینی است. »
معاون فرهنگی شهر کتاب، به پیشینهی پژوهشهای انجامشده دربارهی شعر چینی به کوشش محققان ایرانی، اشاره کرد و افزود: کتابی با عنوان «شعر چین» به همت باجلان فرخی در 1355 منتشر شده است؛ کتاب دیگری در این حوزه نیز با نام «باغ گیلاس» در «1381 و کتاب «گزیده ی شعر چین و ژاپن» با ترجمهی ابوالقاسم اسماعیلپور در معرض توجه مخاطبان شعر و ادبیات قرار گرفته است. ولی هنوز شعر چین چه کلاسیک و چه معاصر برای ایرانیان ناشناخته است.»
او، در ادامه ضمن اشاره به فعالیتهای شهر کتاب در حوزهی روابط بینالملل، پیشنهادهایی را برای بهبود روابط و برقراری گفتگوهای فرهنگی موثر بین دو کشور مطرح کرد: «اگر گزیدههایی از اشعار معاصر چینی و نیز گزیدههایی از اشعار معاصر فارسی به همت مترجمان دو زبان ترجمه و منتشر شوند اتفاق خوبی میافتد چون مخاطبان با شعر معاصر دو کشور بیشتر آشنا شوند. دیگر اینکه شهر کتاب در نظر دارد در سال ۲۰۱۶ همزمان با روز سعدی همایش سعدی و کنفسیوس را در تهران و پکن برگزار کند. این رویکرد سالهای گذشته در ارتباط با کشورهای دیگری چون روسیه، اسپانیا و ترکیه انجام شده است. پیشنهاد دیگر برگزاری هفتههایی با ادبیات معاصر چین و ایران در هر دو کشور است تا از ورای آن ادبا، دانشمندان و محققان با یکدیگر گفتگو کنند. »
در ادامه این نشست، ماجیا شاعر چینی بخشی از شعر پلنگ برفی را خواند و پس از آن تصریح کرد: تحقق این نشست و گفتگو به بهانهی شعر، برای من به مثابه دست یافتن به یک سعادت است. در زندگی امروز همهی امور بر مدار سرعت تحقق مییابد، اما میباید آن را قدری کاهش داد تا مردم به یکدیگر نزدیکتر شوند. در پی تحقق این امر میتوان بیشتر در محیط پیرامونی دقت کرد. امروز افراد جوامع مختلف خیلی به فرهنگ و مسائل آن نمیاندیشند؛ بنابراین باید فارغ از فرهنگهای بومی به آن بپردازیم. شعر آسانترین راه در تحقق این امر است.
ماجیا افزود: من بسیار خرسندم که در این نشست شعرا و ادبای ایرانی حضور دارند؛ ایشان توانستهاند آثار کلاسیک و کهن چینی را به زبان فارسی برگردانند. زبان فارسی و چینی دو زبان بسیار کهن و باستانی هستند و میتوانند تامینکننده و مکمل یکدیگر باشند؛ این امر من را خرسند میکند. به تازگی در استان چینگهای یک اثر باستانی ایرانی یافت شده است؛ این امر بیانگر این است که این دو فرهنگ زمانی طولانی با یکدیگر ارتباط داشتهاند. بر اساس اسناد تاریخی مربوط به قبل از میلاد میتوان دریافت که فرهنگ ایران و چین ارتباطی بسیار نزدیک داشتهاند و بر یکدیگر تاثیر گذاردهاند. اگر گونههای مختلف ارتباطی در دنیای کهن را بررسی کنیم نیز به غنای این ارتباط پی خواهیم برد.
وی ضمن ابراز امیدواری برای بقا و ادامهی مطلوب این ارتباط تصریح کرد: در استان چینگهای یک گردهمایی سالانه برای برقراری ارتباط فرهنگی و ادبی با نقاط مختلف جهان برگزار میشود؛ ما در نظر داریم از صاحبنظران و شعرای ایرانی نیز دعوت کنیم تا ضمن حضور در این نشستها با اهالی فرهنگی و ادبی چین بیشتر آشنا شوند.
در پایان این نشست این شاعر چینی به پرسشهای شاعران حاضر در جلسه پیرامون شعر چین و .... پاسخ داد.
۵۷۲۴۴
نظر شما