محدوديت‌هاي سي و چند سال گذشته، چون جنگ و يا تحريم، موجب کاهش فعاليت‌هاي اقتصادي کشور در منطقه شده و طبيعي است که همسايگان ما چون ترکيه، امارات، عربستان و... جاي خالي اقتصاد ايران را در اين سال‌ها پر کرده‌اند. حال که امکان بازگشت کشور ما به جايگاه واقعي‌اش فراهم مي‌شود، مي‌توان انتظار داشت برخي همسايگان نگران باشند. مطمئن باشيم آنها نگران بمب اتمي نيستند بلکه بيشتر در پي بهانه‌اي براي جلوگيري از حضور ايرانيان در عرصه سياسي و اقتصادي منطقه‌اند. همسايگان ما به درستي مي‌دانند که اگر محدوديت‌هاي صنعتگران و تجار ايراني برطرف شود و امکان رقابت آنان در يک فضاي برابر به‌وجود آيد - اعم از ايرانياني که در داخل کشور زندگي مي‌کنند يا آنان که در کشورهاي ديگر ساکن هستند- کسب‌و‌کار منطقه را در دست خواهند گرفت و صحنه فعاليت را بر رقبا تنگ تر خواهند کرد.
بنابراين مخالفان توافق هسته‌اي تنها آن کشورهايي نيستند که از نظر سياسي با برآمدن قدرت سياسي ايران مشکل دارند بلکه بعضي همسايگان ما بنا به ملاحظات اقتصادي از بازگشت ايران به شرايط عادي دل نگرانند، به‌طوري‌که برخي در ظاهر و البته برخي در خفا عَلَم مخالفت با توافق هسته‌اي را در دست گرفته‌اند. در اين ميان البته صاحبان صنايع اسلحه‌سازي هم طبيعتا مخالف بازگشت ايران به صحنه سياست و اقتصاد بين‌المللي‌اند؛ زيرا با فروکش کردن تنش در منطقه بازار اسلحه آنان از رونق خواهد افتاد، از اين رو ترجيح مي‌دهند مذاکرات هسته‌اي به نتيجه نرسد تا آنها بتوانند از ايران به‌عنوان تهديدي مستمر بهره اقتصادي ببرند.
17302
نظر شما