مصطفی فصیحی یکی از خلبانان شهید در این رخداد بود، پدر او نیز ارتشی و محل خدمتش در طی سالیانی پایگاه هوایی اصفهان بود و این پایگاه محل اصلی هواپیماهای جنگنده اف 14 بحساب می آمد. یکی از آفات زندگی فرزندان ارتشی تغییر و جابجایی محل خدمت هست بطوریکه حقیر بهمین دلیل شهرهای شیراز و اصفهان و بوشهر و تهران و مشهد را مانند وطن خود می پندارم و از جمله دلایلیست که بچه های پایگاهی معنی و مفهوم همسایه و همشاگردی را بخوبی نمی چشند.
چندی پیش باخبر شدم "مصطفی" که در دانشگاه هوایی پذیرفته شده و به جمع خلبانان رزم آور ارتش پیوسته بود ، از میانمان پرگشوده و شهید شده و توسط همکارانش نیز یادبودهایی برایش برگزار گردیده است
اینکه بتوانم همشاگردان سی سال خویش و او را بیابم و آنها را آگاه تا بتوانیم تکلیف خویش را در قبال "شهید" اندکی به انجام برسانیم ، کاری دشوار می نمود تا اینکه به یاری فضای مجازی و وایبر این امر محقق شد و نهم بهمن ماه امسال جمع 60 نفری از دوستان و همشاگردان شهید در پایگاه هوایی اصفهان گردهم آمدند.
اما ویژگی این گردهمایی همانیست که در ابتدا عرض کردم که جمع همشاگردان دور از هم افتاده از دورترین نفاط کشور بود.
خانواده شهید نیز که یادبود فرزند شهیدشان را در حلقه هم رزمان و همکاران فرزند گمان می کردند، از این جمع نوین شگفت زده شده و با ذکر خاطراتی از شهیدشان توسط همشاگردانش خرسند گردیدند.
حاشیه این یادمان شهید ، یادمان کودکی همشاگردان بود چنانکه شرکت کنندگان برون از هر پست و مقام و موقعیتی ، خود را همچون کودکی یافته و در مدرسه و محل زندگی خود در بلوک های همافری و افسری ارشد و جزء و سه و دو اطاقه ها و هتل اچ و ستاره پرسه می زدند.
این یادمان که به همت همشاگردان شهید از سراسر کشور برگزار شد ، با پشتیبانی مالی اداره امور ایثارگران شهرداری تهران و یاری عقیدتی سیاسی و فرماندهی نیروی هوای ارتش جمهوری اسلامی ایران اداره گردید.
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری
Hamedani_law@yahoo.com
نظر شما